Een bewust alleenstaande ouder
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken.
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij.
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag)
super bedankt!
fijne dag vandaag.
Groetjes K.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:21:
[..]
Ik vind het vervelend om te horen dat een tweede kindje niet is gelukt. Hopelijk heb je een gezond jochie waar je trots op bent.
Vroeger was het zo normaal om op je 20ste ouder te worden. Tegenwoordig is het tegen de 35 dat iedereen ineens ouder worden omdat ze zijn "uitgefeest" En is het blijkbaar een ding om 25 te zijn en een kindje te krijgen.
Wel als je dat bewust alleen doet denk ik zo.
MMcGonagall schreef op 14-07-2022 om 12:05:
[..]
Het gaat er dus (ook) om om een eerlijke inschatting te maken over hoe capabel je bent om in je eentje een kind op te voeden en verzorgen. In mijn omgeving zie ik vooral veel gezinnen waar een van de partners meer last oplevert dan gemak, dus jij hebt het goed gedaan met je partnerkeuze.
Zeker, het was ook absoluut niet bedoeld als sneer naar jou (of anderen in hetzelfde schuitje). Maar op mijn 24e keek ik heel anders naar mezelf dan nu. Veel meer overtuigd van eigen kunnen! Maar met flink wat levenservaring kijk er nu heel anders tegenaan. Natuurlijk is het hebben van een partner niet zaligmakend, er lopen genoeg relaties stuk om dat te bewijzen en zoals jij ook al beschrijft kun je elkaar in de opvoeding ook behoorlijk in de weg zitten. Wat ik TO dus vooral mee wil geven, is dat ze echt ook kritisch naar zichzelf moet kijken. En dat is niet vanzelfsprekend voor mensen van 24. In ieder geval was het dat niet voor mij...
Battle-Royale schreef op 14-07-2022 om 12:22:
[..]
Wel als je dat bewust alleen doet denk ik zo.
Mag ik vragen wat jij denkt wat mijn eventuele kind of een kind met maar 1 ouder mist? of waarom ben je er op tegen dat iemand (die het prima voor elkaar heeft...huisje, goed inkomen en vooral een grote wens) er voor kiest om alleen staande ouder te worden. Waarom zou ik het niet kunnen en een moeder van 30 jaar wel? Ik vind het erg interessant om te snappen waarom jij hier zo instaat?
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:28:
[..]
Mag ik vragen wat jij denkt wat mijn eventuele kind of een kind met maar 1 ouder mist? of waarom ben je er op tegen dat iemand (die het prima voor elkaar heeft...huisje, goed inkomen en vooral een grote wens) er voor kiest om alleen staande ouder te worden. Waarom zou ik het niet kunnen en een moeder van 30 jaar wel? Ik vind het erg interessant om te snappen waarom jij hier zo instaat?
Waar zei ik dat dan?
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:21:
[..]
Ik vind het vervelend om te horen dat een tweede kindje niet is gelukt. Hopelijk heb je een gezond jochie waar je trots op bent.
Vroeger was het zo normaal om op je 20ste ouder te worden. Tegenwoordig is het tegen de 35 dat iedereen ineens ouder worden omdat ze zijn "uitgefeest" En is het blijkbaar een ding om 25 te zijn en een kindje te krijgen.
Kijk, dit vind ik dan weer een jammere reactie. Mijn overwegingen, en die van de (alle) mensen in mijn omgeving met kinderen, waren dat we genoeg gesetteld waren om die verantwoordelijkheid te kunnen dragen. Dus gestudeerd, stabiele relatie, gespaard, huis gekocht met groeimogelijkheden, zelf uitgerijpt. Natuurlijk kun je ook prima een kind krijgen en grootbrengen in een flat en het kan ook in je eentje en het kan ook op jongere leeftijd. Maar wij wilden dat niet. Wij hebben zeker niet jarenlang 'gefeest' maar vonden dat we er zelf nog niet klaar voor waren. En volgens de hedendaagse inzichten bén je met 24 nog niet uitgerijpt. Je hersenen ontwikkelen zich tot pak 'm beet je 25e. Dus dat jij met 24 jezelf 'af' genoeg vindt, prima. Kan natuurlijk ook zo zijn, die 25 is maar een gemiddelde en geen exacte wetenschap. Maar dat geldt lang niet voor iedereen. Dat mensen dus wat langer wachten met het krijgen van kinderen kun je ook positief uitleggen, namelijk dat ze zelf eerst echt volwassen willen zijn voor ze aan kinderen beginnen.
Battle-Royale schreef op 14-07-2022 om 12:29:
[..]
Waar zei ik dat dan?
Nou dat maak ik een beetje op uit je reacties. " Tja ik had het in een andere volgorde gedaan" en blijkbaar is het voor jou een ding om het op je 25ste alleen te moeten doen.
Kun je het me uitleggen?
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:31:
[..]
Nou dat maak ik een beetje op uit je reacties. " Tja ik had het in een andere volgorde gedaan" en blijkbaar is het voor jou een ding om het op je 25ste alleen te moeten doen.
Kun je het me uitleggen?
Het zou mijn keuze inderdaad niet zijn, op mn 25ste was ik nog lang niet uitgefeest.
Vroeger kregen mensen eerder kinderen. Werden ook minder oud. En studeerden minder lang. Los van mentaal niet aan kinderen toe zijn met 18, veel mensen zitten dan nog op school, wonen nog thuis of op een kamer, hebben geen of niet veel inkomen. Dan is een kind gewoon niet handig. 24 is geen gekke leeftijd voor een eerste kind, helemaal niet. Wachten tot 35-40 hoeft ook zeker niet. Maar vaak zie je wel dat mensen die kiezen voor alleenstaand ouderschap wel wat ouder zijn. Partner niet gevonden en wel een kinderwens. Soort van 'laatste kans'.
Ik denk ook dat er weinig artsen zijn die meisjes van 18/19/20 gaan helpen hiermee.
Overigens weet ik van mezelf wel dat alleenstaand ouderschap heel zwaar zou zijn. Ik wil niet zeggen onmogelijk, maar ik leun best wel op mijn man. En ik vermoed dat ik dat op mijn 21e diep van binnen ook wel wist, dat het voor mij persoonlijk geen goed idee was om daar alleen aan te beginnen.
Jonagold schreef op 14-07-2022 om 12:24:
[..]
Zeker, het was ook absoluut niet bedoeld als sneer naar jou (of anderen in hetzelfde schuitje). Maar op mijn 24e keek ik heel anders naar mezelf dan nu. Veel meer overtuigd van eigen kunnen! Maar met flink wat levenservaring kijk er nu heel anders tegenaan. Natuurlijk is het hebben van een partner niet zaligmakend, er lopen genoeg relaties stuk om dat te bewijzen en zoals jij ook al beschrijft kun je elkaar in de opvoeding ook behoorlijk in de weg zitten. Wat ik TO dus vooral mee wil geven, is dat ze echt ook kritisch naar zichzelf moet kijken. En dat is niet vanzelfsprekend voor mensen van 24. In ieder geval was het dat niet voor mij...
Ik was 26 toen ik mijn eerste kind kreeg. En als ik erop terug kijk natuurlijk nog niet zo volwassen en wijs als nu, maar in de decennia voor ons was 22 al een zeer acceptabele leeftijd om kinderen te krijgen en die zijn allemaal ook groot geworden. Mijn eigen moeder was 22 toen ze mij kreeg en toen woonden ze nog op een zolderkamer bij familie.
De huidige trend met dat je alles 100% dichtgetimmerd moet hebben, carrière, eigen huis, dikke spaarrekening, is vooral nadelig voor vrouwen die moeten hopen dat ze met dik 30+ nog voldoende vruchtbaar zijn. Kinderen zijn geen hobby-project dat je erbij doet als alle andere streepjes gehaald zijn.
Jonagold schreef op 14-07-2022 om 12:30:
[..]
Kijk, dit vind ik dan weer een jammere reactie. Mijn overwegingen, en die van de (alle) mensen in mijn omgeving met kinderen, waren dat we genoeg gesetteld waren om die verantwoordelijkheid te kunnen dragen. Dus gestudeerd, stabiele relatie, gespaard, huis gekocht met groeimogelijkheden, zelf uitgerijpt. Natuurlijk kun je ook prima een kind krijgen en grootbrengen in een flat en het kan ook in je eentje en het kan ook op jongere leeftijd. Maar wij wilden dat niet. Wij hebben zeker niet jarenlang 'gefeest' maar vonden dat we er zelf nog niet klaar voor waren. En volgens de hedendaagse inzichten bén je met 24 nog niet uitgerijpt. Je hersenen ontwikkelen zich tot pak 'm beet je 25e. Dus dat jij met 24 jezelf 'af' genoeg vindt, prima. Kan natuurlijk ook zo zijn, die 25 is maar een gemiddelde en geen exacte wetenschap. Maar dat geldt lang niet voor iedereen. Dat mensen dus wat langer wachten met het krijgen van kinderen kun je ook positief uitleggen, namelijk dat ze zelf eerst echt volwassen willen zijn voor ze aan kinderen beginnen.
Zo bedoel ik het niet. Iedereen kiest zijn eigen moment om kinderen te krijgen. ook als je wat ouder bent en je hebt een kinderwens! ga er zeker voor. Bedoel meer dat je vaak mensen hoort zeggen dat je eerst jong moet zijn en als je uitgefeest bent je een keer aan kinderen moet beginnen. Vroeger werd dat nooit gezegd. Toen maakte het niet uit of je nou 20 of 40 was als je een kindje kreeg. Tegenwoordig zit er een soort leeftijd aan verbonden lijkt het wel
Thursday schreef op 14-07-2022 om 12:18:
Waar ik rekening mee zou houden: dat veel kinderen op een gegeven moment willen weten wie de biologische vader is. Dus ik zou er alles aan doen om een zo bekend mogelijke donor te hebben. Of in ieder geval een donor die makkelijk te achterhalen is.
Eens.
De twee bewust alleenstaande moeders die ik ken zijn door het zaad van een homoseksuele vriend zwanger geworden. De kinderen wonen bij de moeders, maar in beide gevallen weten de kinderen wie de vader is en die komt ook langs op verjaardagen ed.
De geadopteerde kinderen die ik ken hebben het heel lastig gehad met het niet weten wie de biologische ouders zijn. Dat zou voor mij reden zijn om te kiezen voor een bekende donor.
Ik heb nooit echt een feestfase gehad trouwens. Maar toen ik mijn man leerde kennen studeerde hij nog en woonde in een studentenhuis. Voor mij was een stabiele relatie (dus niet een paar maanden), man klaar met studie en een baan en samenwonen wel een vereiste. Een flat zou prima zijn, een studentenhuis niet. Dat is voor alle partijen niet geschikt voor een baby/kind. Maar goed, ik had al een tussenwoning en we wonen er nog steeds. Het duurde ook nog twee jaar voordat het lukte. En een tweede is er vanwege medische redenen ook hier nooit gekomen. Het leven is niet volledig maakbaar, weet ik alles van. Ik was overigens 32 toen dochter geboren werd. Gezien de leeftijden van de ouders van haar klasgenootjes is daar niks geks aan.
Wat betreft oppas; dat is voor incidenteel best regelbaar en in noodgevallen vaak ook, maar voor structureel of als kind ziek is, is het vanuit de minder-nabije omgeving wel anders.
Ik heb nog steeds geen echt antwoord op mijn vraag...Weet iemand hoe ik in contact kan komen met iemand die het traject van BAM moeder heeft mee gemaakt en mijn vragen kan beantwoorden.
En wat zijn dingen waar je in het ouderschap, zwanger worden/zijn tegenaan loopt waar ik rekening mee moet houden.
Eventuele websites en boeken zijn erg welkom!
(P.S Ik ben dus NIET van plan om nu al te beginnen aan het traject. Ik oriënteer hoe het traject loopt en hoe het werkt en hoe ik me er bij VOEL!)
groetjes
Malibu2 schreef op 14-07-2022 om 12:43:
[..]
Eens.
De twee bewust alleenstaande moeders die ik ken zijn door het zaad van een homoseksuele vriend zwanger geworden. De kinderen wonen bij de moeders, maar in beide gevallen weten de kinderen wie de vader is en die komt ook langs op verjaardagen ed.
De geadopteerde kinderen die ik ken hebben het heel lastig gehad met het niet weten wie de biologische ouders zijn. Dat zou voor mij reden zijn om te kiezen voor een bekende donor.
Tegenwoordig is dit in Nederland sowieso verplicht toch? Daarbij ben ik aan het oriënteren en weet ik dus nog niet hoe of wat qua donor. Ik zal er zeker rekening mee houden dat de eventuele vader bekend is.
Rozi schreef op 14-07-2022 om 11:18:
[..]
34 te oud, serieus?
sociaal gezien misschien niet maar medisch gezien wel. Op je 35e ben je al voor de helft minder vruchtbaar dan op je 20e! dat vergeten heel veel mensen. Natuurlijk hangt het er van af hoe vruchtbaar je bent. De helft van super vruchtbaar is nog steeds heel goed, maar voor sommige vrouwen is het wachten totdat "je er aan toe bent" de reden dat er geen kinderen meer komen of met heel veel vruchtbaarheidsbehandelingen. "een slimme meid krijgt haar kind op tijd"
Dus op zich is het niet zo gek als je op je 24e klaar zou zijn voor een kind.
Máár ik heb tijdens mijn vorige baan wel gezien hoe vreselijk zwaar het is om alleen een kind te krijgen, daar vergis je je enorm in ben ik bang. Het is 24/7. En inderdaad veel mensen die zeggen je te helpen, maar is dat ook zo als je eenmaal een baby hebt? En bovendien valt er veel niet te plannen, wat doe je als je een huilbaby krijgt, wat als je kind ziek wordt, als je er doorheen zit en er is niemand die even je kind van je over kan nemen. Gewoon eventjes zodat jij lekker lang in bad kan liggen.
Als je naast je ouders of andere familie woont( en die zijn welwillend en gezond)is het te overwegen. Als dat niet zo is, zou ik toch heel even mijn wensen aan de kant zetten en even diep ademhalen, je bent immer nog geen 34..
Er zijn hier mensen die kritisch zijn op hun besluit en dat wil je niet horen. Het is inderdaad ook niet je vraag.
En toch wil ik je een overweging meenemen.
Je schrijft dat als kinderen zich kunnen hechten het goed komt met het kind en dat dit niet persé hun biologische vader ( of ouders) hoeven te zijn. Dat ben ik met je eens!.
Sterker nog ik heb genoeg situaties gezien waarin een alleenstaande moeder het beter deed dan een vader en moeder samen. En toch ..heeft iedereen de behoefte om zijn of haar vader te leren kennen. Als je nu ook weer leest van die gynaecologen die hun eigen zaad hebben gebruikt en hoeveel nageslacht sommigen hebben verwekt en hoe ingrijpend dat is voor die kinderen. ( en natuurlijk je mag hopen dat dit niet meer zo voorkomt, maar als je kinderen loskoppelt van liefdevolle seksualiteit dan loopt je risico's op ontsporingen) Kijk uit dat je niet alleen onderzoeken leest die jou gelijk ondersteunen. Of dat je zegt "maar sommige alleenstaanden doen het beter dan stellen samen" ( klopt echt, heb ik al eerder gezegd) maar kijk uit dat je je niet alles daarmee goed praat. Hoe erg het ook is om geen kinderen te krijgen, je kunt een kind ook niet claimen "omdat je daar nu eenmaal recht op heb"
Oké met het risico dat je me nu uitspuugt... wil ik je deze overwegingen toch meegeven.
