22 september 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Er zijn culturen waar het niet de moeder is, die zich na de geboorte van een kind even terugtrekt in een kraambed, maar de vader. Moeder baart, vader stort in. Het komt voor, ook bij ons, en heet dan het 'couvade-syndroom'.
Een anonieme vader lucht zijn hart: "Je vrouw in verwachting, het mooiste wat jullie beiden kan overkomen. Denken jullie. Na een zeer prettige zwangerschap volgt een grote klap... de huisarts stelt een depressie vast. Niet bij de moeder, maar bij de vader. Al vrij snel zat ik bij een psychiater en slikte ik medicijnen. Daarna knalde ik helemaal in. Nu, acht maanden later, is het nog steeds een grote beproeving en alles ligt overhoop. Op dit moment is alle steun welkom. Zijn er meer gezinnen die dit is overkomen?"
Jan reageert: "Het is alweer dertig jaar geleden toen mijn eerste zoon geboren werd. De financiële omstandigheden waren slecht, geen huis, en alle aandacht ging naar moeder en kind. Na enkele weken kreeg ik een maagzweer. Pillen, gesprekken, de hele reutemeteut, ik werd er alleen maar beroerder van."
"Tot ik op een moment merkte dat ik vader was geworden. Moederschap vormt zich, vaderschap moet je veroveren. Toen mijn zoon drie maanden was, heb ik alle strenge dieet-voorschriften opzij gezet, haring en bier gekocht, en de wijziging in mijn bestaan bevestigd."
"Nu ik opa ben, kijk ik daar weer op terug. Vaderschap is meesterschap. Ik was geen perfecte vader, maar ik de verantwoordelijkheid over mezelf, mijn vrouw en de kinderen. Die bewuste keus heeft me geholpen (er is overigens ook geen weg terug). Soms vergeet ik het en voel ik mijn maag weer. Dan neem ik een biertje."
Een postnatale depressie bij vaders? Sommige mannen vinden het ene kind al te veel en in ieder geval meer dan voldoende. Hun vrouwen blijven dan vaak zitten met een niet te vervullen wens voor een tweede kind. Op het Forum zoeken ze troost bij elkaar. Elvira: "Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik ben bang dat het niet zomaar ineens overgaat." Vivian: "Ik vind het een enorm probleem dat je hier geen compromis kunt sluiten. Goed beschouwd ben ik al heel erg blij dat er één kindje mocht komen."
