En nu?
Heyhey,
effe me situatie uitleggen. Ik ben 35 en heb 2 pubers en eentje van 8 van 2 verschillende vaders (eentje sloeg graag, andere bedroog graag) dus al heel wat meegemaakt. Ik heb sinds een jaar een vriend en we wonen ook samen en hij heeft een kind van 9. Pubers zijn bij mij de jongste 2 is co-ouderschap met moeilijke ouders en veel geroddeld aan de andere kant, nu ben ik onverwacht zwanger en mijn hart en verstand komen er niet aan uit. Iemand die dezelfde ervaring had of goede raad?
Sterkte met je keuze.
Onbekend87 schreef op 12-01-2023 om 14:49:
[..]
Voor hem is het welkom
Fijn. Hopelijk is hij ook bereid om voor alle 5 de kinderen te zorgen.
zwaankip schreef op 12-01-2023 om 16:00:
[..]
Fijn. Hopelijk is hij ook bereid om voor alle 5 de kinderen te zorgen.
Uiteraard helpt hij nu al mee zorgen voor mijn 3 kinderen en ik help mee zorgen voor het zijne… we zijn een gezin
Geen ervaring mee, lijkt me erg lastig. Als je ervoor kiest om het kindje niet te laten komen zul je de zwangerschap moeten beëindigen, dat doen de mensen ook niet zomaar.
Rationeel gezien is dit natuurlijk niet het moment: te vroeg, te veel gedoe, nog meer onrust voor de kinderen die je al hebt. Maar als je eenmaal zwanger bent is het moeilijk om nog rationeel te zijn. Ik kan je geen advies geven, helaas. Wel sterkte wensen met de keuze.
Ik snap je zorgen wel. Misschien helpt dit je: https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/online-module-zwanger-wat-nu
Je kunt ook met het FIOM in gesprek. Ze zijn niet pro- of anti-abortus of iets anders en proberen echt mensen die onverwacht zwanger zijn te helpen met hun proces.
AlisonH schreef op 12-01-2023 om 16:14:
Geen ervaring mee, lijkt me erg lastig. Als je ervoor kiest om het kindje niet te laten komen zul je de zwangerschap moeten beëindigen, dat doen de mensen ook niet zomaar.
Rationeel gezien is dit natuurlijk niet het moment: te vroeg, te veel gedoe, nog meer onrust voor de kinderen die je al hebt. Maar als je eenmaal zwanger bent is het moeilijk om nog rationeel te zijn. Ik kan je geen advies geven, helaas. Wel sterkte wensen met de keuze.
Inderdaad, rationeel gezien is dit niet het moment, maar mijn hart spreekt zo luid en maakt de keuze niet makkelijk of vanzelf sprekend
Wat is de reden dat je binnen een half jaar bent gaan samenwonen met 3 eigen kinderen en een stiefkind?
Hoe is de band tussen je kinderen en hun stiefouder? Hebben alle kinderen een eigen kamer/ is er ruimte daarvoor te zorgen?
Dit zijn dingen die ik me afvraag voor ik een keuze zou maken over de zwangerschap.
Onbekend87 schreef op 12-01-2023 om 16:12:
[..]
Uiteraard helpt hij nu al mee zorgen voor mijn 3 kinderen en ik help mee zorgen voor het zijne… we zijn een gezin
Hoezo, MEE-zorgen? Ik vroeg of hij het ziet zitten om binnenkort voor 5 kinderen te zorgen.
Wat vinden de pubers, de 8-jarige en de 9-jarige ervan dat je zwanger bent? Ik kan me voorstellen dat die kinderen zich het laatste jaar al veel aangepast (moeten) hebben. Het is niet niks om in een samengesteld gezin te wonen en nu zich weer te moeten aanpassen aan de nieuwe baby.
Voor dat je wist dat je zwanger was. Hoe was toen de gedachten van jullie samen? Op termijn samen nog een kind of we hebben met zijn twee al genoeg kinderen met bijbehorende zorgen/zorgtaken.
Dat geeft misschien een blik met wat afstand op deze kwestie.
zwaankip schreef op 12-01-2023 om 16:34:
[..]
Hoezo, MEE-zorgen? Ik vroeg of hij het ziet zitten om binnenkort voor 5 kinderen te zorgen.
Wat vinden de pubers, de 8-jarige en de 9-jarige ervan dat je zwanger bent? Ik kan me voorstellen dat die kinderen zich het laatste jaar al veel aangepast (moeten) hebben. Het is niet niks om in een samengesteld gezin te wonen en nu zich weer te moeten aanpassen aan de nieuwe baby.
Wat een veranderingen en aanpassingen hebben deze kinderen al moeten doorstaan in zo’n korte tijd en dan nu weer een baby van wéér een andere man?
RoodVruchtje schreef op 12-01-2023 om 16:54:
[..]
Wat een veranderingen en aanpassingen hebben deze kinderen al moeten doorstaan in zo’n korte tijd en dan nu weer een baby van wéér een andere man?
Dit. En de komst van een baby is een grote aanpassing voor iedereen. Zeker voor de pubers.
Zie je het zelf zitten om weer helemaal opnieuw te beginnen in plaats van straks, als je pubers de deur uit zijn, meer tijd voor jezelf en je relatie te hebben?
En ook: zou je alleen voor 4 kinderen kunnen zorgen, financieel en praktisch, zou jullie relatie onverhoopt spaak lopen?
Het ligt denk ik ook aan de kinderen die er al zijn. Hoe gaat het met ze. Hebben ze bijvoorbeeld bepaalde problemen of vinden ze verandering lastig. Is er genoeg ruimte in huis, financieel, emotioneel voor een baby? Hoe gaat het samenwonen als samengesteld gezin?
Madamecannibale schreef op 12-01-2023 om 17:03:
Het ligt denk ik ook aan de kinderen die er al zijn. Hoe gaat het met ze. Hebben ze bijvoorbeeld bepaalde problemen of vinden ze verandering lastig. Is er genoeg ruimte in huis, financieel, emotioneel voor een baby? Hoe gaat het samenwonen als samengesteld gezin?
Kinderen zijn natuurlijk heel loyaal naar ouders, maar zelfs hun flexibiliteit vind ik nogal aardig op de proef gesteld.
TO en partner kennen elkaar net 1 jaar, dan zit je eigenlijk nog in de aftastfase vind ik. Deze pubers hebben nogal een verleden met 2 partners van hun moeder en dan na enkele maanden alweer samenwonen, incl kind, met partner nummer 3. Djezus, je hebt het als kind allemaal maar te accepteren nietwaar? Sorry, maar sommige volwassenen maken er wel echt een zooitje van en kinderen dienen het allemaal maar te accepteren (en verwerken).
RoodVruchtje schreef op 12-01-2023 om 17:14:
[..]
Kinderen zijn natuurlijk heel loyaal naar ouders, maar zelfs hun flexibiliteit vind ik nogal aardig op de proef gesteld.
TO en partner kennen elkaar net 1 jaar, dan zit je eigenlijk nog in de aftastfase vind ik. Deze pubers hebben nogal een verleden met 2 partners van hun moeder en dan na enkele maanden alweer samenwonen, incl kind, met partner nummer 3. Djezus, je hebt het als kind allemaal maar te accepteren nietwaar? Sorry, maar sommige volwassenen maken er wel echt een zooitje van en kinderen dienen het allemaal maar te accepteren (en verwerken).
Ik denk als je wilt veroordelen dat je niet op de juiste plaats zit, WEER een andere man? Dit is mijn 3de relatie in mijn leven wel te verstaan maar ben nu niet de vrouw die blijft dulden dat een man zijn vuist opheft naar haar, of dat haar man meer bij andere vrouwen gaat dan thuis. Mijn relatie van 1 jaar en 3 maand is besproken geweest met mijn kinderen, ook het samenwonen is besproken geweest met mijn kinderen. Ik moet wel zeggen dat ze gelukkig geen egoïsten zijn en mijn pubers zeiden dat er geen probleem was voor hun want dat ze zien dat hij mij gelukkig maakt. Ik kende hem ook al voor ik een relatie mee begon en nog eens deze was niet bewust maar ongepland maar ik hoef mij niet te verantwoorden toch? Iedereen die mij links heeft doorgestuurd en mij helpt van op een afstand te bekijken dank je wel, al wie een ander veroordeeld ✌️
Ik denk dat je dat toch zelf het beste kunt beoordelen. Hoe standvastig is je relatie, hoe gaat het financieel, heb je letterlijk en figuurlijk nog ruimte voor een baby, wat vinden je kinderen ervan?
