Leeftijdsverschil tussen kinderen. Voor- en nadelen.

Ik had gehoopt op een leeftijdsverschil van ongeveer 3 en een half jaar. 
Peuter wordt binnenkort 4 jaar en nog steeds niet zwanger. 

Ik wilde persee dat kind 1 uit de luiers zou zijn en geen middagslaapje meer zou doen. Dat die al wat dingen zelf kan zodat je niet met 2 baby's zit te klooien. 

Ik scheel 6 jaar met mijn siblings (meerling) en ik heb een prima band met ze. Zij onderling niet zo.
Mijn man scheelt zo'n 5 jaar met zijn broer en hebben niet echt een goede band. Het is dat ik weet dat ze dezelfde ouders hebben, maar verder zijn er totaal geen overeenkomsten. 

Mijn zus en ik schelen 1,5 jaar. We hebben vroeger alles samen gedaan, ook wel ruzie gemaakt natuurlijk, maar we zaten in dezelfde leeftijdsfase, samen op clubjes etc. Hele goede herinneringen aan. Wij hadden zelf graag drie kinderen met een klein leeftijdsverschil gehad, maar helaas blijft het bij één. Je hebt niet alles in het leven voor het uitkiezen.
Met grote leeftijdsverschillen lijkt het me qua uitjes en echt een band opbouwen toch lastiger. Je gaat niet meer naar een speeltuin met kinderen van 12 en qua films ligt de interesse ook heel anders tussen een kleuter en een puber.
Het kan natuurlijk altijd zo zijn dat je kinderen totaal andere interesses hebben of elkaar de tent uitvechten.

Het oudste kind als halve ouder laten fungeren door op te passen en van school te halen etc. zou ik niet doen. Kinderen krijgen is niet de keuze en ook niet de verantwoordelijkheid van de oudere kinderen dus dan moet je die verantwoordelijkheid daar ook niet neer leggen als ouders. In een noodgeval is het wat anders, maar niet structureel.

Hier twee jaar ertussen maar wel een meisje en een jongen. Ze deden ze dingen samen, maar ook met hun leeftijdgenootjes. Ik zou er dus geen punt van maken van een leeftijdsverschil van  4, 5 of misschien wel 6 jaar. Als de oudste maar niet gebombardeerd wordt tot oppasser. Aandacht geven is een taak van de ouders en de kinderen zijn hierin gelijk.
De eerste jaren kan het wel even lastig zijn voor de ouders als de ene buiten wilt spelen maar dat niet zonder toezicht kan en de ander nog ligt te slapen. Maar die tijd is ook zo voorbij.
Willen jullie samen een tweede, laat je dan niet weerhouden door praktische zaken.

Tussen onze zoon en dochter zit vijf jaar geen bewuste keuze als ik had kunnen kiezen was het drie jaar geweest.
Ze zaten altijd in een andere fase maar hebben altijd goed met elkaar kunnen opschieten en speelden regelmatig met elkaar. Nu ze volwassen zijn is de bandnog steeds goed.
We deden als gezin veel samen uitjes naar bos, strand, pretpark, dierentuin en museum. Soms deed een van de ouders iets specifiek met een van de twee het is toch ook leuk om af en toe iets met één kind te doen ongeacht het leeftijd verschil. Kinderen die dicht op elkaar zitten zullen ook niet altijd de zelfde interesse hebben.

Als je er samen nog niet uit bent, begin er dan nog niet aan.

(ot) Ha, je weet het niet zeker, er kriebelt wat, maar je bent wel al bezig met namen. Dat is grappig. Ik boog over een naam toen ik kind voelde bewegen.

5 jaar. Zaten een paar miskramen tussen, helaas. Maar achteraf ben ik er blij mee. Volle aandacht voor allebei, niet tegelijk studeren, en geen concurrentie. Mijn kinderen hebben zonder overdrijven nog nooit ruzie gemaakt. Uitjes waren nooit een probleem. 

Tussen de eerste en tweede 15 maanden ( bewuste keuze, hadden niet verwacht dat het zo snel zou lukken), tussen de tweede en derde 10 maanden.. ( gaf borstvoeding en nog niet gemenstrueerd, dus dacht eigenlijk veilig te zijn ☺️😳) . Zowat alledrie in redelijk dezelfde fase, slapen tegelijk etc.

Zelf ben ik 8/10 jaar jonger dan mijn broer/zus en ik vond dat vreselijk. Voelde mij op de basisschool echt enig kind en dat werd later alleen maar erger. Ze hebben niet op mij hoeven oppassen (of wellicht alleen de 10 minutengesprekken op school). 

Zelf wilde ik dus zo min mogelijk tijd tussen mijn kinderen. Na acht maanden gingen we het weer proberen maar toen lukte het pas na 15 mnd (bij de eerste was ik na 1 maand zwanger). Er zit dus 2,5 jaar tussen en dat vond ik prima. Ik zou niet weten waarom je zou willen dat de oudste geen middenslaapje meer doet. Juist ideaal. Mijn oudste sliep dan ook nog regelmatig vlak voor hij naar school ging. 

Jongste ging overigens veel makkelijker mee naar de psz en school omdat die het al zag bij de oudste. Ook omdat er niet zoveel tijd tussen zat. 

Ik wist overigens dat mijn partner iemand is bij wie er niet teveel tijd tussen moet gaan zitten. Dat klopte ook. Zodra de oudste zelfstandiger werd en makkelijker zou het voor hem lastig zijn geweest om weer terug te gaan naar weer een baby en helemaal opnieuw. Heb ik zelf ook wel. Dus bedenk ook hoe je zelf en je partner in elkaar zit. De één gaat maar liever door zonder pauze, de ander wil graag even een paar jaar rust van die eerste drukke jaren. 

Hier tussen de 3 kinderen 17 en 18 maanden. Wij vonden dit perfect. Je leven staat wel een paar jaar volledig in het teken van de kinderen maar het had mijns inziens heel veel voordelen en was/is bovenal heel erg leuk. Het eerste jaar hoefde er nog niemand naar school, zwemles of andere activiteiten dus was ik (of mijn man  oma, gastouder) gewoon de hele dag met alledrie de kinderen thuis. Geen gesleep met baby's, geen wekker, gewoon het ritme van de kinderen aanhouden, niks moet, alles kan. Ook heb je maar een korte periode van luiers, slechte nachten en andere toestanden die je met jonge kinderen hebt. Daar stel je je voor een korte periode volledig op in. Je huis en tuin zijn korte tijd ook volledig ingericht op jonge kinderen, maar daar ben je dus ook weer snel vanaf. 
Ook vinden de kinderen dezelfde dingen leuk om te doen. Met uitstapjes, vakanties en activiteiten thuis is dat erg makkelijk en vooral gezellig. We kunnen heel veel dingen met z'n allen doen want alledrie de kinderen zitten ongeveer in dezelfde fase. 

Als je zo twijfelt, niet doen. Ik snap wel dat het ruimte blijft innnemen in je hoofd. Ik heb ook heel lang gewild dat ik een tweede wilde, omdat mijn man zo graag wilde. Maar helaas (voor hem), de wil kwam er niet bij mij en we hebben toen kind 2 was besloten dat het bij 1 blijft. Dat is met tijd en wijle nog moeilijk voor ons allebei (mijn niet-willen was grotendeels gebaseerd op medische redenen) maar het schept wel die duidelijkheid waar jij, zo lees ik, en ook heel begrijpelijk, wel naar verlangt.

Ik vond het immens moeilijk om mijn man zijn wens niet te kunnen vervullen, maar liever een moeder die blij is met 1 en ervoor kan zorgen, dan 1 die compleet in de kreukels ligt omdat ze niet voor zichzelf durfde te kiezen en er dus uiteindelijk voor niemand echt kan zijn. Maar mijn situatie is vast anders dan de jouwe. Ik wilde je alleen ook even mijn worsteling en overwegingen meegeven. Mijn man neemt me niets kwalijk en heeft er nu vrede mee. En onze relatie is nog steeds heel goed en fijn. Wij zijn gelukkig met z'n drietjes.

Regendrup. schreef op 28-01-2022 om 15:16:

[..]

Waar haal je dit allemaal vandaan?

En buiten dat, zoals jij het doet hoeft niet voor iedereen hetzelfde te zijn he

Oeps Sorry, na draadje over namen en een draadje over kinderwens en kriebels, ontschoot mij dat dat laatste draadje van iemand anders was.

Excuus.