15 oktober 2018 door Ineke Lindeman-Ruperti
Trippel trippel trippel.. Ik hoor de kleine voetstapjes door de gang. Stiekem word ik blij van de gedachte om dat kleine warme lijfje naast mij in bed te hebben. Het enige probleem is, mijn lijf verlangt zo naar een goede nachtrust.
Onze kleuter heeft een sterke en creatieve fantasiebeleving. Zoals zoveel kleuters natuurlijk. En dan kunnen ze sommige dingen ineens heel spannend vinden, met als resultaat dat ze niet meer verder te durven slapen midden in de nacht. Mijn rol als moeder is in dit geval nogal gecompliceerd. Enerzijds heb ik een man aan mijn zijde met een héle duidelijke mening over co-sleepen en hoef ik dus ook echt niet wakker proberen te maken om te helpen. Anderzijds mijn moedergevoel die het heerlijk vindt dat ze nog zo graag bij mama wilt zijn.
Toen moest ik, midden in de nacht, denken aan een gesprek met mijn buurvrouw. Zij is psychologe en heeft een sterke visie die ze graag uitdraagt. Het was een zonnige middag, en ik zat lekker buiten. Haar zoontje kwam helemaal trots thuis met een nieuw koffertje. Ik zag hem stralen en ik zei dat ik hem prachtig vond. De buurvrouw haakte daarop aan, en zei: “Hij heeft hem gekregen omdat hij vannacht in zijn eigen bed heeft geslapen". Zo nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik door, en toen bleek dat zij regelmatig nachtelijke avonturen hadden met hun zoontje. “Alles wat je een kind aanleert, moet je ze ook weer afleren”, zei ze.
Dit geldt natuurlijk voor alles; een speen, televisie kijken, een slaapknuffel mee naar buiten. Kleine kleuters kunnen heel volhardend zijn!
Dus toen ik mij dit gesprek weer in mijn hoofd afspeelde, besloot ik om voortaan consequent op te treden als ouders. Ik kruip bij mijn dochter in bed, vertrek als het slaapmuziekje is afgelopen, en trek de deur achter me dicht. Vijf minuten later staat dochterlief naast mijn bed in onze slaapkamer. Mislukt. Ik zie dat ze van slag is. Ik zie dat een harde aanpak nu niet werkt. Dus ik leg haar uit dat ze voor deze keer bij ons in bed mag. Dat het een uitzondering is. En dat we samen gaan kijken hoe we van haar eigen slaapkamer weer een veilige plek kunnen maken.
De volgende dag hebben we samen besloten dat ze zich fijner voelt met een slaaplampje in het stopcontact. Consequent zijn is belangrijk, maar kijken naar mijn kleine meid en haar behoeftes nog veel meer.
En héél stiekem vind ik het ook nog heel fijn als ze lekker bij haar papa en mama wil slapen.
