Dilemma familie, corona, zwanger.. :(
Pff, ik zit hier zo mee in mijn maag! Ben er telkens verdrietig over en wil het met jullie delen, omdat ik benieuwd ben naar jullie mening, inzichten of ideeën.
Ik kom telkens in hetzelfde dilemma... Ik en mijn man zijn met z'n tweeën en ik ben nu 11 weken zwanger. Daarnaast heb ik een autoimmuunziekte en ben dus risicogroep. We zijn gevaccineerd en houden ons aan de coronaregels.
We hebben beide leuke families waar we allebei goed mee kunnen opschieten. Ik ben een familiemens en hou ervan mijn familie te zien. Maar zij zijn allemaal niet gevaccineerd en houden zich ook niet aan de regels. Ze zien gewoon allerlei mensen net zoals normaal, houden geen afstand, etc. Als wij ze zien, vragen we ze om afstand te houden, maar het zit gewoon niet in hun systeem en lukt ze niet echt goed. De een doet er meer zijn/haar best voor dan de ander. Maar ze zijn het gewoon niet gewend waardoor het regelmatig mis gaat.
Mijn schoonfamilie is allemaal wel gevaccineerd en houden zich ook allemaal aan de regels. Beide kanten vinden we leuk om te zien. Maar aan mijn kant is het wat lastiger door corona...
Hierdoor is het telkens gedoe als we voor een familie-ding van mijn kant uitgenodigd worden.
Mijn man vindt dat we een risico nemen iedere keer als we naar mijn familie gaan en vindt dat lastig, zeker nu we zwanger zijn. Ik wil ook liever geen riciso nemen, maar ook niet mijn familie niet zien... Dus iedere keer hebben wij er met z'n tweeën vooraf gedoe over. Mijn man benadrukt dan dat er teveel mensen komen, niemand afstand houdt, niemand gevaccineerd is, ik risicogroep ben, we zwanger zijn, het toch niet goed zal gaan, etc. En ik denk, ja pff maar wat moet ik dan doen.. Mijn familie niet meer zien?? Dan willen we allebei niet. Maar nu is het télkens gedoe: eerst wij met z'n tweeën thuis en dan vaak bij mijn familie als we telkens moeten zeggen, 'wil je een beetje afstand houden svp?', 'sorry, je staat weer te dichtbij', etc. Plus wij worden met een scheef oog aangekeken door onze familie want wij zijn 'de zeurkousen, die moeilijk lopen te doen. Terwijl wij ons gewoon aan de landelijke regels van de overheid houden... En iedere keer heb ik er stress over... 😭
Zondag staat er weer iets gepland, een familie borrel, buiten in de tuin, 10 personen incl. ons, kleine tuin. En daar hadden we dus net weer een pittige discussie over. Ik heb er zoveel zin in om mijn familie te zien en misschien wel voor de laatste keer met z'n alle bij elkaar (gezien de stijgende cijfers). Maar mijn man vindt dat we eigenlijk niet moeten gaan, want teveel risico.
Ik heb het gevoel dat het sowieso klote voor mij gaat zijn. Want of we gaan en dan gaat het vast een aantal keer mis qua afstand, moeten we mensen vragen afstand te houden, of kijkt mijn man streng naar mij omdat ik het een keer vergeet, etc. Oftewel, sowieso spanning en niet echt gezellig met de kans op een discussie of escalatie omdat wij al de 'zeurpieten' zijn in hun ogen. Óf we gaan niet en dan mis ik mijn familie en worden we ws ook weer negatief gezien doordat we niet komen.
En ik weet gewoon niet hoe ik dit in de toekomst moet doen... Want corona blijft nog wel even denk ik... Wat als ons kindje er straks is? Dan kan ik hem niet overgeven aan mijn moeder, want dat is te dichtbij. Dan kan ik na de geboorte mijn moeder of zusjes geen knuffel geven, etc. Dat wordt gewoon allemaal lastig. En ik vind dat ik niet van ze kan vragen of zich te vaccineren, als zij zich daar niet fijn bij voelen. (Wat overigens vooral is omdat ze zich niet inlezen en naroepen wat ze om zich heen horen).En ergens denk ik, als niemand klachten heeft en wij zijn gevaccineerd, dan is de kans toch heeel klein dat we besmet raken?? Pfff... ik weet het niet...
Anyways, ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die een soortgelijk dillema hebben. En hoe jullie tegen deze situatie aankijken. Ik kan wel wat frisse blikken van buitenaf gebruiken...
Mijn advies zou zijn dat je niet gaat. Heel vervelend voor je familie, maar dan moeten ze maar afstand houden.
Ik ben team man,echt waarom zou je het risico willen lopen voor mensen die zo omgaan met veiligheid en andermans gezondheid, want dat is wat ze doen.
niet gaan, jullie zijn niet gek, dat is jouw familie wel. Omdat ze jullie grenzen niet respecteren. Je moet niet nog een keer samenkomen 'omdat het straks niet meer kan door de regels die misschien veranderen' maar zelf besluiten dat het nu te veel risico is/je je er niet goed bij voelt.
Gewoon niet meer gaan totdat ze zich hebben laten vaccineren.
En als je al met ongevaccineerden afspreekt dan gewoon 1 op 1 (of 2 op 2) ipv gelijk een hele familieborrel.
Hier ook team niet gaan.
Als jij ernstig ziek wordt en complicaties krijgt zul je het jezelf nooit vergeven.
Ik zou ook niet gaan.
Maar ik krijg ergens de indruk dat je het vooral voor je man doet en je een beetje bang misschien voor hem bent? Want als het voor jou een uitgemaakte zaak zou zijn, dan handel je toch maar je eigen gevoel?
In ieder geval gefeliciteerd met de zwangerschap en veel geluk.
Ik snap je man wel. Is het een optie om niet naar de feestjes te gaan maar 1 op 1 met de gezinnen van jouw familie af te spreken? Dan ben je telkens maar met 2 huishoudens bij elkaar.
Als ik eerlijk ben, voel ik me ook regelmatig best wel boos hierover. Ik ben altijd iemand geweest die veel tolerant is en de mening en keuzes van anderen respecteert, ook als die haaks staan op die van mij. Jouw leven, jouw keuzes. Maar corona is anders, dat gaat om de hele maatschappij. En ik voel me regelmatig boos over hoe laks zij ermee omgaan. En hoe wij dan de boeman zijn, terwijl wij het doen 'zoals het hoort', veilig en volgens de landelijke richtlijnen. Vooral voel ik me boos omdat ze zich niet inlezen, niet verdiepen, maar gewoon dingen aannemen of na-roepen. Daarom nemen ze bijv. ook geen vaccinatie: ze weten er niet genoeg vanaf en nemen niet de moeite om erover te lezen. En dat wringt bij mij. Want daarmee helpt je de maatschappij niet en breng je anderen in gevaar. Terwijl wij ons ondertussen aan de regels houden, zowel financieel als sociaal en medisch leiden onder de regels, maar het natuurlijk toch doen! En zij blijven maar klagen over de lock down en wat ze allemaal missen. Terwijl ze ondertussen de situatie geen steek vooruit helpen! Wij leiden en we worden met een scheef oog aangekeken en dat voelt zó oneerlijk. Maar zij zien het waarschijnlijk niet zo hoor. Want zo ver denken ze er niet overna. Maar goed, ik wil ze ook niet kwijt... En ik ben ergens bang dat als we erover praten samen, dat mijn boosheid en frustratie eruit komt en we ruzie krijgen. Plus, ik weet dat zij ook frustratie en onbegrip richting ons voelen, dus dat gaat botsen...
Als jij wil gaan, dan ga je. Je man kan thuisblijven als hij zich er niet prettig bij voelt. Je hoeft niet alles samen te doen.
Saga schreef op 16-07-2021 om 16:22:
Ik zou ook niet gaan.
Maar ik krijg ergens de indruk dat je het vooral voor je man doet en je een beetje bang misschien voor hem bent? Want als het voor jou een uitgemaakte zaak zou zijn, dan handel je toch maar je eigen gevoel?
In ieder geval gefeliciteerd met de zwangerschap en veel geluk.
Daar heb je wel een punt. Als mijn man soepeler zou zijn, zou ik waarschijnlijk gaan. Ik zou wel afstand houden e.d., maar ik zou wel gaan. Mijn man is veel strikter en spreekt zich er ook makkelijker overuit. Ik ben niet bang voor hem, maar ik weet zijn mening en met welk gevoel en argusogen hij daar zal zijn. Ik weet ook al dat we er daarna discussie over zullen hebben en hij dingen zal zeggen als, 'zie je wel dat het niet goed ging? Jullie stonden meerdere keren te dicht bij elkaar.' En daar heeft hij gelijk in, alleen maak ik me iets minder druk om de 2 seconden die we langs elkaar aflopen om naar het toilet te gaan bijv. Of als ik even vergeet om afstand te houden als iemand me iets op de telefoon laat zien. Ik denk dat het bijna onmogelijk is om 100% vd tijd afstand te houden... Al is het wel mijn intentie en doe ik echt mijn best. Soms vergeet ik het even, omdat ik graag dichtbij ze ben en dat jaren heb gedaan. Dus ja, goed punt. Hij is strikter dan ik en ergens is zij bezorgdheid ook lief. Daarnaast ben ik meer een pleaser en is hij dominanter en sturender qua karakter. Alleen nu moet ik voor mijn gevoel kiezen tussen iets heel lastigs...
Julali schreef op 16-07-2021 om 16:31:
Als jij wil gaan, dan ga je. Je man kan thuisblijven als hij zich er niet prettig bij voelt. Je hoeft niet alles samen te doen.
Dat heb ik ook voorgesteld. Maar hij zegt, als jij gaat kan ik net zo goed ook gaan. Want als je bestemt raakt, besmet je mij daarna toch thuis. Dus dan heeft samen of alleen gaan hetzelfde effect.
Izzy1986 schreef op 16-07-2021 om 16:35:
[..]
Dat heb ik ook voorgesteld. Maar hij zegt, als jij gaat kan ik net zo goed ook gaan. Want als je bestemt raakt, besmet je mij daarna toch thuis. Dus dan heeft samen of alleen gaan hetzelfde effect.
Hij kan je niet verbieden naar je familie te gaan. Ik zou wel blijven gaan en je zeker niet laten tegenhouden door je vriend.
Probeert hij je vaker te controleren?
Als compromis kun je dan toch gewoon geen grote familiefeesten bezoeken maar ze alleen of per stel bezoeken? Dat scheelt ook al 'n hoop risico.
Hoe groot is het risico met je ziekte icm dat je al gevaccineerd bent voor jou? Kan je arts daar iets over zeggen?
Dat zou voor mij bepalen hoe ik hier mee om wil gaan en hoe zwartwit ik richting familie zou zijn.
Ik ben zelf 2 maanden geleden bevallen en ben zelf heel selectief geweest in wie ik wilde zien tot mijn bevalling. Ik wilde absoluut niet met corona de bevalling in.
Na mijn bevalling niet meer zo (ook gezien de cijfers hier in de regio toen) en nu ook wel wat grotere groepen gezien
Maar ik heb geen verhoogd risico, hoewel ik toen nog niet gevaccineerd was en nu nog maar half.
Saga schreef op 16-07-2021 om 16:22:
Ik zou ook niet gaan.
Maar ik krijg ergens de indruk dat je het vooral voor je man doet en je een beetje bang misschien voor hem bent? Want als het voor jou een uitgemaakte zaak zou zijn, dan handel je toch maar je eigen gevoel?
In ieder geval gefeliciteerd met de zwangerschap en veel geluk.
Klinkt eerder dat ze bang is voor de reactie van haar familie als ze niet komt.
