Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Dat is dan duidelijk over wat er wel en niet gezegd mag worden. Tsjor
Jeetje, Tsjor.
Maya kan volgens mij prima zelf uitvogelen wat ze wil. Het gaat om wat haar het beste lijkt voor haarzelf en de kinderen. Of dat toevallig ook redelijk of politiek correct richting haar vriend is, doet er niet toe. Je betoog is vast goed bedoeld, maar laat haar nou gewoon even de afstand nemen die ze nodig heeft zodat ze kan bedenken wat zijzelf wil en aankan.
Ik moet zeggen dat ik wel met Tsjor mee kan gaan. Ik heb in een iets andere situatie gezeten (mijn man wilde als een donderslag bij heldere hemel van me scheiden), maar er is wel een parallel: man deed en zei nare dingen, en als je alleen daarnaar zou kijken was wel duidelijk wat ik moest doen. Ik kon alleen die andere man, die waarmee ik zo lang geleden was getrouwd en waar ik zou van hield, ook nog steeds zien. Oa in de lieve appjes die hij me stuurde.
Lang verhaal kort: na een nogal heftige crisis zijn we nu nog steeds bij elkaar. Omdat ik man niet zomaar liet gaan, want ik zag dat er nog steeds veel gevoel was. En niet om mezelf op de borst te kloppen, maar als ik het advies dat ik destijds van alle kanten kreeg had opgevolgd waren we nu al jaren uit elkaar. De crisis bleek uiteindelijk ‘gewoon’ een midlifecrisis, en daar is hij met wat hulp uitgekomen en met relatietherapie hebben wij ook elkaar weer gevonden.
Ik krijg bij de vriend van TO een beetje hetzelfde gevoel. Ja, hij doet en zegt echt hele nare dingen, maar dat dat zo plotseling gebeurde vind ik wel heel erg raar. Dat zijn omgeving hem ook niet zo kent doet mij vermoeden dat er iets aan de hand is met hem. Het zou toch eeuwig zonde zijn als TO hem nu gewoon de deur wijst terwijl hij die crisis misschien wel gewoon weer te boven kan komen.
Sterker nog, een mens in crisis zou op zijn geliefden moeten kunnen leunen. Dat TO in verwachting is en dat dat de aanleiding voor de crisis bij haar vriend is (is dat trouwens een feit? Kan de trigger niet iets heel anders zijn??) maakt de zaak complexer en zorgt ervoor dat we met z’n allen vooral TO willen steunen en helpen. Maar wie is er voor haar vriend? Zij niet. Niet dat ik vind dat ze hem nu zou moeten steunen, maar ik zou in haar geval zeker af willen wachten wat er nou eigenlijk aan de hand is voor ze grote besluiten neemt. Ik denk dat als ze niet zwanger zou zijn geweest, we juist met zijn allen zouden hebben geroepen dat ze hem vooral tot steun moet zijn. Ik zou als ik TO was vooral inzetten op hulp voor haar vriend. Dat ze daar de broer en vriend van haar vriend voor gebruikt is natuurlijk prima, want ze heeft zelf wel genoeg aan haar eigen situatie (met nog 2 kinderen waar voor gezorgd moet worden).
Sterkte TO.
Jonagold schreef op 15-10-2021 om 17:34:
Ik krijg bij de vriend van TO een beetje hetzelfde gevoel. Ja, hij doet en zegt echt hele nare dingen, maar dat dat zo plotseling gebeurde vind ik wel heel erg raar. Dat zijn omgeving hem ook niet zo kent doet mij vermoeden dat er iets aan de hand is met hem. Het zou toch eeuwig zonde zijn als TO hem nu gewoon de deur wijst terwijl hij die crisis misschien wel gewoon weer te boven kan komen.
Ik snap wat je zegt, en ik snap Tsjor ook wel een beetje maar ik ken zelf weer het tegenovergestelde: zo goed kunnen zien uit welke pijn iemand nare dingen doet, er voor hem willen zijn, ook de mooie en goede dingen zien en vandaar uit me inzetten voor een voortgang van de relatie waarbij ik mijn eigen behoeftes uitstelde tot nader order. Dat leidde tot een toxische dynamiek met iemand die later gediagnosticeerd werd als hebbende een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis. Ik ben erg voor naar ook de goede kanten van iemand kijken maar verstandig hier in te blijven. Ik denk dat TO dat goed doet
Ik denk dat als ze niet zwanger zou zijn geweest, we juist met zijn allen zouden hebben geroepen dat ze hem vooral tot steun moet zijn.
Ja maar ze is wel zwanger en nota bene van hem terwijl hij het er eerst mee eens was samen een kind te krijgen. Daarnaast zijn er nog wat andere onverkwikkelijke gedragingen, zoals haar verbieden er met anderen over te praten
Hij zal best een burn out hebben maar hij had zelf ook wel kunnen bedenken dat het niet slim is om een kind te verwekken. Soms zie je de dingen niet helder als je een burn out hebt maar dan is het nog niet nodig om je zo wanstaltig te gedragen. Nu zit to met de gebakken peren want het gaat om haar lichaam. Het leven kan erg complex zijn maar vaak is het dan juist nodig om naar de kern te gaan.
Wasmachine schreef op 15-10-2021 om 19:31:
Hij zal best een burn out hebben maar hij had zelf ook wel kunnen bedenken dat het niet slim is om een kind te verwekken. Soms zie je de dingen niet helder als je een burn out hebt maar dan is het nog niet nodig om je zo wanstaltig te gedragen. Nu zit to met de gebakken peren want het gaat om haar lichaam. Het leven kan erg complex zijn maar vaak is het dan juist nodig om naar de kern te gaan.
TO zag op pagina 1 zijn burnout al aan komen maar ging dmv ovulatietesten toch actief aan de gang om zwanger te worden maar uiteraard is het allemaal zijn schuld. Dat zij haar zaakjes ook niet helder had ziet dan weer niemand.
BlueHeart schreef op 15-10-2021 om 20:07:
[..]
TO zag op pagina 1 zijn burnout al aan komen maar ging dmv ovulatietesten toch actief aan de gang om zwanger te worden maar uiteraard is het allemaal zijn schuld. Dat zij haar zaakjes ook niet helder had ziet dan weer niemand.
Ik vind dit wel een beetje ver gaan hoor, zeker gezien je eigen situatie. TO kon er ook al vanuit gaan dat partner zo zou gaan reageren? Ineens om zou slaan als een blad aan een boom?
TO ik vind het knap van je hoe je hier mee omgaat! 
Thunderbird schreef op 15-10-2021 om 20:10:
[..]
Ik vind dit wel een beetje ver gaan hoor, zeker gezien je eigen situatie. TO kon er ook al vanuit gaan dat partner zo zou gaan reageren? Ineens om zou slaan als een blad aan een boom?
TO ik vind het knap van je hoe je hier mee omgaat!
Want het lijkt jou slim om een gezin te stichten met iemand die momenteel in een crisis verkeert? Die jij al van ver af zag aan komen?
BlueHeart schreef op 15-10-2021 om 20:13:
[..]
Want het lijkt jou slim om een gezin te stichten met iemand die momenteel in een crisis verkeert? Die jij al van ver af zag aan komen?
Dat zeg ik niet, maar dit is niet de schuld van TO. De crisis kwam nadat bekend werd dat ze zwanger was.
Ik heb niet de indruk dat TO zwanger zou zijn geworden als ze dit had zien aankomen.
Thunderbird schreef op 15-10-2021 om 20:19:
[..]
Dat zeg ik niet, maar dit is niet de schuld van TO. De crisis kwam nadat bekend werd dat ze zwanger was.
Als je even terugleest zou je hebben gelezen dat zij die burn out al van afstand zag aankomen, en nee zijn ernstige crisis is niet TO haar schuld maar zij wilde blijkbaar koste wat kost een kindje, ook toen ze zag dat hij tegen een burnout/overspannen aan zat. Niemand die op haar inpraat dat het kind alleen maar de dupe van haar acties zal worden en ze dus maar even haar kinderwens opzij moet zetten tot het beter met hem gaat, want ja niet stabiel betekent dat je geen kind zou moeten krijgen in een situatie die niet stabiel te noemen is.
BlueHeart schreef op 15-10-2021 om 20:25:
[..]
Als je even terugleest zou je hebben gelezen dat zij die burn out al van afstand zag aankomen, en nee zijn ernstige crisis is niet TO haar schuld maar zij wilde blijkbaar koste wat kost een kindje, ook toen ze zag dat hij tegen een burnout/overspannen aan zat. Niemand die op haar inpraat dat het kind alleen maar de dupe van haar acties zal worden en ze dus maar even haar kinderwens opzij moet zetten tot het beter met hem gaat, want ja niet stabiel betekent dat je geen kind zou moeten krijgen in een situatie die niet stabiel te noemen is.
Ongelooflijk wat een nare reactie!
Als jij nou zelf even terug leest, zie je dat niemand in TO's omgeving snapt wat er precies aan de hand is. Zijzelf niet en de broer en vriend van deze man ook niet.
Geloof je nou echt dat ze twee maanden geleden dacht: 'Mijn vriend draait binnenkort ontzettend door, maar ik wil nù een kind, dus we gaan ervoor'?! En dat die arme, kwetsbare man niks doorhad en er heel naïef in meeging?
Echt hoor. Wat is er mis met jou?
BlueHeart schreef op 15-10-2021 om 20:25:
[..]
Als je even terugleest zou je hebben gelezen dat zij die burn out al van afstand zag aankomen, en nee zijn ernstige crisis is niet TO haar schuld maar zij wilde blijkbaar koste wat kost een kindje, ook toen ze zag dat hij tegen een burnout/overspannen aan zat. Niemand die op haar inpraat dat het kind alleen maar de dupe van haar acties zal worden en ze dus maar even haar kinderwens opzij moet zetten tot het beter met hem gaat, want ja niet stabiel betekent dat je geen kind zou moeten krijgen in een situatie die niet stabiel te noemen is.
euh hij heeft het even moeilijk, (is er een burnout gediagnosticeerd of is hij overspannen? dat is ook al een verschil) hij is toch niet handelingsonbekwaam of ontoerekeningsvatbaar geworden? Kom op, je kan ook nee zeggen of een condoom omdoen, of zeggen 'laten we even wachten met een kleine' als als je er even doorheen zit. Niet gaan vragen dat zij voor hem moet gaan denken want dan krijgt ze daar weer de schuld van. Hij is zelf verantwoordelijk.
yette schreef op 15-10-2021 om 20:57:
[..]
Ongelooflijk wat een domme en nare reactie!
Als jij nou zelf even terug leest, zie je dat niemand in TO's omgeving snapt wat er precies aan de hand is. Zijzelf niet en de broer en vriend van deze man ook niet.
Geloof je nou echt dat ze twee maanden geleden dacht: 'Mijn vriend draait binnenkort ontzettend door, maar ik wil nù een kind, dus we gaan ervoor'?! En dat die arme, kwetsbare man niks doorhad en er heel naïef in meeging?
Echt hoor. Wat is er mis met jou?
Je ziet dat je man tegen een burnout aanzit en op basis van dat verander je niet je plan wbt kindjes krijgen samen? Ook als de man niet volkomen van zn padje zou zijn zou ik een baby krijgen terwijl iemand tegen een burn out aanzit niet aanraden.
@Blueheart ik zag de quotes en heb je weer even onder de negeer vandaan gehaald.
Ik snap heus dat mijn commentaar op jou niet leuk was en dat je in een kutsituatie zit.
Maar het is absoluut niet netjes om jouw frustraties daarover te botvieren op een TO die er niks mee te maken heeft en wiens situatie niet te vergelijken is met de jouwe.
Je bent boos op mij, daar hoeft een ander niet onder te lijden.
