Als iedereen om je heen zwanger wordt...
Even onder mijn 2e anonieme nick.. Wat ik met dit topic wil? Geen idee, even van me afschrijven denk ik. Excuses alvast voor de warrigheid. En natuurlijk alvast heel erg bedankt voor het lezen!
Morgen eindelijk een afspraak bij de gynaecoloog. En ik ben best zenuwachtig en ik weet niet waarom.
September 2020 de knoop doorgehakt: we gaan voor een 2e kindje. We hebben al een peuter van 2 en een half.
Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en nog niks. Mijn klok begint te tikken, ik word bijna 36.
En iedereen om me heen wordt zwanger. Vrienden, zusje, collega's, BNers (tsja, het staat op NU.nl, dus je leest het toch steeds weer).
Ik gun het ze allemaal van harte, maar toch een lichte vorm van jaloezie. En een beetje verdrietig. Ik gun het mezelf namelijk net ietsje meer.
Dit gedrag/gevoel ken ik helemaal niet van mezelf.
Lang verhaal:
Oktober 2020 afspraak gemaakt bij de huisarts om mijn spiraaltje te laten verwijderen. De huisarts kreeg de draadjes niet te pakken, dus ik werd verwezen naar de gynaecoloog. Er was een wachtlijst van ruim 3 maanden, dus toen een verwijzing gevraagd naar een verloskundige. Daar kon ik eind december terecht. Zij had er ook moeite mee maar het lukte gelukkig.
Toen ik in april nog niet ongesteld was geworden ging ik naar de huisarts, ik kreeg medicatie om mijn menstruatie op te wekken.
En gelijk een verwijzing naar de gynaecoloog.
Sinds dien heb ik een hele wisselende cyclus. Dit had ik eerder nooit.
En morgen is het dus zo ver: eerste afspraak bij de gynaecoloog.
Begin 2017 heb ik een missed abortion gehad en moest toen curettage omdat er nog restweefsel zat nadat ik de miskraam moest opwekken met medicatie. Kort daarna zwanger en toen ben ik met 34.5 bevallen van ons kindje. We moesten een maand in het ziekenhuis blijven ivm couveuse en UV-lamp. Dus die start was ook al geen roze wolk. Geen verlof gehad voor die tijd, ik zou zelfs nog een paar dagen moeten werken. Mijn ouder was ernstig ziek en lag de eerste maand na de geboorte van mijn kind in het ziekenhuis en moest daarna revalideren.
Het zou fijn zijn als het gewoon zonder gedoe lukte. En een normale kraamtijd zou ook wel fijn zijn.
Bedankt voor het lezen. 
Ik begrijp je helemaal.
Maar lieverd, laat het op zn beloop.
Het komt geloof me,miss niet de tijd wanneer jij het wil of wanneer je gaat checken. Het komt wel geloof me. Blijf hoop houden blijf geduldig, niet pushen.
Ik snap dat je denkt ja maar en word bijna 36 ect...
Maak jezelf niet gek met het zogenaamde wereldbeeld van leeftijd, hoeveel kinderen...
Nogmaals het komt wel, blijf rustig, blijf ontspannen.. al komt het over een jaar.. er is geen druk, haast voor wie? Ontspan je lichaam focus in tussen tijd op andere dingen, en dan voor je t weet... pats boem, schiet hij raak.
En hoe het dan ook gaat.. ik hoop natuurlijk gewoon normaal voor jullie. Maar het wondertje is het belangrijkst, je krijgt er iets super moois voor terug!🥰
Dus ja kzeg t weer een keer, hou de hoop erin, focus je ook even op andere dingen, ontspan je lichaam en eve whoesaaa. Het komt allemaal goed! 
Ps. Kijk niet teveel na andere, jou geluk staat voor je neus en dat is je gezin, ook het dotje die nog komen zal is je geluk, maar voor nu heb jij je eigen geluk thuis zitten. je ziet de diamanten van een ander, terwijl je een hele schatkist thuis hebt zitten.🥰
It's right in front of you🌸
Heel veel succes morgen bij de gynaecoloog, you got this💪
Wat rot voor je. Ik heb ongeveer hetzelfde.
Rachel. schreef op 30-08-2021 om 15:07:
Ik begrijp je helemaal.
Maar lieverd, laat het op zn beloop.
Het komt geloof me,miss niet de tijd wanneer jij het wil of wanneer je gaat checken. Het komt wel geloof me. Blijf hoop houden blijf geduldig, niet pushen.
Ik snap dat je denkt ja maar en word bijna 36 ect...
Maak jezelf niet gek met het zogenaamde wereldbeeld van leeftijd, hoeveel kinderen...
Nogmaals het komt wel, blijf rustig, blijf ontspannen.. al komt het over een jaar.. er is geen druk, haast voor wie? Ontspan je lichaam focus in tussen tijd op andere dingen, en dan voor je t weet... pats boem, schiet hij raak.
En hoe het dan ook gaat.. ik hoop natuurlijk gewoon normaal voor jullie. Maar het wondertje is het belangrijkst, je krijgt er iets super moois voor terug!🥰
Dus ja kzeg t weer een keer, hou de hoop erin, focus je ook even op andere dingen, ontspan je lichaam en eve whoesaaa. Het komt allemaal goed!Ps. Kijk niet teveel na andere, jou geluk staat voor je neus en dat is je gezin, ook het dotje die nog komen zal is je geluk, maar voor nu heb jij je eigen geluk thuis zitten. je ziet de diamanten van een ander, terwijl je een hele schatkist thuis hebt zitten.🥰
It's right in front of you🌸
Heel veel succes morgen bij de gynaecoloog, you got this💪
Dit zou ook mijn advies zijn.
Maar ja, dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan
Ik heb je gelezen
Sterkte
Ik heb je ook gelezen.
En wil je veel liefde en geduld toewensen. En de post van Rachel, haar woorden zijn raak gekozen.
Ik begrijp je gevoelens. Het jezelf dat net wat meer gunnen dan een ander.
Nu is mijn situatie niet helemaal hetzelfde maar wat mij heeft geholpen is om mijn eigen verdriet los te zien van de vreugde voor iemand anders. En ook eerlijk te zijn over je gevoelens naar jezelf én naar de mensen die dichtbij staan. Begrip begint altijd bij kennis van de situatie.
Ik moet zeggen dat me dat inmiddels goed af gaat en ik ook echt oprecht blij kan zijn voor een ander.
Wat vervelend, ik herken het helaas helemaal. Door covid zijn de wachttijden ook enorm opgelopen en wordt je geduld nog meer op de proef gesteld. Ik vond dat zelf erg frustrerend. Maar...na ruim anderhalf jaar ben ik wel zwanger geraakt, ik ben nu 14 weken zwanger. Nu het zo ver is ben ik alle frustratie weer vergeten en is het goed zo, als ik moeders zie die veel eerder zwanger zijn geraakt met een kleiner leeftijdsverschil tussen de kinderen ben ik nu blij met hoe het bij mij is verlopen. Ik hoop dat het jou ook zo mag vergaan.
Vraagje: is je bloed geprikt bij de huisarts om andere oorzaken voor het uitblijven van je menstruatie uit te sluiten? Zo niet dan zou ik dat direct vragen bij de gynaecoloog, al zal hij/zij daar ook wel mee starten. Bij mij had het een oorzaak die op te sporen was in het bloed en die aandoening is verergerd door mijn eerste zwangerschap (ik had geen idee dat ik de aandoening had, ben van de eerste direct zwanger geraakt). Misschien is het bij jou ook zoiets en dan heb je snel duidelijkheid.
Rachel. schreef op 30-08-2021 om 15:07:
Ik begrijp je helemaal.
Maar lieverd, laat het op zn beloop.
Het komt geloof me,miss niet de tijd wanneer jij het wil of wanneer je gaat checken. Het komt wel geloof me. Blijf hoop houden blijf geduldig, niet pushen.
Ik snap dat je denkt ja maar en word bijna 36 ect...
Maak jezelf niet gek met het zogenaamde wereldbeeld van leeftijd, hoeveel kinderen...
Nogmaals het komt wel, blijf rustig, blijf ontspannen.. al komt het over een jaar.. er is geen druk, haast voor wie? Ontspan je lichaam focus in tussen tijd op andere dingen, en dan voor je t weet... pats boem, schiet hij raak.
En hoe het dan ook gaat.. ik hoop natuurlijk gewoon normaal voor jullie. Maar het wondertje is het belangrijkst, je krijgt er iets super moois voor terug!🥰
Dus ja kzeg t weer een keer, hou de hoop erin, focus je ook even op andere dingen, ontspan je lichaam en eve whoesaaa. Het komt allemaal goed!Ps. Kijk niet teveel na andere, jou geluk staat voor je neus en dat is je gezin, ook het dotje die nog komen zal is je geluk, maar voor nu heb jij je eigen geluk thuis zitten. je ziet de diamanten van een ander, terwijl je een hele schatkist thuis hebt zitten.🥰
It's right in front of you🌸
Heel veel succes morgen bij de gynaecoloog, you got this💪
Bedankt voor je lieve woorden!
Gelukkig weet ik het meestal wel te relativeren, maar nu de eerste afspraak zo dichtbij is krijg ik last van zenuwen.
Gisteren zei ik nog tegen mijn man: Stel het lukt niet, dan is het ook prima want we hebben al een heel leuk kind.
Hij was er al veel eerder klaar voor, ook bij de eerste. Ik wou steeds wachten omdat ik allemaal beren op de weg zag. En nu denk ik: waren we maar wel al eerder begonnen....
Tja in mijn omgeving wordt niemand zwanger. Heb zelf ook geen kids.
Ik ben dan weer soms verdrietig als iedereen weer aan het werk gaat en ik door gezondheidsredenen weer alleen werkloos thuis zit.
BlueHeart schreef op 30-08-2021 om 15:08:
Wat rot voor je. Ik heb ongeveer hetzelfde.
Omdat in mijn omgeving niemand over vruchtbaarheidsproblemen/behandelingen heeft heb ik het gevoel dat we de enige ,in. Terwijl ik heus wel weet dat het niet zo is.
En mijn zusje die 7 maanden geleden ineens meldde dat ze zwanger was. "Ja we wilden wel, maar niet zo snel, t ging per ongeluk"
Dat steekt. Want wij wilden wel al een paar maanden.
Blokje schreef op 30-08-2021 om 17:23:
[..]
Omdat in mijn omgeving niemand over vruchtbaarheidsproblemen/behandelingen heeft heb ik het gevoel dat we de enige ,in. Terwijl ik heus wel weet dat het niet zo is.
En mijn zusje die 7 maanden geleden ineens meldde dat ze zwanger was. "Ja we wilden wel, maar niet zo snel, t ging per ongeluk"
Dat steekt. Want wij wilden wel al een paar maanden.
We zijn 2 jaar bezig geweest hier en het wilde maar niet, en inderdaad wat je zegt, iedereen om ons heen krijgt een baby of is zwanger en dat gaat allemaal makkelijk, niemand die niet raak schiet behalve ik dan. Inmiddels heeft ze me verlaten omdat ze een man wil met wie het allemaal makkelijk gaat en er geen tese en ivf of andere medische noodgrepen nodig zijn.
En ja de niet zo fraaie gedachten herken ik ook. Ik heb ze zelf ook.
Het is gewoon allemaal rot ende kut.
Sterkte ermee, hopelijk gaat het allemaal voorspoedig en sta je binnenkort spullen uit te kiezen voor je verse baby.😘
Gioia82 schreef op 30-08-2021 om 16:43:
Wat vervelend, ik herken het helaas helemaal. Door covid zijn de wachttijden ook enorm opgelopen en wordt je geduld nog meer op de proef gesteld. Ik vond dat zelf erg frustrerend. Maar...na ruim anderhalf jaar ben ik wel zwanger geraakt, ik ben nu 14 weken zwanger. Nu het zo ver is ben ik alle frustratie weer vergeten en is het goed zo, als ik moeders zie die veel eerder zwanger zijn geraakt met een kleiner leeftijdsverschil tussen de kinderen ben ik nu blij met hoe het bij mij is verlopen. Ik hoop dat het jou ook zo mag vergaan.
Vraagje: is je bloed geprikt bij de huisarts om andere oorzaken voor het uitblijven van je menstruatie uit te sluiten? Zo niet dan zou ik dat direct vragen bij de gynaecoloog, al zal hij/zij daar ook wel mee starten. Bij mij had het een oorzaak die op te sporen was in het bloed en die aandoening is verergerd door mijn eerste zwangerschap (ik had geen idee dat ik de aandoening had, ben van de eerste direct zwanger geraakt). Misschien is het bij jou ook zoiets en dan heb je snel duidelijkheid.
Gefeliciteerd! Fijn om te lezen dat je dat je 'die gevoelens' vergeet!
Ja die wachttijden van +3 maanden zijn echt niet normaal!
Uhmm, er is wel bloed geprikt maar dat was meer ivm vermoeidheid. Huisarts zei ook dat de gynaecoloog dat ook wil doen om dingen uit te kunnen sluiten. Zoals schildklier, ijzer. Weet niet precies wat nog meer.
BlueHeart schreef op 30-08-2021 om 17:30:
[..]
We zijn 2 jaar bezig geweest hier en het wilde maar niet, en inderdaad wat je zegt, iedereen om ons heen krijgt een baby of is zwanger en dat gaat allemaal makkelijk, niemand die niet raak schiet behalve ik dan. Inmiddels heeft ze me verlaten omdat ze een man wil met wie het allemaal makkelijk gaat en er geen tese en ivf of andere medische noodgrepen nodig zijn.
En ja de niet zo fraaie gedachten herken ik ook. Ik heb ze zelf ook.
Het is gewoon allemaal rot ende kut.
Sterkte ermee, hopelijk gaat het allemaal voorspoedig en sta je binnenkort spullen uit te kiezen voor je verse baby.😘
Oh %@#$* wat kut!
Ik wou iets troostends zeggen maar besefte me dat het op schrift ook wel kwetsend kan overkomen. En ik weet niet zo goed hoe ik het moet schrijven zonder dat het ook klote lan overkomen.
Ik kan me niet voorstellen dat je zoiets doet: je partner verlaten omdat je kinderwens zó sterk is. Dan moet je iemand leren kennen, een aantal jaar samen zijn en dan maar hopen dat het daarmee wel lukt... Da's toch veel meer moeite?
Blokje schreef op 30-08-2021 om 17:20:
[..]
Bedankt voor je lieve woorden!
Gelukkig weet ik het meestal wel te relativeren, maar nu de eerste afspraak zo dichtbij is krijg ik last van zenuwen.
Gisteren zei ik nog tegen mijn man: Stel het lukt niet, dan is het ook prima want we hebben al een heel leuk kind.
Hij was er al veel eerder klaar voor, ook bij de eerste. Ik wou steeds wachten omdat ik allemaal beren op de weg zag. En nu denk ik: waren we maar wel al eerder begonnen....
Ik snap je wel hoor zeer zeker, maar de hoop is er gewoon en het kan nog steeds, tis nergens te laat voor en neem jezelf al helemaaal niks kwalijk, moet je echt niet doen, t komt wanneer het komt.
Al komt er morgen nog niet echt iets uit die afspraak, hoofd omhoog en je blijft je doel nastreven. Het is allemaal spannend, maar bezwaar jezelf niet teveel onnodig 🤗
