Een bewust alleenstaande ouder
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken.
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij.
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag)
super bedankt!
fijne dag vandaag.
Groetjes K.
Wacht inderdaad niet al te lang. Ik was 26 toen onze zoon geboren is en toen hij 1,5 jaar was wilden wij graag een tweede. Die is er nooit gekomen. De reden: slijtage van de eierstokken. Mijn arts zei dat zijn wachtkamer overvol zat omdat vrouwen steeds ouder zijn als ze zwanger willen worden. Een vrouw is het meest vruchtbaar volgens hem als ze 18 is maar dan zijn de meeste vrouwen er mentaal nog niet aan toe.
Battle-Royale schreef op 14-07-2022 om 11:50:
[..]
Maar dan kun je toch overgaan op zelfinseminatie? Dan heb je geen ziekenhuis nodig.
Je moet dat zaad toch ergens vandaan halen. Ik weet verder niet hoe dat gaat, daar heb ik me nooit in verdiept om eerder genoemde reden.
MamaE schreef op 14-07-2022 om 11:56:
[..]
Je moet dat zaad toch ergens vandaan halen. Ik weet verder niet hoe dat gaat, daar heb ik me nooit in verdiept om eerder genoemde reden.
Gewoon via een spermabank, ik ken iemand die zaad uit Denemarken bestelde en die hebben twee kindjes gekregen van dezelfde maar daar kwam geen ziekenhuis aan te pas.
MMcGonagall schreef op 14-07-2022 om 11:48:
24 is een prachtige leeftijd om een kind te krijgen. Na je 30e neemt je vruchtbaarheid drastisch af. Verder lijkt het mij een haalbaar plan als je voldoende inkomen hebt, een dak boven je hoofd en een netwerk zodat je af en toe wat van de zorg kunt delen.
Verder kan ik uit ervaring zeggen dat het 100x makkelijker is om in je eentje kinderen op te voeden dan met een partner.
Dus tja, ik snap de andere reacties wel, die vinden vooral 24 heel jong (vind ik niet, een slimme meid krijgt haar kind op tijd) en overschatten het hebben van een man (waarom?). Echt bizarre suggesties om 15 jaar te wachten tot je op je bijna 40e laatste kans moeder kunt worden.
Dat zegt natuurlijk vooral iets over jouzelf en jouw relatie, niets over TO en een eventuele partner. Ik had in mijn eentje bijvoorbeeld nooit voor 2 kinderen kunnen zorgen, zeg ik nu met een flinke dosis levenservaring en zelfkennis. Mijn partner is mijn steun en toeverlaat, altijd geweest en nog steeds. Hij beweert trouwens dat dat andersom ook is. Ik denk ook niet dat hij in staat zou zijn geweest om ze in zijn eentje op deze manier groot te krijgen. Wij zijn samen gewoon meer dan de som der delen. Dat is geen vanzelfsprekendheid, dat bewijst jouw reactie al. Maar jouw waarheid is ook niet meer dan dat, jouw waarheid.
Ben het wel met je eens dat er op zich een prima haalbaar plan is, (een) kind(eren) krijgen in je eentje. Maar je moet er wel heel erg goed over nadenken en een backup plan hebben voor als jou wat overkomt. Dat hoeft niet meteen overlijden te zijn, maar ook werkloos worden, (langdurig) ziek, dat zijn zaken waar je samen net wat meer veerkracht bij hebt. En een netwerk is leuk, niemand zal van tevoren zeggen dat hij of zij uit principe niet gaat helpen, maar de praktijk is meestal een heel stuk weerbarstiger. Zeker als hulp langer nodig is, of zelfs structureel.
Het ouderschap is een enorm zware verantwoordelijkheid, waar je nooit voldoende op voorbereid bent en kunt zijn, zelfs niet als je professioneel met kinderen werkt. Dus daar moet je echt goed over nadenken en misschien zelfs je instinct (ik wil een kind, ook als dat zonder partner is) onderdrukken. Gewoon omdat je in je eentje heel erg kwetsbaar bent. Ook al omdat kinderen niet allemaal gewoon goed gezond geboren worden...
Ik vind het dapper dat je nu al de stappen wilt ondernemen om BAM moeder te worden. Als een kind krijgen voor jou losstaat van het hebben van een relatie dan zou ik er voor gaan. Vanuit mijn omgeving weet ik dat de trajecten lang kunnen zijn (lange wachttijden voor en tussen de behandelingen) en als je pecht hebt heb je ook nog meerdere pogingen nodig voor je zwanger bent. Dus voor je het weet ben je al eind 20 voordat het kind er daadwerkelijk is.
Succes!
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 11:09:
[..]
Moet je daar dan 10 jaar mee wachten in de hoop dat je over 10-15 jaar eindelijk je huisje, boompje, beestje hebt. Of ga je voor je droom wanneer jij voelt dat je er klaar voor bent (en je alles goed voor elkaar hebt).
Nee, daar hoef je helemaal niet op te wachten. De standaard is geen advies. Daarvan afwijken is geen zonde. Als een kindje krijgen jouw grootste wens is en je bent er klaar voor, go for it!
Jonagold schreef op 14-07-2022 om 11:58:
[..]
Dat zegt natuurlijk vooral iets over jouzelf en jouw relatie, niets over TO en een eventuele partner. Ik had in mijn eentje bijvoorbeeld nooit voor 2 kinderen kunnen zorgen, zeg ik nu met een flinke dosis levenservaring en zelfkennis. Mijn partner is mijn steun en toeverlaat, altijd geweest en nog steeds. Hij beweert trouwens dat dat andersom ook is. Ik denk ook niet dat hij in staat zou zijn geweest om ze in zijn eentje op deze manier groot te krijgen. Wij zijn samen gewoon meer dan de som der delen. Dat is geen vanzelfsprekendheid, dat bewijst jouw reactie al. Maar jouw waarheid is ook niet meer dan dat, jouw waarheid.
Ben het wel met je eens dat er op zich een prima haalbaar plan is, (een) kind(eren) krijgen in je eentje. Maar je moet er wel heel erg goed over nadenken en een backup plan hebben voor als jou wat overkomt. Dat hoeft niet meteen overlijden te zijn, maar ook werkloos worden, (langdurig) ziek, dat zijn zaken waar je samen net wat meer veerkracht bij hebt. En een netwerk is leuk, niemand zal van tevoren zeggen dat hij of zij uit principe niet gaat helpen, maar de praktijk is meestal een heel stuk weerbarstiger. Zeker als hulp langer nodig is, of zelfs structureel.
Het ouderschap is een enorm zware verantwoordelijkheid, waar je nooit voldoende op voorbereid bent en kunt zijn, zelfs niet als je professioneel met kinderen werkt. Dus daar moet je echt goed over nadenken en misschien zelfs je instinct (ik wil een kind, ook als dat zonder partner is) onderdrukken. Gewoon omdat je in je eentje heel erg kwetsbaar bent. Ook al omdat kinderen niet allemaal gewoon goed gezond geboren worden...
Het gaat er dus (ook) om om een eerlijke inschatting te maken over hoe capabel je bent om in je eentje een kind op te voeden en verzorgen. In mijn omgeving zie ik vooral veel gezinnen waar een van de partners meer last oplevert dan gemak, dus jij hebt het goed gedaan met je partnerkeuze.
MamaE schreef op 14-07-2022 om 11:47:
[..]
Dat bedoelde ik niet zo. Wat ik bedoelde is; een grens komt ergens vandaan, is ergens op gebaseerd. Dat geldt voor alle grenzen. Van maximumsnelheid, arbeidstijd, leeftijden voor leerplicht, pensioen, leeftijden voor drank en tabak, maar ook medisch gezien leeftijden vanaf of tot wanneer een behandeling wordt gedaan. Voor allerlei behandelingen trouwens.
Ik zou wel willen weten waar de afweging van ziekenhuizen om vanaf 25 dan wel vanaf 30 te behandelen vandaan komt.
Klopt ik kijk het goed na. Ik ben 25 op het moment dat ik er (eventueel) aan wil beginnen. excuses dan voor mijn reactie. da Ik vind het alleen jammer dat als ik nu (per ongeluk) zwanger zou worden op een natuurlijke manier, er niet zo veel reacties zoude komen als dat ik er bewust zelf voor kies. Ik ben me meer aan het verdedigen dan dat ik ervaringen en tips hoor.
Junio schreef op 14-07-2022 om 11:45:
Een vriendin van me is ook BAM moeder. Ze geniet volop van haar kind.
Zij geeft aan dat veel mensen vooraf hulp beloven maar op de momenten dat je gebroken bent door ziekte van jezelf of kind het toch niet altijd zomaar uitkomt om ook daadwerkelijk nachtenlang te helpen. Ze is dichter bij ouders gaan wonen en zij steunen haar echt fantastisch. Ook soms financieel.
Inmiddels zijn ook de opvanguren opgehoogd, maar dat is financieel dan dus ook weer een dingetje.
Met name die achtervang en het financiële gedeelte zou ik dus heel goed bekijken.
Daar hou ik zeker rekening mee. Het traject is ook niet goedkoop natuurlijk. Bedankt voor de tip.
Battle-Royale schreef op 14-07-2022 om 11:41:
Tja ik zou de volgorde aanpassen.
Fijn dat dat voor jou een goede keuze is, heerlijk om zo standaard te leven...Maar het is 2022 voor mij! Dingen zijn veranderd, zo hoeft een gezin na mijn idee (gelukkig) tegenwoordig niet meer te bestaan uit een getrouwde papa en mama met 3 kindjes die sprekend op elkaar lijken.
fijne dag
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:14:
[..]
Fijn dat dat voor jou een goede keuze is, heerlijk om zo standaard te leven...Maar het is 2022 voor mij! Dingen zijn veranderd, zo hoeft een gezin na mijn idee (gelukkig) tegenwoordig niet meer te bestaan uit een getrouwde papa en mama met 3 kindjes die sprekend op elkaar lijken.
fijne dag
Eh oke bedankt dan he. Mijn vaderschap is trouwens verre van standaard.
Battle-Royale schreef op 14-07-2022 om 11:50:
[..]
Maar dan kun je toch overgaan op zelfinseminatie? Dan heb je geen ziekenhuis nodig.
Dit kan tegenwoordig (vaak) niet meer. Het is een veel landen verplicht om het naar een ziekenhuis/kliniek te laten versturen en je daar te insemineren. Ook geldt in nederland natuurlijk de wet m.b.t geen anoniem donorschap meer. Dus veel moet in het ziekenhuis geregisterd worden etc.
Waar ik rekening mee zou houden: dat veel kinderen op een gegeven moment willen weten wie de biologische vader is. Dus ik zou er alles aan doen om een zo bekend mogelijke donor te hebben. Of in ieder geval een donor die makkelijk te achterhalen is.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 12:18:
[..]
Dit kan tegenwoordig (vaak) niet meer. Het is een veel landen verplicht om het naar een ziekenhuis/kliniek te laten versturen en je daar te insemineren. Ook geldt in nederland natuurlijk de wet m.b.t geen anoniem donorschap meer. Dus veel moet in het ziekenhuis geregisterd worden etc.
Ja zo goed ken ik ze niet dat ik dat allemaal ga vragen.
watertoren schreef op 14-07-2022 om 11:54:
Wacht inderdaad niet al te lang. Ik was 26 toen onze zoon geboren is en toen hij 1,5 jaar was wilden wij graag een tweede. Die is er nooit gekomen. De reden: slijtage van de eierstokken. Mijn arts zei dat zijn wachtkamer overvol zat omdat vrouwen steeds ouder zijn als ze zwanger willen worden. Een vrouw is het meest vruchtbaar volgens hem als ze 18 is maar dan zijn de meeste vrouwen er mentaal nog niet aan toe.
Ik vind het vervelend om te horen dat een tweede kindje niet is gelukt. Hopelijk heb je een gezond jochie waar je trots op bent.
Vroeger was het zo normaal om op je 20ste ouder te worden. Tegenwoordig is het tegen de 35 dat iedereen ineens ouder worden omdat ze zijn "uitgefeest" En is het blijkbaar een ding om 25 te zijn en een kindje te krijgen.
