6 juni 2003 door Mieke Beers
Mijn dochter van 4½ jaar praat erg onduidelijk. Het zijn vooral de klanken R, L, K, J en S die haar problemen geven. Haar woordenschat is goed vergeleken leeftijdsgenootjes, maar haar uitspraak is erg onduidelijk. Ze heeft tot en met 3 jaar op een fopspeen gezogen en ook heel lang gedronken uit een papfles.
Als ze een verhaal vertelt, is de eerste reactie van anderen vaak: "Wat zegt ze?" of: "Ik versta haar niet." Al met al merk ik dat ze er behoorlijk onrustig van wordt.
Ik heb de huisarts een verwijzing gevraagd naar logopedie, maar die vindt dat ze wel vanzelf "goed" zal leren praten doordat ze naar de basisschool gaat. En toch maak ik me er zorgen over.
Moet ik haar nu wel of niet naar een logopediste brengen, of hoe kan ik haar hiermee zelf helpen? We lezen heel veel uit boekjes en ze zingt de hele dag liedjes.
Om vast te stellen of een kind al dan niet in aanmerking komt voor een verwijzing naar logopedie, wordt meestal gebruik gemaakt van de zogenaamde Minimum Spreeknormen (van de bekende professor Goorhuis-Brouwer).
In de praktijk betekent dat – onder andere – het volgende:
Bij 'verstaanbaarheid' moet u vooral denken aan het helder en duidelijk uitspreken van woorden.
Dit is nu juist waar uw dochter moeite mee heeft. Het lijkt mij dan ook dat er voldoende aanleiding is om uw huisarts nogmaals om logopedische begeleiding voor uw dochter te vragen.
De logopedist kan nagaan in hoeverre het gebruik van de speen en de fles in het verleden te maken heeft met de moeilijke verstaanbaarheid op dit moment.
