23 januari 2004 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Waarin Anita een uitnodiging krijgt voor de catechismus-lessen voor moeders.
Tja, we wonen in een katholiek land. En natuurlijk, de kinderen krijgen godsdienst-les op school. Helemaal niks mis mee. Dat hoort bij het leven in Spanje. En überhaupt vind ik het prima dat ze zo af en toe eens nadenken over God, en vragen stellen over Jezus.
Mijn interpretatie wijkt vast af van die van de godsdienst-juf, maar ook daar is niks mis mee. Zien ze meteen dat er meerdere manieren zijn om te kijken naar religie en spirituele zaken.
En zo leefden we gelukkig verder. Totdat ik een uitnodiging kreeg voor de catechismus-lessen voor moeders...
Onze kerk
De meeste kinderen hier doen natuurlijk de communie, het katholieke ritueel waarbij de kinderen ingewijd worden in de mystieke wereld van God en vervolgens deel mogen nemen aan de communie in de kerk.
De betekenis voor de meeste kinderen hier is: een geweldige feestdag, met een prinsessenjurk voor de meisjes, of een matrozenpak voor de jongens. En véééél kadootjes.
Ter voorbereiding op de communie worden de moeders door de pastoor uitgenodigd voor de catechismus-lessen.
Omdat ik overal trouw aan meedoe, was ik keurig present in de kerk. De pastoor en de begeleidster lichtten toe wat de bedoeling was.
Aan de hand van een handig hulpboek dienen wij onze kinderen in te wijden in het evangelie. Iedere week op donderdagavond worden de moeders in de kerk verwacht. Dan wordt een hoofdstuk behandeld en doen we wat leuke oefeningetjes met de moeders en vervolgens kunnen de moeders thuis met hun kind de onderwerpen bespreken, een stukje tekst lezen en een paar leuke God-kleurplaten maken. Verbijsterd liep ik met de twee hulpboeken onder mijn arm weer naar huis.
Thuis heb ik eens rustig door de boeken heengebladerd. En, eerlijk gezegd, de onderwerpen die behandeld worden zijn zo gek nog niet. Het gaat over lief zijn voor elkaar, respect hebben voor alles wat leeft, luisteren naar je hart, en meer van dat soort zaken. Normen en waarden waar je sowieso al met je kinderen over spreekt. Maar dan met een katholieke sausje erover.
Ik geloof niet dat ik de aangewezen persoon ben om dat aan mijn kind over te dragen. En, als ik erover nadenk, die communie vind ik ook niet zo belangrijk. Voor mij is het geen must.
Ik kan me echter voorstellen dat Nienke graag mee wil doen met de hele klas, en geen buitenbeentje wil zijn.
Tijd voor een goed gesprek met de pastoor dus. Ach, die arme man – zit net twee maanden op zijn post en krijgt dan al te maken met een zeer liberale katholiek uit Nederland.
Halverwege het gesprek had hij weer helemaal helder welke problemen Rome had met Nederland...
Enfin, ik heb getracht – in het Spaans – uit te leggen dat ik de onderwerpen die aan bod komen in de boeken prima vind, maar dat ik ze liever op mijn eigen manier overdraag aan mijn kinderen. Eigenlijk ook liever zonder boek en kleurplaten en meer vanuit mijn hart. En ook graag in een bredere context dan alleen de katholieke.
Ik weet niet of hij mij helemaal begrepen heeft, en ik heb zéker niet alles begrepen wat hij tegen mij gezegd heeft. Maar het einde van het liedje was dat ik zonder boeken weer naar buiten liep, en dat we de afspraak hebben gemaakt om met elkaar in gesprek te blijven. Onder andere om een bijeenkomst te organiseren waarin de pastoor vragen van de kinderen over het geloof zou beantwoorden.
Ai, wat heb ik me nu weer op de hals gehaald. Nee, even zonder gekheid – de beleving van religie vind ik iets heel persoonlijks.
Ik ben blij dat de pastoor liberaal genoeg is om mij hierin de ruimte te geven. De keuze om al dan niet de communie te doen, is uiteindelijk aan Nienke zelf. Ik vind het mijn taak om haar te laten zien dat het ook daadwerkelijk een keuze is.
