En nu?

Ik zou je kinderen nog niet vertellen over de zwangerschap, laat staan dat ze er over mee mogen beslissen. Dit is iets tussen jou en je vriend, jullie maken de keuze. Als je het bij de kinderen neerlegt, kunnen er ook twee zeggen 'leuk' en twee 'doe maar niet'. En dan?

Een abortus terwijl jullie dat eigenlijk niet willen, is ook traumatisch en zal de relatie ongetwijfeld onder spanning zetten. Zijn jullie bereid om voor dit kindje te zorgen en kunnen jullie dit kindje bieden wat het nodig heeft? Dat zijn de vragen die jullie jezelf en elkaar zouden moeten stellen.

Onbekend87 schreef op 12-01-2023 om 17:43:

[..]

Ik denk als je wilt veroordelen dat je niet op de juiste plaats zit, WEER een andere man? Dit is mijn 3de relatie in mijn leven wel te verstaan maar ben nu niet de vrouw die blijft dulden dat een man zijn vuist opheft naar haar, of dat haar man meer bij andere vrouwen gaat dan thuis. Mijn relatie van 1 jaar en 3 maand is besproken geweest met mijn kinderen, ook het samenwonen is besproken geweest met mijn kinderen. Ik moet wel zeggen dat ze gelukkig geen egoïsten zijn en mijn pubers zeiden dat er geen probleem was voor hun want dat ze zien dat hij mij gelukkig maakt. Ik kende hem ook al voor ik een relatie mee begon en nog eens deze was niet bewust maar ongepland maar ik hoef mij niet te verantwoorden toch? Iedereen die mij links heeft doorgestuurd en mij helpt van op een afstand te bekijken dank je wel, al wie een ander veroordeeld ✌️

Kun je wel boos op mij worden, maar je schrijft hier op een forum en ja, dan krijg je meningen, zo ook die van mij.

Je bent (pas) 35 en zwanger van je 4e kind van man nummer 3, daar mag ik wel iets van vinden ja. Met jouw verleden vwb keuze van mannen, zou ik niet zomaar meer durven vertrouwen op mijn gevoel. Wat ken je hem nou werkelijk? Als je dit steeds jezelf zou aandoen, be my guest, maar je betrekt er inmiddels 3 kinderen bij en ja, ik mag dat niet ‘normaal’ vinden. Het is mijn mening en ook deze mag je gerust negeren, maar ik zeg het puur voor je kinderen.

Buiten de hele situatie met straks 4 kinderen van 3 mannen en nog een kind van je vriend: kunnen jullie het financieel redden en ook in de toekomst blijven redden? En jij in je eentje, mocht je relatie toch uitgaan? Een baby hoeft niet zoveel te kosten, maar wat als ook dit kind ouder is? En helemaal met prijzen van zo ongeveer alles die steeds hoger en hoger worden? 5 kinderen kosten echt heel veel geld, zeker naarmate ze ouder worden. 

MamaE schreef op 12-01-2023 om 18:00:

Ik zou je kinderen nog niet vertellen over de zwangerschap, laat staan dat ze er over mee mogen beslissen. Dit is iets tussen jou en je vriend, jullie maken de keuze. Als je het bij de kinderen neerlegt, kunnen er ook twee zeggen 'leuk' en twee 'doe maar niet'. En dan?

Een abortus terwijl jullie dat eigenlijk niet willen, is ook traumatisch en zal de relatie ongetwijfeld onder spanning zetten. Zijn jullie bereid om voor dit kindje te zorgen en kunnen jullie dit kindje bieden wat het nodig heeft? Dat zijn de vragen die jullie jezelf en elkaar zouden moeten stellen.

Ik ben het hier volledig mee eens. Als TO hier zou vragen ‘Hee, we overwegen een baby, wat denken jullie, is dat een goed idee?’ Dan waren de overwegend negatieve reacties terecht. 

Maar TO is al zwanger op dit moment. En dat maakt het toch een heel andere keuze. In alles lees ik dat TO en vriend de baby willen houden. Dan is dat de enige juiste keuze. Als je een zwangerschap afbreekt tegen je gevoel in, is dat meestal een flink trauma. 

En de vraag of de pubers hierop zitten te wachten: dat is hoe dan ook geen argument. Kinderen hebben daar geen zeggenschap over.

Begrijp me goed; ik heb zelf als kind in de situatie gezeten als die van de pubers van TO. En ik was ook aanvankelijk niet blij met mijn zusje. En uiteraard klapte ook die relatie weer van mijn moeder. Maar toch zeg ik dit in volle overtuiging 

zwaankip schreef op 12-01-2023 om 18:08:

[..]

Goed dat je de nieuwe relatie besproken hebt met jouw kinderen. Ook het samenwonen. Heb je dat ook besproken met kind van je huidige vriend? . Ik kan me best voorstellen dat jouw pubers het nu zien zitten; nieuwe relatie, baby op komst....Dat zijn nu eenmaal pubers die het geheel totaal niet kunnen overzien.

Denk je echt dat ze binnenkort nog zo enthousiast zullen zijn wanneer de baby geboren is? Hun leven zal helemaal anders worden. Dingen die pubers graag doen zullen niet meer kunnen. Want: de baby. Zeker weten dat ze zich de komende jaren zullen moeten aanpassen. Weeral!

Pubers overzien heel veel niet. Toen mijn ouders vertelden dat ik nog een broertje of zusje kreeg  toen ik zelf 15 was vond ik dat gek en idioot, dus mijn "oude" ouders hadden sex gehad brrr ik schaamde me naar ( ze waren 45 en 39  ) Maar toen mijn broertje er eenmaal was vond ik het heel leuk. 
Moraal van het verhaal: laat je kinderen kind zijn en belast ze niet met de vraag of zij het zien zitten om een broertje of zusje te krijgen. Stel ze zeggen nee en je gaat toch voor een abortus en dan heb je heel veel spijt en ben je superverdrietig en hebt depri gevoelens. Hoe zullen ze zich dan voelen. Of ze zeggen "Ja super zeg... leuk" en je laat het komen het is een huil baby en ze ergeren zich rot. "ja maar jullie wilden het zelf"

Dat gaat niet werken TO. 

Jij moet er samen met je huidige vriend uitkomen en met jezelf. Fiom is al genoemd, heb ik beroepsmatig mee te maken gehad en is echt een hele goede organisatie. Dus die raad ik van harte aan.

 Al jullie kinderen hebben recht op een stabiele situatie en stabiele ouders. En of er dan een broertje of zusje meer of minder is, is een soort van ondergeschikt belang.  Ik ken je niet, je hebt veel meegemaakt ook in je relaties. Ik hoop dat je hulp hebt gehad voor jezelf of evt nu nog zoekt. Het is niet zo raar dat sommige mensen vraagtekens hebben bij een nieuwe relatie en snel een baby na wat je al hebt meegemaakt. Maar het kan ook heel goed zijn, dat het nu wel een prima partner is.
Maar ook met prima partners moet je het goed houden.. je zegt "voor hem is het welkom" dat is in ieder geval beter dan "je moet het zelf weten, als je het laat komen is het kind jouw verantwoording"  Hoe zit het met de financiën, met de ruimte ( alhoewel ik daar zelf niet zo aan zou tillen, je kind kan best lang bij jullie slapen) is je auto groot genoeg? hoe zien jullie de komende drukke jaren voor je met een kleintje en pubers en bijna pubers. Hoe denken jullie over de opvoeding, zitten jullie op 1 lijn? Hoe gaan jullie tijd maken voor elkaar, kun je met elkaar lachen, voel je je gesteund etc. Die laatste vragen vind ik belangrijker dan vragen over ruimte en geld eerlijk gezegd. Als dat goed zit zou ik geloof ik zelf het kind laten komen. Maar dat ben ik.  Met alle mitsen en maren die je toch kunt hebben.  Sommige zaken gebeuren nu eenmaal( zoals zwanger worden terwijl je anticonceptie hebt gebruikt) Ik vind wel eens dat er te rationeel wordt gedacht over abortus. O ik ben zwanger, nu een rijtje voor en een rijtje tegens, meer tegens dan voors: we zijn eruit abortus. Ik chargeer, ik weet het. Maar door mijn vorige beroep weet ik dat het vaak niet zo heel rationeel is... het is uiteindelijk een heel emotionele beslissing, wat je ook kiest. En die moet je ook samen maken met je partner.  Ik bedoel niet dat je niet moet nadenken en rijtjes maken maar nou ja... kan het niet zo goed verwoorden merk ik. Maar echt zoek contact met het Fiom en denk na over je relatie toekomst bestendig houden. Want dat hebben je kinderen denk ik het meest nodig. Stabiliteit en een goed voorbeeld en of dat nu met een kind meer of minder is.. is wel belangrijk maar niet zo belangrijk als een goed voorbeeld van een stabiele relatie.

wel of geen kind krijgen; beide beslissingen kunnen leiden tot spijt, therapie en verdriet. Maar ook tot geluk en opluchting. Op korte, maar vooral langere termijn, bij alle gezinsleden. TO, ik adviseer je echt om te praten met professionals (zoals het fiom dat ik al eerder noemde). Zij kunnen je objectief helpen met je gedachten en gevoelens op een rijtje te krijgen. Met al 4 kinderen in de mix is dat het beste dat je voor iedereen kunt doen. 

Onbekend87 schreef op 12-01-2023 om 20:44:

[..]

Ik heb mijn ex maar echt leren kennen na 8 jaar samen, zoiets weet je blijkbaar nooit en nee mensen komen hier voor hulp en raad niet om in de grond te worden geduwd door een ander dus ja je mag het niet normaal vinden maar jouw negatieve mening wordt niet gevraagd op een forum, daarom komen mensen hier niet

Jouw huidige vriend ken je 1 jaar en 3 maanden.Jullie wonen 9 maanden samen. Met al de kinderen.Zowel jouw 2 pubers, de 8-jarige en de 9-jarige van vriend.  Nu ben je zwanger van je nieuwe vriend. Je opent een topic met de titel " En nu"? 

Wat verwacht je? Ik zou ook kunnen zeggen: Oww, super zeg! Wat leuk dat je zwanger bent van je derde vriend/ man. Ik denk dat de mensen die hier negatief op reageren zich oprecht zorgen maken over de kinderen!

Fiom 

Je vraagt zelf om raad en vanuit jouw omschreven situatie is het toch niet gek dat mensen daar dan een mening over hebben?
En misschien is die mening niet altijd wat je horen wilt. Dat kan twee kanten op gaan.
Maar we hoeven jou dan toch niet naar de mond te praten? Daar heb je niks aan, gezien je al zo twijfelt over de zwangerschap. Want je zegt dat je hart en verstand er niet uit komen. 
Ik deel eerlijk gezegd ook wel de zorgen van de medeforummers als ik het zo lees. 

Goed dat je met de huisarts in gesprek gaat en contact opneemt met het Fiom. 
Veel wijsheid gewenst. 

RoodVruchtje schreef op 12-01-2023 om 18:49:

[..]

Kun je wel boos op mij worden, maar je schrijft hier op een forum en ja, dan krijg je meningen, zo ook die van mij.

Je bent (pas) 35 en zwanger van je 4e kind van man nummer 3, daar mag ik wel iets van vinden ja. Met jouw verleden vwb keuze van mannen, zou ik niet zomaar meer durven vertrouwen op mijn gevoel. Wat ken je hem nou werkelijk? Als je dit steeds jezelf zou aandoen, be my guest, maar je betrekt er inmiddels 3 kinderen bij en ja, ik mag dat niet ‘normaal’ vinden. Het is mijn mening en ook deze mag je gerust negeren, maar ik zeg het puur voor je kinderen.

Ja maar Rood vruchtje.. TO vraagt om advies. Dat jij het niet met haar manier van leven eens bent, dat is erg duidelijk. Probeer het dan in ieder geval anders te verwoorden. Het is heel duidelijk dat een aanvallende manier van reageren helemaal niemand verder helpt. Je bereikt alleen maar dat iemand vol in de verdediging gaat.

De situatie is nu eenmaal zo op dit moment, dus ze zal toch nu in deze situatie een keuze moeten maken en dat is niet een makkelijke. 
Zoiets zeggen als " DJezus wat maken sommige mensen toch een bende van hun leven" ja wat moet zij daar NU op dit moment dan mee?

Dat betekent niet dat ik ook niet zie dat het allemaal wel heel uitdagend is waar ze nu voor staat. Maar ja ze is eigenlijk tegen abortus, man wil het kind ook verwelkomen. Dus zeggen "weg ermee en maak niet zo'n troep van je leven gaat niet helpen denk ik zo"

Dat neemt niet weg dat ze over heel veel vragen moet nadenken en als ze kiest om de zwangerschap door te zetten is het wellicht ook handig om al in de zwangerschap na te denken over anticonceptie erna.. ( hele betrouwbare..) want ik krijg zo'n idee dat TO nu ook weer niet mee wil doen met het programma "grote gezinnen"

Nou ja zomaar wat gedachten..