7 maart 2008 door Sarcas
De tijdelijke uithuisplaatsing bij oom en tante lijkt effect te hebben gehad. De Sarcasjes kunnen weer genieten.
Hier heerste rust. Dochterlief logeerde een aantal weken bij mijn zuster en haar man plus kinders. Aldaar waren duidelijke afspraken gemaakt over het wel en wee van de uitleenpuber, voornamelijk gebaseerd op het beloningsprincipe. Als ze gewoon meedraaide met het gezin, en de dingen deed die van haar werden verwacht, verdiende ze leuke dingen, zoals toestemming om uit te gaan. Gooide ze er met de pet naar, dan bleef ze binnen. Geen bezoek, geen computer, geen speciale privileges. Het was geen straf, alle normale dingen gingen gewoon door, maar het was pap zonder krenten.
Haar eerste weken gingen zoals verwacht vrij soepel. Het principe van de vreemde ogen die dwingen, werkte nog een beetje, ook al waren deze ogen niet eens zo vreemd. Ze hoefde niet vreselijk aangespoord te worden om wat normale huishoudelijke taken uit te voeren, en ze stribbelde ook niet echt tegen. Alleen vergat ze ze af en toe, die taken. Zoals ze ook vergat dat ze huissleutels heeft, zodat ze moest aanbellen.
Thuis deed dat euvel zich ook regelmatig voor.
'Ding-dong'
....
'Ding-dong-ding-dong'
....
'Ding! Dong! Ding! Dong! Ding! Dong! Ding! Dong!'
Grom, grom.
- "Waarom bel je aan, waar zijn je sleutels?"
- "Ergens in mijn tas."
- "Waarom gebruik je ze dan niet?"
- "Jij bent toch thuis, je kan toch open doen?"
- "Je hebt sleutels, gebruik ze! Ik moet helemaal van boven komen."
- "Ja, moet ik ze helemaal gaan zoeken!"
Dit soort taferelen is niet bevorderlijk voor een positief gezinsgevoel. Ook een reden om even een timeout van elkaar te nemen. Te veel van dit soort ergernissen.
Gelukkig begon ze ook in haar tijdelijke thuis wat slijtage te vertonen in haar goede gedrag. Gelukkig? Ja, wel een beetje. Kijk, als ze nu bij mijn zus een perfect engeltje en voorbeeldig kindje zou zijn geweest, dan zouden mevrouw Sarcas en ik wel wat stom geleken hebben. En ik denk echt niet dat we het zo stom hebben gedaan.
Maar het was ook wel een beetje een dubbel gevoel. Ik zou óók graag hebben gezien dat de Ernst van de Situatie tot haar doorgedrongen was, en dat ze een Andere Puber zou zijn geworden. Maar ik geloof niet in wonderen. En inderdaad, er is geen wonder geschied.
Er had een feest gewoed in het huis van mijn zusje. Daags erna, in de ochtend, was het hele gezin bezig schoon te maken en de laatste sporen op te ruimen. Het hele gezin? Nee, één kleine puber bleef dapper weerstand bieden en maakte het leven van haar gastouders er bepaald niet gemakkelijker op.
- Zus: "Zeg, kun jij even de hond uitlaten en dan meteen de flessen in de glasbak gooien?"
- Puber, liggend op de bank in ochtendjas, kijkende naar de tv: "Mmm." Verder geen noemenswaardige beweging.
De rest van het huishouden, zelfs het neefje van 5, is ijverig aan het poetsen.
Zwager stapt met oorlogsfrons op het voorhoofd naar puber en informeert of zij wellicht iets niet heeft begrepen.
- "Ja-ha... Even deze film uitzien..."
Zwager schakelt de tv uit en begint een betoog waarin begrippen als 'asociaal gedrag' en 'luie muts' uitgebreid worden toegelicht. Ach gut, zo ken ik d'r weer.
Ondertussen is de tijdelijke uithuisplaatsing weer voorbij. Mevrouw Sarcas en ik hebben flink aangepakt. Er is driftig opgeruimd, oude klussen zijn geklaard, en de boel glimt je tegemoet. Ook hebben we Nieuwe Regels aangekondigd, gebaseerd op dezelfde principes als die van mijn zus. Al met al lijkt het resultaat te hebben gehad. Het gaat goed!
Nee, het is nog steeds geen engeltje, maar we hebben in ieder geval geen ruzies meer. Ze houdt zich redelijk aan de afspraken, maar bovenal zien we dat ze haar best doet! Op de momenten dat ze vroeger zou gaan stuiteren, zie je haar nu even aarzelen en dan inbinden. Vervolgens doet ze gewoon wat haar gevraagd wordt. En als klap op de vuurpijl bracht ze het beloofde mooie rapport binnen. Op onze beurt zorgen wij dat we meer tegemoet komen aan haar punten van kritiek op ons huishouden. Meer quality time samen bijvoorbeeld.
Er heerst nu pais en vree in het weer complete huis, en in de mensen een welbehagen. Ongetwijfeld stevenen we recht op de volgende catastrofe af, maar zolang we nog geen slagzij maken, genieten we.
