Zwanger van 3e, man wil niet
Hi dames,
Ik ben onverwachts zwanger van ons 3e kindje.
We hebben al 2 kinderen van 5 en 7 jaar en er is weer wat rust in ons leven, nu dat beide kinderen naar school gaan. Zelf had ik vroeger wel de wens van 3 kinderen, maar mijn vriend wilde niet en met mijn 2 kinderen was ik ook heel blij. Echter nu ik wel zwanger ben van de 3e, schreeuwt alles in mij dat ik het niet weg wil laten halen. Het is nog maar 5 weken, dus heel pril, maar desondanks beschouw ik het al als een mensje.
Mijn vriend is heel resoluut en zegt dat hij niet weer opnieuw wil beginnen met babyfase, slaapjes, dure opvangkosten etc. Ook ziet hij de abortuspil als een relatief kleine ingreep, waar ik met de tijd wel weer overheen zal komen, terwijl hij zijn leven lang vastzit aan nog een kind. Mijn vriend is mentaal niet altijd even stabiel geweest en hij denkt dat hij het simpelweg niet aankan om nog een kind te krijgen.
Ik zit heel erg in tweestrijd en heb het gevoel dat ik hoe dan ook iemand benadeel. Het voelt egoïstisch om toch voor dit kindje te kiezen in de hoop dat mijn vriend bijdraait.. Ik gun het kindje uiteraard 2 liefhebbende ouders. Mijn verwachting is wel dat hij hoe dan ook van het kindje gaat houden, alleen wellicht pas na de babyfase.
Het voelt enorm eenzaam momenteel en ik kom er maar niet uit. Zijn hier wellicht vergelijkbare ervaringen?
Hoeveel rode vlaggen heb je nodig? In deze situatie is een kind géén goed idee. Ik zou 100% voor afbreken gaan, zeker in zo'n vroeg stadium.
Desideria schreef op 09-02-2024 om 23:21:
Hoeveel rode vlaggen heb je nodig? In deze situatie is een kind géén goed idee. Ik zou 100% voor afbreken gaan, zeker in zo'n vroeg stadium.
Een vaste relatie, 2 kinderen, een fijn gezin. 2 kinderen op school, waardoor je meer van de babytijd kan genieten. Klinkt perfect!
Sorry ik zie de rode vlaggen niet. Je kan wel een idee hebben van hoe je het leven wilt inrichten maar soms heeft het leven andere bijzondere verassingen in petto. De kunst is daar iets moois van te maken, althans zo zie ik het.
De beslissing abortus of niet ligt 100% bij jou. Jij moet en mag de keuze maken. Maar dat betekent niet dat je af kunt dwingen dat je vriend blij gaat zijn met de baby, uiteindelijk van het kindje gaat houden, bij je blijft, actief de vaderschapsrol op zich gaat nemen, etc. Je moet goed naar je gevoel luisteren, want rationeel kom je hier niet uit. Zowel je gevoel voor wat dit kindje al voor je is, maar ook je gevoel voor je man en je huidige gezin. Heel veel sterkte!
Maria87 schreef op 10-02-2024 om 00:01:
[..]
Een vaste relatie, 2 kinderen, een fijn gezin. 2 kinderen op school, waardoor je meer van de babytijd kan genieten. Klinkt perfect!
Sorry ik zie de rode vlaggen niet. Je kan wel een idee hebben van hoe je het leven wilt inrichten maar soms heeft het leven andere bijzondere verassingen in petto. De kunst is daar iets moois van te maken, althans zo zie ik het.
Als de situatie van to jouw definitie van perfect is, dan gaan wij elkaar niet snappen.
Ik lees: man psychisch niet stabiel, man wil niet, achterban is krakkemikkig en ziet het niet zitten. Relatie komt onder druk door verschil van inzicht.
Maar idd, echt perfécte omstandigheden 🤦🏽♀️
Als het in jou schreeuwt om dit kindje niet weg te halen: doe het dan ook niet! De mentale schade die je daarvan gaat oplopen staat minstens gelijk aan de eventuele schade die je vriend mentaal oploopt door het derde kind wat een aanslag is op je gezinsleven.
Als iemand een burn-out heeft doorgemaakt dan leert diegene vaak beter met zijn/haar grenzen omgaan. Er is vaak en langdurig over die grenzen heen gegaan en dat vraagt echt om een nieuwe aanpak. Op zo'n punt in je leven draait het in het gezin waar je zit vaak veelal om jou. Een burn-out is best een hele aanslag op je omgeving, op je gezin. Die dus geneigd is veel met je mee te gaan, bezorgd te zijn en jou te steunen in het aangeven van je grenzen. Jou op allerhande manieren te ontlasten. De partner cijfert zichzelf op zijn minst tijdelijk, meer weg om de behoeftes van de ander voor te laten gaan.
Maar denk hierin ook aan jezelf! Ga hierin niet te ver over je eigen grens. Het laten weghalen van je kind terwijl je daar niet achter staat weegt daar niet tegen op.
De argumenten die je moeder aanhaalt vind ik allemaal vrij onzinnige argumenten. Ze kunnen allemaal net zo goed omgedraaid worden. Ik zou die argumenten vergeten en luisteren naar je hart!
Wat een klote situatie @livvie
Ben zelf een man en ga hier niet zo goed op merk ik. Neem aan dat hij bewust was van het feit dat er een kans op zwangerschap bestaat als er geen voorbehoedsmiddelen gebruikt worden? Dan moet je ook je verantwoordelijkheid nemen hierin. Kan me voorstellen dat het schrikken is, maar ga op z'n minst het gesprek met elkaar aan. Voor een vrouw is de keuze sowieso moeilijker dan de man, dat is een feit.
Maar ik zie hier heel veel "gelul" om onder die verantwoordelijkheid uit te komen. Wat wil JIJ? Zou jij het hele baby gebeuren weer opnieuw willen/kunnen mee maken? Ben je daar mentaal sterk genoeg voor?
Hoe oud zijn jullie 2 kinderen?
Sterkte in ieder geval. Keuze kan niemand voor jou maken, maar mijn advies is wel om met geliefde hierover te praten. Lucht je hart, maak het bespreekbaar en probeer uit elk gesprek dat beetje te halen wat jou misschien tot een weloverwogen keuze maakt.
Heel veel succes!
Pippeltje schreef op 11-02-2024 om 03:50:
Als het in jou schreeuwt om dit kindje niet weg te halen: doe het dan ook niet! De mentale schade die je daarvan gaat oplopen staat minstens gelijk aan de eventuele schade die je vriend mentaal oploopt door het derde kind wat een aanslag is op je gezinsleven.
Als iemand een burn-out heeft doorgemaakt dan leert diegene vaak beter met zijn/haar grenzen omgaan. Er is vaak en langdurig over die grenzen heen gegaan en dat vraagt echt om een nieuwe aanpak. Op zo'n punt in je leven draait het in het gezin waar je zit vaak veelal om jou. Een burn-out is best een hele aanslag op je omgeving, op je gezin. Die dus geneigd is veel met je mee te gaan, bezorgd te zijn en jou te steunen in het aangeven van je grenzen. Jou op allerhande manieren te ontlasten. De partner cijfert zichzelf op zijn minst tijdelijk, meer weg om de behoeftes van de ander voor te laten gaan.
Maar denk hierin ook aan jezelf! Ga hierin niet te ver over je eigen grens. Het laten weghalen van je kind terwijl je daar niet achter staat weegt daar niet tegen op.
De argumenten die je moeder aanhaalt vind ik allemaal vrij onzinnige argumenten. Ze kunnen allemaal net zo goed omgedraaid worden. Ik zou die argumenten vergeten en luisteren naar je hart!
Zoo heeel heeel erg mee eens!! Ik heb tijdens mijn huwelijk heel veel rekening met mijn man gehouden maar na jaren rekening houden met, werd het toch mijn ex.
Ik zou het zeker weten houden. Wat ik eerder las, over wrok koesteren, zou ik ook hebben. Dan zou het huwelijk alsnog klappen. En ik erger me ook aan dit soort topics, waarom liet die man zich niet steriliseren als hij boehoehoe echt echt niet wil?
Ik lees veel projectie. Begrijpelijk. Echter zie ik weinig reacties over de twee kinderen die er al zijn. Vind dat daar ook echt wel bij stil moet worden gestaan. Het gezin is nu stabiel, als ik TO zo lees. Een eventuele scheiding gaat vooral op de twee kinderen impact hebben. Stap daar niet te snel overheen.
Aviendha schreef op 11-02-2024 om 10:00:
Ik zou het zeker weten houden. Wat ik eerder las, over wrok koesteren, zou ik ook hebben. Dan zou het huwelijk alsnog klappen. En ik erger me ook aan dit soort topics, waarom liet die man zich niet steriliseren als hij boehoehoe echt echt niet wil?
De beslissing om dat wel of niet te doen ligt bij beiden, niet alleen bij haar man. Zou toch raar zijn, dat je zegt ik ben zwanger en dat is jou schuld? Ze was er zelf bij....
Dweedledee schreef op 11-02-2024 om 10:51:
Ik lees veel projectie. Begrijpelijk. Echter zie ik weinig reacties over de twee kinderen die er al zijn. Vind dat daar ook echt wel bij stil moet worden gestaan. Het gezin is nu stabiel, als ik TO zo lees. Een eventuele scheiding gaat vooral op de twee kinderen impact hebben. Stap daar niet te snel overheen.
Je kan dus scheiden als je het wel houdt omdat man het niet wilt of scheiden omdat je als vrouw wrok krijgt omdat je het weghaalt. Scheiden kan dus altijd. Geen garanties in welke keuze ze ook maakt. Een gelukkige moeder lijkt mij het gezondste voor de kinderen.
Aviendha schreef op 11-02-2024 om 10:00:
Ik zou het zeker weten houden. Wat ik eerder las, over wrok koesteren, zou ik ook hebben. Dan zou het huwelijk alsnog klappen. En ik erger me ook aan dit soort topics, waarom liet die man zich niet steriliseren als hij boehoehoe echt echt niet wil?
Omdat voorbehoedsmiddelen enkel de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn, dat weet je toch wel?
Daarom dragen veel mannen ook geen condooms. Een paar momenten van iets meer genot zijn nu eenmaal belangrijker dan of er wel of niet een kind in de buik van de vrouw gaat groeien. Dat moet de vrouw dan maar oplossen als ze zwanger raakt.
Dat hele steeds verdergaandere abortus gedoe in de VS, waar nu al Republikeinse stemmen opgaan om vrouwen zwangerschapstesten te laten doen als ze een staat verlaten zodat ze zeker weten niet misschien in een andere staat abortus gaan laten plegen, is daarom ook goed te verklaren. Een man moet nu eenmaal zijn genot hebben en alle problemen en blaam hoort de vrouw te treffen.
Yumi schreef op 11-02-2024 om 10:57:
[..]
De beslissing om dat wel of niet te doen ligt bij beiden, niet alleen bij haar man. Zou toch raar zijn, dat je zegt ik ben zwanger en dat is jou schuld? Ze was er zelf bij....
Klopt, maar zelf wil ze het wel houden. Dus logisch dat zij zich niet heeft laten steriliseren. Ik vind natuurlijk niet dat je dan maar expres een fout moet maken, maar ik denk dat dat hier niet gebeurd is.
Dweedledee schreef op 11-02-2024 om 10:51:
Ik lees veel projectie. Begrijpelijk. Echter zie ik weinig reacties over de twee kinderen die er al zijn. Vind dat daar ook echt wel bij stil moet worden gestaan. Het gezin is nu stabiel, als ik TO zo lees. Een eventuele scheiding gaat vooral op de twee kinderen impact hebben. Stap daar niet te snel overheen.
Ja voor mezelf sprekende projecteer ik zeker. Ik heb nu 2 kinderen en wil waarschijnlijk geen derde. En daarom zijn we heel voorzichtig. Maar als het onverhoopt toch gebeurt dan houden we het. Mijn man is gelukkig tegen abortus in dit soort gevallen en we vinden onszelf nog te jong om te steriliseren.
En over de andere 2 kinderen: die zouden in mijn geval (ja projectie) moeten leven met een wrokkige mama die papa haat. Zeker geen reden voor abortus dus.
Poezie schreef op 09-02-2024 om 18:59:
TO, ik vind je vriend een jankert. Eerst geeft hij aan "het niet aan te kunnen", daarna gaat het om geen dure vakanties te kunnen maken en niet meer zomaar even op pad kunnen gaan.
In jouw situatie zou ik het kind houden, jij wil het graag en hij heeft er niet genoeg aan gedaan om te voorkomen dat het verwekt zou worden.
Hij neemt die abortus pil maar lekker zelf dan komt hij erachter dat dat niet zomaar iets is.
Ze hebben er samen niet genoeg aan gedaan om dit te voorkomen. Zij wist nl. ook dondersgoed dat hij geen 3e wilde. En toch is ze opnieuw zwanger geraakt. Ze hebben dan allebei teveel vertrouwen gehad in het type anticonceptie (ik weet niet wat: pil? Condoom?) waar ze samen voor gekozen hebben.
