17 oktober 2022 door Caroline Kwint-Schenk
Ik ben ervan overtuigd dat elke volwassene zo nu en dan vloekt. Als je met een hamer op je vinger slaat, je pasgeboren baby midden in de nacht bij het verschonen zijn hele romper onder plast of je bij de kassa van de supermarkt ontdekt dat je je portemonnee vergeten bent. Allemaal van die momenten dat het best even lekker is om f*ck, GVD of sh♥t eruit te gooien.
Weinig volwassenen maken zich daar echt druk om, totdat je een kind krijgt. Je hoort toch het goede voorbeeld te geven en dus in ieder geval in het bijzijn van je kind niet te vloeken? Zo heb ik mezelf bij de geboorte van mijn eerste aangeleerd om in plaats van sh♥t PIT te zeggen. Na even oefenen moet ik bekennen dat het net zo opluchtend werkt. Misschien nog wel beter zelfs, want er zit echt veel felheid in het woord ‘pit’. Probeer maar eens. Ondanks wellicht fantastisch voorbeeldgedrag, zal je hoe dan ook constateren dat je kind een keer een woord uitkraamt waarvan je denk ‘Dat heeft hij in ieder geval niet van mij!’. Hoe reageer je dan? Word je heel boos? Laat je je kind zijn mond met zeep wassen (ik had vroeger een kleuterjuf die dit als dé oplossing zag…), negeer je het of ga je het gesprek aan?
Toen mijn zoon een jaar of 9 was, viel het mijn man en mij op dat onze zoon het woord GVD zo nu en dan gebruikte. Niet iets waar we blij mee waren. We ontdekten wie zijn inspiratiebron was: Enzo Knol. Onze reactie was destijds: ‘Als dit het gevolg is van het kijken van zijn filmpjes, hebben we liever niet meer dat je die kijkt.’ Wat hij begreep en dus stopte hij met kijken en warempel hoorden we het woord niet meer in huis. Met het oudste kind zijn ouders soms nog wat naïef. Wij in ieder geval wel. Zo dachten mijn man en ik dat het probleem was opgelost. Deels was dat het ook. Deels ja, want in plaats van Enzo Knol stapte hij over op andere populaire Youtubers. Met als enige verschil dat mijn zoon inmiddels zo slim was om binnenhuis rekening te houden met zijn taalgebruik.
Afgelopen weekend zat hij lekker in bad en vroeg of hij daar al chillend zijn dagelijks schermtijd mocht inzetten. Prima! Hij vroeg mij een filmpje van Jeremy (Frieser – AltijdCompilaties) op te zetten. Zelf was ik nog even in de badkamer bezig en hoorde vol verbazing het taalgebruik van deze social influencer. Met een gemiddelde van een scheldwoord of 3 per zin, had ik spontaan wat meer poeder nodig om kleur op mijn gezicht te brengen… Mijn hersenen maakten overuren: wat vind ik hier van? En belangrijker nog: hoe ga ik/we hier mee om? Ik dacht aan de quote die ik net daarvoor op kaarten voor ons bedrijf had laten drukken: Succesvolle opvoeders zijn niet de ouders die geen fouten maken, maar de ouders die leren van hun fouten.
De oplossing van een jaar geleden had duidelijk niet voor een blijvend resultaat gezorgd, dus wat nu te doen? Ik besloot het even te laten voor wat het was en er op een later moment op terug te komen. Daarmee zou ik nu zijn chill-moment niet verpesten, kon ik er mijn gedachten over laten gaan en het met minder emotie op een later moment bespreekbaar maken. Toen we later op de dag in de auto zaten, vroeg ik quasi nonchalant ‘Wat vind jij van het taalgebruik van Jeremy? Je hoeft geen sociaal wenselijk antwoord te geven. Ik ben oprecht geïnteresseerd in je mening.’ Hij zei dat hij het wel wat veel vond. Mijn man maakte het gesprek wat toegankelijker door te zeggen dat vloeken, ondanks dat je weet dat het niet goed is, zo nu en dan best lekker is. Hierdoor voelde onze zoon zich vrij om te zeggen dat hij het ook wel ‘cool’ vond. En belandden we een heel leuk gesprek over favoriete scheldwoorden, echt niet kunnende scheldwoorden, veel en weinig scheldende vriendjes en coolheid.
Hij had begrip voor ons en gebruikt daarom de scheldwoorden binnenshuis nagenoeg niet. En wij begrip voor hem. We zijn ook jong geweest. En zelfs nu we ouder zijn, ontvalt een vloekwoord ons wel eens. En hoe erg is dat nou eigenlijk? Er zijn zelfs meerdere voordelen aan vloeken. De bond tegen het vloeken bestond in 2017 maar liefst 100 jaar en voert nog immer de strijd, waarbij ik persoonlijk mijn vraagtekens zet bij het nut daarvan. Zelfs na 100 jaar nobele inzet stijgt het vloekgebruik van Nederlanders namelijk nog steeds (mede onder invloed van het stijgende social media gebruik en vast ook populaire Youtubers – bij Enzo en Jeremy blijft het namelijk niet). Van vuilnisman tot chirurg we schelden allemaal! Zolang het wat binnen de perken blijft, kun je je afvragen wat nou eigenlijk het probleem is.
Onze zoon blijft in ieder geval zijn favoriete filmpjes kijken en wij kijken na ons leuke gesprek zo nu en dan eens relaxed mee.
