Baas in eigen buik?
In geval van zwangerschap beslist de vrouw meestal of de baby wel of niet komt. Maar hoe zit het dan als je in een huwelijk of relatie zit? Mag de vader dan ook mee beslissen? En wiens mening weegt het zwaarst mee?
yette schreef op 13-10-2021 om 11:07:
[..]
Als iemand aangeeft onderdak te zoeken, vervolgens wacht tot ze ergens welkom is en na het wachten nog steeds kiest om te vertrekken, is er geen sprake van 'een emotionele opwelling waarin ze wat uitkraamt'.
Ook dat weten we niet. Het kan haar allemaal teveel zijn geworden waardoor ze de situatie wilde ontvluchten of dit is al weken grondig voorbereid. Of waarschijnlijk ergens iets er tussenin, met veel emoties en gedoe. Het feit dat TO nog niet echt wist wat de vraag was tot het moment dat ze zich gisteren bij hem meldde waarna ze direct bij hem is gebleven, wijst voor mij niet op een weloverwogen besluit en grondige voorbereiding.
Ik hoef hier verder geen duidelijkheid over trouwens. Maar voor TO-zus en haar vriend is het nogal relevant in welk stadium dit besluit is. Want stel je voor (ook hypothetisch), je bent zwanger en je leeft in een hok in de herrie en de troep. Het grijpt je naar de strot en je ziet het niet meer zitten. Je roept tegen je vriend: “Ik kan dit niet! Ik wil een abortus!” Wat zou je willen horen?
a) He wacht eens even! Daar heb ik ook nog wat over te zeggen!!!
b) Oké prima, jouw beslissing.
c) Wat? Ik schrik me kapot! Ik wist niet dat je er zo doorheen zat! Wat kunnen we doen?
Mija schreef op 13-10-2021 om 11:23:
[..]
Ook dat weten we niet. Het kan haar allemaal teveel zijn geworden waardoor ze de situatie wilde ontvluchten of dit is al weken grondig voorbereid. Of waarschijnlijk ergens iets er tussenin, met veel emoties en gedoe. Het feit dat TO nog niet echt wist wat de vraag was tot het moment dat ze zich gisteren bij hem meldde waarna ze direct bij hem is gebleven, wijst voor mij niet op een weloverwogen besluit en grondige voorbereiding.
Ik hoef hier verder geen duidelijkheid over trouwens. Maar voor TO-zus en haar vriend is het nogal relevant in welk stadium dit besluit is. Want stel je voor (ook hypothetisch), je bent zwanger en je leeft in een hok in de herrie en de troep. Het grijpt je naar de strot en je ziet het niet meer zitten. Je roept tegen je vriend: “Ik kan dit niet! Ik wil een abortus!” Wat zou je willen horen?
a) He wacht eens even! Daar heb ik ook nog wat over te zeggen!!!
b) Oké prima, jouw beslissing.
c) Wat? Ik schrik me kapot! Ik wist niet dat je er zo doorheen zat! Wat kunnen we doen?
Dan nog steeds is dit iets tussen de verwekkers, broers en zussen hebben hier geen bal mee te maken. Het maakt voor TO's vraag dus ook geen donder uit hoe gemeend het wel of niet is. Of hij kiest ervoor er voor haar te zijn of niet, maar zijn mening is op geen enkele manier relevant in deze situatie
MoederBarberin schreef op 13-10-2021 om 11:26:
[..]
Dan nog steeds is dit iets tussen de verwekkers, broers en zussen hebben hier geen bal mee te maken. Het maakt voor TO's vraag dus ook geen donder uit hoe gemeend het wel of niet is. Of hij kiest ervoor er voor haar te zijn of niet, maar zijn mening is op geen enkele manier relevant in deze situatie
Dat klopt. Maar er vindt waarschijnlijk gesprek plaats over deze kwestie in huize Blueheart. En ik denk dat hij daarbij zus en vriend beter kan aanmoedigen om te communiceren dan een discussie over beslissingsrecht bij abortus aan te zwengelen. Dat gaat namelijk geen oplossing brengen. Integendeel. Als hij wil bijdragen aan een oplossing, moet hij dat idee laten varen.
Vrouw beslist uiteindelijk maar ethisch gezien is het handig om van te voren al tot overeenstemming te zijn gekomen of in een later stadium goede communicatie.
Het kan niet zo zijn dat de vrouw een broedmachine voor een man wordt als zij dat niet wil (en vaak ook nog het leeuwendeel van de opvoedtaken voor haar rekening moet nemen uiteindelijk). Zou een beetje handmaids tale worden.
Baas in eigen buik werkt twee kanten op.
Ik ben niet anti-abortus of pro-abortus. Ik ben pro-choice. Keus van de vrouw wel te verstaan.
Een vrouw mag nooit gedwongen worden een kind te krijgen dat zij niet wil. Maar tegelijkertijd ook nooit gedwongen een kind te laten aborteren als zij dat niet wil.
Je kunt niet zeggen dat een vrouw baas in eigen buis mag zijn, terwijl je eigenlijk bedoelt dat je daarmee zegt dat ze alleen baas in eigen buis mag zijn als ze een abortus wil. Ook als zij een kind wil laten komen, is het haar keus. Haar buik. Haar keus.
Ook als het een slechte keus is. Ook als de verwekker van het kind er mordicus op tegen is.
Een man die geen kinderen wil heeft pertinent twee keuzes:
* Geen seks.
* Zelf maatregelen nemen en daarbij niet op de vrouw vertrouwen.
Ik lees nu dat de situatie hier juist andersom is.
De vrouw die niet wil en de man wel.
Je kan als man een vrouw niet dwingen een kind te baren.
Heel zuur, maar ook hierbij. Haar buik. Haar keus.
Ik zeg: alleen de vrouw en dat tot het tijdstip waarop het kind levensvatbaar zal zijn; grofweg. Maar ik heb zelf nooit in een dilemma gezeten hierover en ken ook geen problemen van nabij.
