4 januari 2019 door Joyce van Ombergen-Jong
"Mam, mag ik een centje?", klonk het vroeger toen mijn kinderen nog klein waren.
Tegenwoordig is het meer een appje in de trant van "mam, kun je even wat geld overmaken? Je krijgt het morgen terug als ik mijn salaris heb!".
Geld en opvoeden, het is best een ding en niet onbelangrijk. Zelf ben ik opgegroeid in een groot gezin waar we het niet super breed hadden. Dit zorgde ervoor dat ik soms moest kiezen of dat iets simpelweg niet kon.
Ballet of een muziekinstrument leren bespelen was een van die keuzes, om maar wat te noemen. Ik heb daar overigens geen trauma's aan overgehouden, eerder de drang om snel zelf mijn eigen geld te gaan verdienen. Ik ben dan ook vrij jong aan het werk gegaan. Ik kan me nog glashelder het gevoel herinneren dat ik had toen ik mijn eerste, zelfverdiende, stereotoren kocht. Uren, jaren, dagen hing ik rond in de V&D en electronica winkels tot het moment aanbrak dat ik genoeg gespaard had en hem kon kopen. Fantastisch! Of het moment dat ik als klein kind, samen met mijn zusje, onze ouders kon trakteren op koffie met appeltaart en slagroom in Amsterdam! Dat we geen geld over hadden om ook voor onszelf iets te bestellen, deed er niet toe. We voelden ons zó groot! Het voelt gewoon anders als je er zelf hard voor hebt gewerkt of gespaard.
Mijn kinderen hebben ook altijd klusjes gedaan om, naast hun zakgeld, wat extra geld te verdienen. Bijbaantjes liggen hier in Spanje niet voor het oprapen, dus genereren wij regelmatig werk voor ze. Dat is niet zo moeilijk aangezien we op het platteland wonen, er is dus altijd wel een klus te doen. Daarnaast hebben we een eigen bedrijf, dus ook daar is extra hulp altijd welkom.
Veel Spaanse jongeren krijgen gewoon geld als ze uitgaan of iets willen kopen. Ze zijn enorm verwend en vinden het wel makkelijk dat ouders of opa en oma ze geld toestoppen. Er is natuurlijk een hoge jeugdwerkloosheid, baantjes voor 2 uur per dag in de supermarkt zijn er niet, maar ze worden over het algemeen ook niet heel erg door hun ouders gemotiveerd om een bijbaantje te zoeken. In een gesprek dat mijn man laatst met onze kinderen had, gaven ze allebei aan dat ze het nooit erg hebben gevonden om te moeten werken voor wat extra geld. Fijn om te horen natuurlijk als ouder. Maar al waren ze er minder blij mee geweest, dan was dat pech geweest.
Ik vind gewoon dat je als ouders verplicht bent je kinderen een goed besef van geld mee te geven. Hoe moeten ze anders straks voor zichzelf kunnen zorgen? Op tijd de huur betalen, aan het eind van de maand nog geld om te eten hebben en niet worden afgesloten omdat ze hun telefoonabonnement niet op tijd hebben betaald. Eigenlijk gewoon voorbereiden op het echte leven. Uiteindelijk zullen ze je er dankbaar voor zijn. De beurt is dus eerst aan jou als ouder.
Tikkie. Jij bent hem!
Oh nee, tegenwoordig krijg je die…. ;-)
