1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Een feestbeest. Wij hebben een dochtertje van 2 jaar die 's nachts ontzettend kan feesten. Hiermee bedoel ik springen, gillen, zingen, praten en noem maar op. Dit doet ze al bijna een jaar lang, meestal begint ze om 24.00 uur en houdt pas op om ongeveer 4.30 uur.
Zoals u zult begrijpen is dit slopend voor ons. Op het consultatiebureau hebben ze er nog nooit van gehoord want meestal huilen kinderen en dat doet onze dochter niet. Verder is het een ontzettend vrolijk meisje en je merkt ook niet aan haar dat ze zo weinig slaapt.
Wij zijn echt ten einde raad en weten niet meer wat we er aan doen moeten. Wij zijn een gezin dat altijd op vaste tijden eet en er altijd voor zorgt dat ze alles op haar tijd krijgt. Elke dag weer dezelfde rituelen. Dus ze heeft genoeg regelmaat.
We hebben al geprobeerd haar 's middags op te houden maar dat was ook geen succes, of het in bad gaan naar 's morgens gezet. Maar dit alles helpt ons niks met het probleem. Wij hopen echt dat u ons kunt helpen.
Het is een extreme situatie wanneer uw dochter van twee jaar, al bijna een jaar lang elke nacht van 24.00 tot 4.30 uur wakker is.
U beschrijft haar gedrag als 'feesten', en dat intrigeert mij. Ik denk dat haar gedrag niet angstig is, want uw dochter huilt niet, maar springt, gilt, zingt en praat. Inderdaad het gedrag dat men op een vrolijk feestje kan vertonen, als je springen vervangt door dansen.
Maar het is natuurlijk geen 'feestje' voor haar of voor u. U schrijft dat uw dochter het verder goed doet; zij is overdag niet moe, in tegenstelling tot u, en zij is een ontzettend vrolijke meid.
Het is mij niet duidelijk welke maatregelen u precies heeft genomen om haar te stoppen in dit gedrag. U schrijft namelijk dat de situatie voor u en uw partner slopend is. Ik concludeer daaruit dat u elke nacht bezig bent met uw dochtertje om haar te laten slapen, maar dat het dus niet lukt.
Mijn vragen en suggesties aan u zijn de volgende.
Trekken u en uw partner een lijn in de aanpak van uw dochter? Ik bedoel daarmee dat ik mij afvraag of jullie steeds in gesprek met haar zijn gebleven omdat één van jullie of allebei het moeilijk vindt om boos op haar te worden.
En, zijn jullie wel eens echt boos op haar geweest? Dus hebben jullie aldoor zoiets gezegd als: "Ga nou maar slapen", op een vriendelijke toon, of hebben jullie haar duidelijk gemaakt dat ze nu echt moet ophouden en moet gaan slapen. Bijvoorbeeld door heel duidelijk en boos te zeggen: "En nu is het potverdomme afgelopen, nu slapen" en daarna niet meer naar haar toe gaan. Dan geeft u geen aandacht aan het negatieve gedrag.
Als jullie het laatste niet hebben geprobeerd, dan neem ik aan dat het moeilijk is voor (een van) jullie om boos op haar te worden. Kijk dan samen wie er het minste moeite mee heeft om deze grens te stellen, en deze ouder gaat dan deze taak op zich nemen. De andere ouder steunt zijn partner, maar slaapt desnoods met oordopjes.
Het is absoluut noodzakelijk dat er maar één keer heel duidelijk wordt opgetreden, en dat er daarna geen aandacht meer aan haar nachtelijk gedrag wordt besteed. Waarschijnlijk zal uw dochter haar gedrag in eerste instantie gaan versterken. Zij daagt u dan uit of u het volhoudt. U moet volhouden, en als dat u lukt, dan duurt het waarschijnlijk een week. Indien u het allebei aankan, dan kunt u elkaar ook om de nacht afwisselen.
Ik raad u ook aan om overdag met uw dochter over haar nachtelijk gedrag te praten. Dit, om er achter te komen waarom zij zoveel aandacht vraagt ’s nachts. Hier komt u misschien niet achter, maar u kan dan wel uw nieuwe aanpak aan haar vertellen. Het is belangrijk dat u dat rustig en vriendelijk doet.
U kunt haar ook een beloning in het vooruitzicht stellen (bijvoorbeeld ’s morgens haar een verhaaltje voorlezen), wanneer zij ’s nachts blijft slapen of gewoon rustig in bed blijft liggen, als doorslapen nog niet lukt.
Het zou ook kunnen dat uw dochter hyperactief is en 's nachts niet kan slapen omdat zij niet moe is. Maar eerst zou ik u aanraden om het bovengenoemde te proberen. Als dat niet lukt adviseer ik u om haar door een deskundige te laten onderzoeken. In het archief van Prof. dr. Alfred Lange (voormalig medewerker aan deze rubriek) wordt dr. D. Waterman te Amsterdam als slaapdeskundige genoemd.
Ik wens u veel succes.
