Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Wat verdrietig allemaal zeg. Heel veel sterkte komende week en ook daarna. Schroom niet om hier hulp bij te zoeken als je het moeilijk vindt. Ook de situatie met je vriend is nog niet voorbij. Neem de tijd en denk vooral aan jezelf. Knuffel voor jou!
Sterkte. Het klinkt als een goed doordacht besluit. 🍀🍀🍀
Sterkte! Wees lief voor jezelf! 
Hoi Maya, ik hoop dat je voor ogen kunt houden dat je het vast ook nog zwaar gaat krijgen met je keuze. Omdat het nl. onder andere omstandigheden een bewuste keuze was om zwanger te worden. Het feit dat de omstandigheden zo radicaal geswitched zijn, is niet iets waar je zelf voor hebt gekozen, maar wat je eigenlijk is overkomen. Waardoor je nu iets hebt gestopt, terwijl je eigenlijk ooit iets heel anders wilde. Dat shiften van beslissing is denk ik lastig te verteren. De keuze is dan ook vooral rationeel van aard. En ik vind het ook de meest verstandige keuze (net als de meesten hier). Maar het zal vast nog een hele tijd duren voor je gevoel met je meekomt. In deze situatie zijn er helaas geen winnaars, alleen maar verliezers.
Ik wens je daarom ook veel sterkte. Het is erg verdrietig én moedig wat je doet. Verdrietig omdat je het graag zo anders had gezien. Het is afscheid nemen van een toekomstplaatje wat je voor ogen had.
Sterkte vrouw. Het is geen makkelijke beslissing. Wees lief voor jezelf
Veel sterkte de komende tijd
Heel veel sterkte Maya
Hoe gaat het met je, Maya?
Diyer schreef op 23-10-2021 om 21:43:
Hoi Maya, ik hoop dat je voor ogen kunt houden dat je het vast ook nog zwaar gaat krijgen met je keuze. Omdat het nl. onder andere omstandigheden een bewuste keuze was om zwanger te worden. Het feit dat de omstandigheden zo radicaal geswitched zijn, is niet iets waar je zelf voor hebt gekozen, maar wat je eigenlijk is overkomen. Waardoor je nu iets hebt gestopt, terwijl je eigenlijk ooit iets heel anders wilde. Dat shiften van beslissing is denk ik lastig te verteren. De keuze is dan ook vooral rationeel van aard. En ik vind het ook de meest verstandige keuze (net als de meesten hier). Maar het zal vast nog een hele tijd duren voor je gevoel met je meekomt. In deze situatie zijn er helaas geen winnaars, alleen maar verliezers.
Ik wens je daarom ook veel sterkte. Het is erg verdrietig én moedig wat je doet. Verdrietig omdat je het graag zo anders had gezien. Het is afscheid nemen van een toekomstplaatje wat je voor ogen had.
Mooi verwoord.
Heel veel sterkte Maya
Bawy schreef op 28-10-2021 om 17:28:
Hoe gaat het met je, Maya?
Gisteren de eerste pil gehad, vanavond moet ik de verdere behandeling thuis doen. Het was en is een enorm dubbel gevoel, dit was niet hoe het had moeten gaan. En hoewel ik achter mijn keuze sta blijft het ergens ook tegenstrijdig. Ik zie nu al op tegen komende nacht waarin ik het vruchtje daadwerkelijk zal gaan verliezen. Maar ik weet tegelijkertijd ook dat het beter is en dat ik na komende nacht aan de echte verwerking kan gaan beginnen. Dat zal nog genoeg tijd en verdriet gaan kosten.
Ik vind het vreselijk verdrietig voor je, Maya. Heel veel sterkte
Sterkte Maya....
Dit is zo verdrietig en waarschijnlijk juist en daarom juist verdrietig. Sterkte!
Sterkte
Ik hoop dat je er niet alleen voorstaat en steun krijgt van naasten.
Maya81 schreef op 29-10-2021 om 09:38:
[..]
Gisteren de eerste pil gehad, vanavond moet ik de verdere behandeling thuis doen. Het was en is een enorm dubbel gevoel, dit was niet hoe het had moeten gaan. En hoewel ik achter mijn keuze sta blijft het ergens ook tegenstrijdig. Ik zie nu al op tegen komende nacht waarin ik het vruchtje daadwerkelijk zal gaan verliezen. Maar ik weet tegelijkertijd ook dat het beter is en dat ik na komende nacht aan de echte verwerking kan gaan beginnen. Dat zal nog genoeg tijd en verdriet gaan kosten.
Dat kan ik goed begrijpen, je hebt deze beslissing genomen omdat dit nu het beste is terwijl je het juist heel anders had gewild. Heel veel sterkte!
