Na 8 jaar 2e? Man twijfelt en dit maakt me verdrietig.
Gewoon even om m'n hart te luchten, kan er niet echt open met anderen over praten.
We hebben een gezonde maar intensieve jongen van 8 jaar. Mijn kinderwens is altijd sterker geweest dan die van mijn man. Door ziekte en burnout geen behoefte gehad aan een 2e. Die wens is de laatste 2 jaar langzaamaan terug gekomen. Soort oermoeder gevoel. Voor de zomervakantie over gehad omdat m'n spiraal er de komende maand uit moet na 5 jaar. M'n man stond er redelijk open voor, wees het niet direct af waardoor ik wat hoop kreeg en we het na de vakantie weer zouden bespreken. Ook gezegd dat de wens van beiden moeten komen. Vd week over gehad en toen zei hij opeens: nah ik weet het nog niet, we hebben het er nog wel over. Heb zelf het idee dat het baby gebeuren weer een drama wordt en de gemakkelijkheid van 1 kind gaat missen.
Terwijl ik dan denk; zo bijzonder leven we niet, zijn niet actief en gaan niet vaak weg. Vandaag op terug gekomen en gevraagd of hij al een keuze had gemaakt. Nee nog niet, weet niet of ik er wel klaar voor ben. Gezegd dat spiraal er wel uit gaat binnenkort en ik de wens nog wel heb en niet langer wil wachten mocht het natuurlijk allemaal lukken, ben 33 maar langer wachten zie ik zelf niet zitten.
Pff bah weet dat ik echt heel dankbaar moet zijn met 1 gezonde jongen en dat ben ik ook enorm maar kon ik dat gevoel maar uitzetten en accepteren dat 1 ook goed genoeg is. Man wil het weekend over nadenken en er dan op terug komen.
Ondertussen ben ik best verdrietig en teleurgesteld.
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 21:37:
[..]
Ik denk dat het in de wegstaan van een tweede kinderwens ook een doodvonnis is voor je relatie. Zeker als de mening van je partner het enige probleem is omdat hij beren op de weg ziet. Ik zie het meer als een leugen voor best wil. Ik zou het gevoel hebben dat het mijn lichaam is en dat ik het recht heb op een tweede kind als ik dat zou willen en zeker als je partner zelf geen voorbehoedsmiddelen neemt.
Realistisch gezien denk Ik wel dat ik het zou vertellen dat ik zou stoppen met de pil en als hij toch seks wil dat hij dan zelf maar voor de voorbehoudsmiddelen zou moeten zorgen.
Maar ik snap die vrouwen heel goed die dat niet doen.
Ik zou ook nog best een kind willen, maar ik weet dat vriend op dit moment geen kinderwens heeft en al aan het begin van onze relatie heeft uitgesproken dat hij van zichzelf niet persé kinderen wil. Misschien dat het nog veranderd, maar hij is er vrij zeker van dat het zo blijft.
Direct na onze breuk ben ik gestopt met de pil. Wij hebben heel vlak daarna nog twee keer seks gehad, maar ik heb hem wel verteld dat ik de pil niet meer slik. Dus hij weet wat de risico's zijn.
Nu we weer bij elkaar zijn ben ik nog steeds niet aan de pil, maar we doen het altijd veilig. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid hierin, ook als het mis loopt.
De pil is troep, dus hij heeft liever een condoom dan dat ik die troep moet slikken voor zijn plezier. Ik weet ook waar ik aan toe ben mocht het onverhoopt toch mis gaan, maar dat ga ik niet opzoeken ook niet nu ik weet dat het kindje er dan zou komen. Waarom zou je een goede relatie op het spel zetten? Dat is echt een hele slechte basis.
Decembermamma schreef op 02-09-2022 om 21:59:
[..]
Dat is hartstikke leuk heb het nu 4 keer om mij heen gezien en 4 keer hele trotse broers en zus.
Inderdaad, het is superleuk, het verschil kan niet groot genoeg zijn 
(heb ervaring).
Moeilijk TO! Ik heb in jouw positie gezeten en er is uiteindelijk wel een kindje bij gekomen gelukkig. Maar het was wel een moeilijke periode. Misschien praat ik erg in mijn eigen straatje, maar als vrouw is de wens voor een gezin toch heel legitiem lijkt mij. Ik heb de drang zo enorm gevoeld dat die allesoverheersend was. Het leek wel of die bezit van mij genomen had. In de supermarkt langs de babyvoeding lopen kon ik nauwelijks verdragen (terwijl ik borstvoeding geef 
).
Ik hoop dat jullie er samen uit komen. De eerste stap lijkt me heel goed met elkaar praten.
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 22:52:
[..]
Precies ja, maar heel veel mannen doen dat niet. Dus ik zie dat als een teken dat ze het ergens dan toch willen. Zeker als ze heel erg twijfelen.
Niet omdat ze twijfelen maar omdat de vrouw dat niet wil, ik ken er zat die wel willen maar waarvan hun vrouw/vriendin het tegenhoudt.
'Ga zelf ook maar eens de plus en min punten afwegen in m'n hoofd'
Dat zou ik niet in m'n hoofd doen maar op papier. Alle aspecten opschrijven en 'punten' geven: in de situatie met en zonder tweede kind.
Dus drie kolomen: in de eerste de aspecten (rust in huis, mijn geluk, financiën, geluk man, etc). Dan een kolom 'wel een tweede kind ' en een kolom 'geen tweede kind'.
Grote kans dat de optelling van de punten een goed beeld geeft.
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 23:09:
[..]
Natuurlijk maar na een half jaar zou ik wel zeggen van of je doet er iets aan of we hebben geen seks meer of je gaat een kind krijgen. Mannen zijn niet achterlijk die mogen ook echt wel hun schouders er onderzetten. Waarom moet een vrouw er alleen voor zorgen om geen kinderen te krijgen, maar moet je wel samen beslissen om een kind te nemen. Het lijkt erop dat mannen dan alleen de lusten krijgen en niet de lasten dragen.
Ik ben het wel met je eens dat mannen ook wel wat meer moeite mogen doen voor anticonceptie. Maar het lastige is wel dat er voor mannen veel minder keuze is. Het is eigenlijk alleen condoom of (vrij definitief) sterilisatie. De mannenpil is nog niet helemaal van de grond volgens mij. Als vrouw heb je verschillende soorten pillen, verschillende soorten spiraaltjes, implanon, en nog vele andere opties.
Bijtje82 schreef op 03-09-2022 om 00:16:
[..]
Ik zou ook nog best een kind willen, maar ik weet dat vriend op dit moment geen kinderwens heeft en al aan het begin van onze relatie heeft uitgesproken dat hij van zichzelf niet persé kinderen wil. Misschien dat het nog veranderd, maar hij is er vrij zeker van dat het zo blijft.
Direct na onze breuk ben ik gestopt met de pil. Wij hebben heel vlak daarna nog twee keer seks gehad, maar ik heb hem wel verteld dat ik de pil niet meer slik. Dus hij weet wat de risico's zijn.
Nu we weer bij elkaar zijn ben ik nog steeds niet aan de pil, maar we doen het altijd veilig. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid hierin, ook als het mis loopt.
De pil is troep, dus hij heeft liever een condoom dan dat ik die troep moet slikken voor zijn plezier. Ik weet ook waar ik aan toe ben mocht het onverhoopt toch mis gaan, maar dat ga ik niet opzoeken ook niet nu ik weet dat het kindje er dan zou komen. Waarom zou je een goede relatie op het spel zetten? Dat is echt een hele slechte basis.
Ik zou het anders zien. Voor veel vrouwen (mannen ook trouwens) is het doel van een relatie/huwelijk om een gezin te stichten. Ik zou de relatie gelijk afkappen als mijn man in het begin had gezegd dat hij geen kinderen wilde. En ik zou een relatie waar één persoon dolgraag een kind wil en de andere absoluut niet, niet zien als een goede relatie. Er is dan fundamenteel een heel groot verschil, wat naar mijn mening niet kan worden geheeld. Ik denk dat er altijd dan wel verwijt in de relatie is.
Madamecannibale schreef op 03-09-2022 om 07:18:
[..]
Ik ben het wel met je eens dat mannen ook wel wat meer moeite mogen doen voor anticonceptie. Maar het lastige is wel dat er voor mannen veel minder keuze is. Het is eigenlijk alleen condoom of (vrij definitief) sterilisatie. De mannenpil is nog niet helemaal van de grond volgens mij. Als vrouw heb je verschillende soorten pillen, verschillende soorten spiraaltjes, implanon, en nog vele andere opties.
Vooral als het argument is dat HIJ geen kind wil, dus dan moet JIJ er maar wat aandoen. Ik ben echt allergisch voor die houding. Of je doet er niks aan en accepteerd de gevolgen of je neemt de voorzorgsmaatregelen.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 08:05:
[..]
Vooral als het argument is dat HIJ geen kind wil, dus dan moet JIJ er maar wat aandoen. Ik ben echt allergisch voor die houding. Of je doet er niks aan en accepteerd de gevolgen of je neemt de voorzorgsmaatregelen.
Tja als die man dan ook gewoon mag beslissen op welke wijze hij voorzorgsmaatregelen neemt. Maar meestal beslist de vrouw voor de man, wel frappant dat veel vrouwen de pil en spiraal geen enkel probleem vinden als ze zelf mogelijk nog een kind willen.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 08:05:
[..]
Vooral als het argument is dat HIJ geen kind wil, dus dan moet JIJ er maar wat aandoen. Ik ben echt allergisch voor die houding. Of je doet er niks aan en accepteerd de gevolgen of je neemt de voorzorgsmaatregelen.
Meestal wordt anticonceptie toch binnen een relatie afgesproken? Hoezo word je daar allergisch van? Als de vrouw altijd de pil slikt of een spiraal heeft dan neem ik aan dat dat wederzijds is. Meestal stopt de vrouw daarmee wanneer er in overleg besloten is om te gaan voor kinderen. Zo'n besluit neem je samen. Als de vrouw in kwestie dan dit niet meer wil omdat ze een kinderwens heeft is het idd aan de man om te zeggen okee wel kinderen of nee voortaan een condoom of sterilisatie. Maar een condoom is gewoon kut (mijn mening dan) en sterilisatie is gelijk definitief. Als de vrouw nooit problemen heeft gehad met het gebruik van anticonceptie vind ik het nogal flauw om dan dit als pressiemiddel te gebruiken voor een kind.
Mona-xxx schreef op 03-09-2022 om 08:03:
[..]
Ik zou het anders zien. Voor veel vrouwen (mannen ook trouwens) is het doel van een relatie/huwelijk om een gezin te stichten. Ik zou de relatie gelijk afkappen als mijn man in het begin had gezegd dat hij geen kinderen wilde. En ik zou een relatie waar één persoon dolgraag een kind wil en de andere absoluut niet, niet zien als een goede relatie. Er is dan fundamenteel een heel groot verschil, wat naar mijn mening niet kan worden geheeld. Ik denk dat er altijd dan wel verwijt in de relatie is.
Grappig, voor de meeste mensen die ik ken is het doel van een leuke relatie in de eerste plaats een leuke relatie en een kinderwens één van de dingen waarbij ze overeen willen komen.
je schrijft steeds dat het “een heftige tijd” was. Noemt je kind intens en hebt het in je OP over burn out en ziekte (bij jou of je man?).
Als ik jouw partner zou zijn, zou ik het rustiger vaarwater waarin jullie na veelbewogen jaren nu inzitten ook koesteren. Heeft hij veel opgevangen?
zijn jullie mensen die (als je heel eerlijk bent) gedijen op rust of onrust? Zou jullie relatie een tweede burn out overleven? Hoe ging de zorg tijdens de ziekte en burn-out? Wat maakt je kind zo heftig? Hoe gaat dat in combinatie met ziekte/burn out? Hoe groot is de kans op terugval?
als ik jouw partner was, zou mijn zorg hier in zitten. Hebben jullie dat goed en kwetsbaar uit durven spreken? Sommige mensen durven dat niet goed omdat ze de ander niet willen kwetsen of niet durven te gelasten, zich schuldig voelen etc.
mooie post doemijdieglazenbol
Battle-Royale schreef op 03-09-2022 om 08:10:
[..]
Tja als die man dan ook gewoon mag beslissen op welke wijze hij voorzorgsmaatregelen neemt. Maar meestal beslist de vrouw voor de man, wel frappant dat veel vrouwen de pil en spiraal geen enkel probleem vinden als ze zelf mogelijk nog een kind willen.
In mijn ogen zijn dat ook alleen anticonceptie middelen als er nog ergens een kinderwens bestaat. Ik werd met spiraal zwanger van mijn eerste dus wist ook dat op moment dat ik geen kinderen meer wilden dat geen anticonceptiemiddel voor mij zou zijn. Man is jaar nadat 2e is geboren dan ook gesteriliseerd. Was een gezamenlijke keuze omdat het bij mannen minder ingrijpend is meestal (en gynaecoloog mij te jong vond omdat ik nog geen 30 was🤦)
Mona-xxx schreef op 02-09-2022 om 22:50:
[..]
...
TO toch zou ik de voorbehoedsmiddel bij hem leggen. Op het moment suprime denken mannen er meestal niet aan, gokken er op dat je niet zwanger raakt of zien opeens het probleem niet meer. In dat geval geeft hij dus toestemming.
Verachtelijk.
Valdemar schreef op 03-09-2022 om 09:31:
[..]
Verachtelijk.
Waarom? Mannen zijn toch geen dieren. ALs ze het niet willen nemen ze echt verantwoordelijkheid. Jij doet altijd maar net of mannen niet na kunnen denken.
