8 mei 2020 door Femke Wester
Femke coacht pubermeiden. En dan liefst het type 'meiden met blauwe haren die de wereld gaan veranderen'. Zelf heeft ze drie zoons en een man, met wie ze in Londen en Barcelona woonde en nu in het Groningse Winsum. Ze vertelt hier over de pubers in haar leven die haar wereld wervelend houden.
Ik haat muggen. En ik snap dat elk organisme in de voedselketen een belangrijke plek inneemt, maar muggen?! Ze zullen wel ergens goed voor zijn, maar het gaat mijn pet te boven. En 'het zal wel ergens goed voor zijn', denk ik ook als mijn puberkind weer eens met een deur slaat of depressief laat weten dat hij niets leuk vindt is en niemand het begrijpt. Pfffff pubers!
Bioloog ben ik niet dus het Raadsel van het Nut van Muggen zal voor mij een mysterie blijven. Maar ik weet wel het een en ander van pubers. En hun hersenen, en hun ontwikkeling. Waar pubergedrag goed voor is? Heel kort door de bocht: Het voortbestaan van onze soort. Denk maar eens na. Als jongeren zich op een gegeven moment moeten gaan voortplanten en ze hebben zich nog niet ontworsteld uit de eenheid van hun gezin, dan zou op den duur de bevolking veel te weinig genetisch divers zijn om als soort te overleven.
Pubers moeten zich losmaken, hun eigen identiteit ontwikkelen, hun ego opbouwen (dat bouwen ze later wel weer af), nieuwe vrienden maken, hun tribe gaan zoeken en zich gaan voortplanten. Het is werkelijk een prachtig systeem en het is voor mij als pubercoach een wonder om het voor mijn neus te zien voltrekken, keer op keer, als een pauw die langzaam zijn staart uitschudt en zelf af en toe ook even verwonderd over zijn schouder kijkt.
Maar goed. Nu zitten ze thuis. Zonder vrienden, zonder eigen leven. ‘Het gaat zo GOED!’ roepen de ouders. De kinderen zijn weer liever voor elkaar, doen mee in huis, doen best goed hun schoolwerk. Ze bracht me laatst gewoon een kopje thee! Wow. Zie je wel, ze nemen best hun verantwoordelijkheid! Ik heb mijn kind weer terug…. Wat zijn ze eigenlijk al volwassen.
HET GAAT HELEMAAL NIET GOED.
Ze kruipen terug. Dat moet nu ook wel, aanpassen en overleven. Het is voor nu een prima strategie. Maar het zou supergaaf zijn voor hun ontwikkeling is als we ze toch, ondanks de cocon van het gezin, stimuleren om zich te ontwikkelen. Dus daarom geef ik deze drie tips:
1. Hoe denk jij daar eigenlijk over?
Vraag hun mening over grote mensen problemen. Politiek, corona, lockdown, een ruzie die je met een vriend hebt… Daag ze uit om te denken door hun mening te vragen.
2. We hebben je hulp nodig.
Geef ze verantwoordelijkheid in het draaiend houden van de huishouding. Misschien niet over de levensverzekeringen, want het moet mogen mislukken (daar leren ze van). Wederom, vraag ze hoe ze zouden kunnen helpen, behalve de tafel afruimen, want ze zijn geen kind meer.
3. Wel *^&$#%^&*!
Lok af en toe maar eens een ruzie uit. Soms ben je gewoon boos op elkaar en in plaats van alles met de mantel der liefde te bedekken of te bedompen, laat het maar eens flink knallen met je puber. Daarna kun je als volwassene sorry gaan zeggen voor je gedrag en het verder weer goed maken, maar even vuurwerk lucht op en geeft je puber de kans om zich toch een beetje los te schudden.
En als laatste tip: Koop zo’n elektrische muggenvanger (geen vlekken op de muren), doe horren voor je ramen, haal de klimplanten van de muur en laat de regenton leeglopen (larven). Want de pubertijd is een prachtig iets, maar die muggen…….. echt!
