Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
31 augustus 2020 door Femke Wester
Femke coacht pubermeiden. En dan liefst het type 'meiden met blauwe haren die de wereld gaan veranderen'. Zelf heeft ze drie zoons en een man, met wie ze in Londen en Barcelona woonde en nu in het Groningse Winsum. Ze vertelt hier over de pubers in haar leven die haar wereld wervelend houden.
"Kom maar schatje, laat mij maar even." Hoe vaak betrap je jezelf op het uit handen nemen van iets dat je kinderen zelf zouden moeten kunnen? Of in elk geval leren? Gewoon, omdat het sneller gaat, beter, strakker of omdat je zo wil gaan eten en geen zin hebt om eindeloos te wachten tot de boel aangebrand of afgekoeld is.
Mijn jongens zijn op dit moment hun boeken aan het kaften. Nou, sjongejonge, dat kost me een zelfbeheersing… En dan ben ik ook nog eens een sloddervos. Twee boeken heb ik uit hun handen gerukt omdat het niet ‘goed genoeg’ was. Met de woorden, inderdaad: "Laat MIJ maar even!"
"MAM!! Niet doen!! Je zou het me toch leren?!" Oeps… mijn kind is wijzer dan ik. Als we als ouders zelfstandige en veerkrachtige mensen willen creëren, dan zullen we ze niets moeten voorkauwen. Toch is hun paniek soms echt: "MAM IK MOET HET MORGEN INLEVEREN EN IK HEB NOG NIHIIIKS!!!!"
Ai. Houd je dan maar eens in. Ja, okee, eigen schuld. "Had je maar eerder"... en "ik heb het je toch nog zo gezegd"… maar dat verandert niks aan een paniekerig kind. Jouw kind. Jouw prachtige puber die ook nog niet alles kan, die nog moet leren plannen. Dus dan toch: "Geef maar even hier, dan maken we er wat van." Wel herkenbaar, niet slim.
Wat is dan wel handig? Hoe steun je je puber zonder een bemoeial te zijn? Wat doe je wel en wat doe je niet?
Wat ik tegenwoordig doe als ik mezelf weer eens betrap op een ‘Laat mij maar even, dan gaat het veel beter’-houding? Dan denk ik aan de man die ik wil dat mijn kind gaat worden. En dat is niet iemand die zijn moeder nog belt als hij 36 is en niet weet in welke was zijn overhemd moet.
Dus. Stappie terug, Fem. Laat maar even worstelen, desnoods op zijn bek gaan, je kunt altijd nog ingrijpen!
coacht pubermeiden. En dan liefst het type 'meiden met blauwe haren die de wereld gaan veranderen'. Zelf heeft ze drie zoons en een man, met wie ze in Londen en Barcelona woonde en nu in het Groningse Winsum.