Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
23 november 2001 door Paula Fikkert
Ik heb een heel onschuldige vraag. Mijn dochtertje (2 jaar, 4 maanden) spreekt prima; goed verstaanbaar en nauwkeurig. Sinds twee maanden heeft ze echter het woord "eekhoorn" (dat ze heel goed kon uitspreken) vervangen door het woord "elkelte". Ze doet dat buitengewoon consequent, zelfs in liedjes over de eekhoorn zingt ze nu over een "elkelte".
We grinniken er regelmatig om, maar toch vraag ik me af: waarom doet ze dit?
Uw dochtertje, dat normaal goed verstaanbaar en nauwkeurig spreekt, heeft het woord
eekhoorn verbasterd tot
elkelte. Hoe ze daar precies toe gekomen is, kan ik u niet zeggen. Wel is het woord 'eekhoorn' een tamelijk ingewikkeld woord, voor wat betreft de klankstructuur.
Het woord 'eekhoorn' is moeilijk vanwege (onder andere) de volgende eigenschappen:
Als we de uitspraak van uw dochter onder de loep nemen, dan blijkt dat zij toch aardig wat kenmerken van het volwassen gebruik heeft overgenomen:
Kennelijk is ze zelf wel tevreden met haar constructie en heeft ze nog geen behoefte om die te vervangen door een vorm die meer op de onze lijkt. Dat gaat op een bepaald moment echter vanzelf gebeuren.
Zo heeft mijn eigen dochter ruim een jaar
natie gezegd in plaats van
chocolade. Een ander kind zei
panke voor
varken, en
honteflang voor
olifant. Stuk voor stuk originele vondsten van deze kinderen, die ook al veel kenmerken met de volwassen vormen delen.
Ik heb het dan ook betreurd dat in de nieuwste vertaling van Winnie de Pooh de Engelse naam
hefalump (een verbastering van
elephant) vertaald is als
klontemiggel (het Engelse woord
lump betekent 'klont'). Het kinderwoord
honteflang zou een veel betere vertaling zijn geweest.
is werkzaam aan de Radboud Universiteit als hoogleraar eerste taalverwerving en fonologie.