Baas in eigen buik?
In geval van zwangerschap beslist de vrouw meestal of de baby wel of niet komt. Maar hoe zit het dan als je in een huwelijk of relatie zit? Mag de vader dan ook mee beslissen? En wiens mening weegt het zwaarst mee?
Dat beslis je samen, want in een relatie bepaal je ook samen hoe je je leven inricht. Als je eerst moet gaan nadenken over meebeslissen en zwaarste stem zit de relatie niet goed.
Als je er samen niet uit komt ligt de beslissing bij de moeder, want het gaat over haar lichaam. Maar de relatie zal dat in veel gevallen niet overleven.
De meeste zwangerschappen ontstaan toch in een huwelijk/relatie?
Maar goed los daarvan, denk ik dat de vrouw het laatste woord heeft. Omdat het om haar lijf gaat. Hoe verdrietig of moeilijk dat ook kan zijn voor de man. Helaas is er in dit geval geen compromis mogelijk. Het kind komt wel of niet. Iets ertussenin bestaat niet. Waarbij de man zeker mag zeggen wat hij wil/vindt. En hopelijk kom je daar ook samen uit. Maar zo niet, dan heeft de vrouw het laatste woord.
je hebt wel een beetje een fixatie voor dit onderwerp, of niet?
nee, de man heeft er niks over te zeggen.
al zal ik wel wat voelen voor een “juridische abortus”, dus dat een vader tot bijvoorbeeld 12 weken kan laten vastleggen dat hij de vader niet wil zijn en dan ook geen erkenning en alimentatie verplichting heeft. Lijkt me wel fair dat je beide een keuze hebt.
Tijgeroog schreef op 13-10-2021 om 08:40:
Dat beslis je samen, want in een relatie bepaal je ook samen hoe je je leven inricht. Als je eerst moet gaan nadenken over meebeslissen en zwaarste stem zit de relatie niet goed.
Als je er samen niet uit komt ligt de beslissing bij de moeder, want het gaat over haar lichaam. Maar de relatie zal dat in veel gevallen niet overleven.
Ja daar was ik al bang voor.
Waarom "bang"? Hoe had je het dan in gedachten?
Dit gaat niet over jou, maar over je zus gok ik.
Waarom is dit voor jou relevant? Tenzij je hoopt dat ze eerder vertrekt als ze een abortus neemt.
In dat geval lijkt een goed gesprek met haar over haar plannen en een indicatie binnen welk termijn ze een andere plek moet hebben een stuk nuttiger.
Juridisch gezien is het geheel aan de vrouw. De verwekker heeft geen positie in abortuswetgeving. De vrouw beslist dus over abortus of uitdragen. Iemand dwingen tot abortus (of tot het uitdragen van een ongewenste zwangerschap) gaat tegen het grondrecht op lichamelijke integriteit in.
In een gezonde relatie vind ik persoonlijk dat het moreel gezien de voorkeur heeft om samen tot een beslissing te komen en de mening van de partner dus net zo zwaar mee te wegen als die van de vrouw. Maar komen ze er niet uit, dan blijft de uiteindelijke beslissing aan de vrouw en dus telt ook als er een partner is haar mening uiteindelijk zwaarder. Dat lijkt me moreel gezien ook het enige juiste.
Lollypopje schreef op 13-10-2021 om 08:50:
Dit gaat niet over jou, maar over je zus gok ik.
Waarom is dit voor jou relevant? Tenzij je hoopt dat ze eerder vertrekt als ze een abortus neemt.
In dat geval lijkt een goed gesprek met haar over haar plannen en een indicatie binnen welk termijn ze een andere plek moet hebben een stuk nuttiger.
Omdat mijn zus nu geen kind wil maar hij wel. Daarom zit ze nu bij ons.
Piratenkoningin schreef op 13-10-2021 om 08:51:
Juridisch gezien is het geheel aan de vrouw. De verwekker heeft geen positie in abortuswetgeving. De vrouw beslist dus over abortus of uitdragen. Iemand dwingen tot abortus (of tot het uitdragen van een ongewenste zwangerschap) gaat tegen het grondrecht op lichamelijke integriteit in.
In een gezonde relatie vind ik persoonlijk dat het moreel gezien de voorkeur heeft om samen tot een beslissing te komen en de mening van de partner dus net zo zwaar mee te wegen als die van de vrouw. Maar komen ze er niet uit, dan blijft de uiteindelijke beslissing aan de vrouw en dus telt ook als er een partner is haar mening uiteindelijk zwaarder. Dat lijkt me moreel gezien ook het enige juiste.
Ik vind dus ook dat de mening van de vader ook mee zou moeten tellen.
Een beetje kind gaat niet lukken en de partner kan niet ineens de zwangerschap overnemen en zelf uitdragen. Uiteindelijk wordt het dan toch 'wie draagt, bepaalt'.
BlueHeart schreef op 13-10-2021 om 08:55:
[..]
Omdat mijn zus nu geen kind wil maar hij wel. Daarom zit ze nu bij ons.
Tja, het is kut dat zij en haar partner op dit gebied iets anders willen.
En heel mooi dat jij vind dat de wens van de vader ook mee moet tellen, maar hoe zie je dat voor je als ze beiden iets anders willen?
Een half kind krijgen?
Of toch een heel kind en haar een kind laten dragen dat ze niet wil. Wat zeer waarschijnlijk sowieso funest is voor de relatie. En wie gaat er dan voor dat kind zorgen? Neemt de vader dan 100% de voogdij?
De impact van een zwangerschap op het lichaam van een vrouw is zo groot, daar mag je haar niet tegen haar zin toe dwingen. (En hetzelfde geldt voor een abortus)
Mijn oudste is nu 16, en ik voel nog steeds lichte gevolgen van zijn geboorte. Er zijn genoeg vrouwen die veel meer "schade" over houden. En dat gaat alleen over het lichamelijke stukje.
Als ze er samen niet uit komen gaan ze het heel moeilijk krijgen, want wie "zijn zin ook krijgt", het zal voor de ander heel moeilijk zijn om dat dan te accepteren. En het gaat niet over de aankoop van een pak melk, dus dat is moeilijk los te laten...
En dan nog lijkt het mij jou zaak niet. Behalve dat jij waarschijnlijk erg veel emoties hier bij voelt door je eigen situatie, maar hard gezegd zijn die niet relevant.
Wat wel relevant is dat zij in jouw huis zit en hoe jullie daar mee om gaan. Welke afspraken ga je daarover maken. Welk termijn?
Want haar dwingen een zwangerschap uit te dragen die ze niet wil, gaat die situatie echt niet veranderen. Of denk je dat ze dan vol liefde terug gaat naar haar partner die haar lichamelijke integriteit schent?
Waarom is dit ineens een kwestie? Gisteren vond je de zwangerschap nog heel stom want verbouwing die tot 2023 duurt. Nu moet de vader wat te zeggen hebben, wat neerkomt op een zwangerschap uitdragen van een kind dat je zus niet wil.
