20 januari 2022 door Lisanne Karstenberg
Een nieuw jaar, een nieuw begin. Ik doe niet aan goede voornemens, die lukken mij toch nooit. Wel heb ik mij voorgenomen dat ik mij meer wil verdiepen in het positief opvoeden. Wat is dat eigenlijk precies en wat kan het mij als ouder opleveren? Voor mij betekent het dat ik meer de samenwerking aan wil gaan met mijn kinderen en minder een strenge, zeurende en dreigende moeder zijn.
Er wordt vaak gezegd dat positief opvoeden belangrijk is, maar wat is het eigenlijk precies? Als je positief opvoedt, geef je je kind een veilige en stimulerende omgeving om in op te groeien. Je helpt je kind op een positieve manier bij het aanleren van gedrag en vaardigheden. Dit doe je met positieve aandacht en ondersteuning. Ook houd je contact met je kind, je luistert naar je kind en hebt oog voor de behoeftes van je kind. Daarnaast stel je duidelijke grenzen en je zorgt voor voorspelbaarheid.
Klinkt lastig en best ingewikkeld? Er zijn 5 basisprincipes voor positief opvoeden.
1. Een veilige en liefdevolle omgeving
2. Ruimte geven voor ontwikkeling
3. Structuur en (be)grenzen op een positieve manier en het liefst zonder straf
4. Uitleg en informatie geven
5. Een positieve band met je kind
Positief opvoeden is niet nieuw en wordt door veel orthopedagogen uitgebreid beschreven. Het schijnt dat positief opvoeden een aantal voordelen heeft. Zo leidt het tot een betere band tussen jou en je kind(eren) en krijgt je kind een positiever zelfbeeld. Daarnaast heeft je kind ook minder kans op gedragsproblemen en emotionele problemen. Positief opvoeden is niet alleen positief voor kinderen, maar ook voor ouders. Ouders hebben meer plezier in het opvoeden.
Vooral dat laatste is voor mij een reden geweest om me hier eens meer in te gaan verdiepen. Meer plezier in het opvoeden, minder dreigen, zeuren en strijd in huis.
Er zijn een aantal tips die ik in de praktijk heb gebracht bij mij eigen kinderen. Zo focus ik mij bijvoorbeeld op het positieve en dat bekrachtig ik. Zonder dat ik steeds wil zeggen wat ik NIET van mijn kinderen wil horen, bekrachtig ik juist hetgeen ik wel wil horen. Als de oudste iets liefs doet tegen een ouder of tegen een andere kindje dan benoem ik juist dat en daarvoor geef ik hem een compliment. Dit resulteerde in dat ik die week steeds vaker positieve dingen hoorde tegen zijn zusje en ook tegen mij als moeder. Juist toen ik er een schepje boven op deed werd ik dood gegooid met lieve woorden. Tja, overdrijven is geen probleem bij ons thuis.
Ook liet ik mijn kind vaker zelf nadenken over een oplossing of consequentie van zijn gedrag. In plaats van dat ik er meteen bovenop stond te ‘zeuren’. Ik stelde vragen als: wat gebeurt er als je al deze potloden op de grond gooit? Hoeveel werk zal het opleveren om dat op te ruimen? Wie denk je dat jou hierbij gaat helpen? Zou jij andersom je zus ook helpen als zij expres rommel maakte? Door deze vragen te stellen hoopte ik dat hij de situatie beter kon overzien. Hij besloot om niet alle potloden door het huis te gooien omdat hij al aan zag komen dat hij het alleen moest opruimen.
In plaats van zelf politieagent te moeten spelen liet ik de kinderen zelf een oplossing bedenken, ik betrok ze bij het probleem: Jullie kunnen niet allebei tegelijk op de Ipad. Hoe gaan we dit oplossen? Ze kwamen dan zelf met een oplossing. We kunnen om de beurten gaan? Dan doen we allebei steeds 15 minuten. Ik hoefde zelf de tijd niet meer in de gaten te houden. Ook dat regelden ze zelf.
Door kleine veranderingen toe te passen merkte ik dat ik een leukere moeder werd, dat het opvoeden me minder energie kostte en dat de kinderen best zelf verantwoordelijk kunnen zijn voor hun gedrag en gevolgen. Ik durf het nu wat meer los te laten en probeer wat vaker die politiepet weg te gooien.
