29 september 2000 door Sanderijn van der Doef
In de antwoorden op "Hoe vertel ik het?", komt altijd de standaard-uitleg voor: man, vrouw, verliefd, vrijen, kindertjes. Maar wat moeten al die ouders nu, die wel hard gevrijd hebben, maar toch wat hulp van de dokter nodig hadden om hun gewenste kind te krijgen? Gewoon maar net doen of er niks aan de hand is, met het risico dat een kind uit de familie- of kennissen-sfeer iets oppikt over zijn/haar "onbevlekte ontvangenis", of toch als ouder zelf er eens voor zitten en gewoon uitleggen dat de natuur niet altijd meewerkt en dat er dan gelukkig ook nog anderen oplossingen zijn?
Het hele verhaal rond IVF bijvoorbeeld, vind ik niet makkelijk uit te leggen. Dat er een bevruchting plaatsvindt in een Petri-schaaltje, dat het kindje zomaar op de grond had kunnen vallen, dat de andere broertjes en zusjes de diepvries of de gootsteen in gegaan zijn... Om maar wat zorgen te noemen die een kind op den duur kan krijgen, als het meer begrijpt van het proces.
En het idee dat je ouders niet echt je ouders zijn, kan ook meer postvatten als er zo'n bypass is geweest, lijkt me. Of valt dat allemaal wel mee?
Omdat ik zelf een vriendin heb die na heel veel moeite via IVF zwanger is geworden, vond ik het altijd belangrijk dat er in de voorlichting, ook aan jonge kinderen, gewoon verteld wordt over 'andere' manieren van zwanger worden. In mijn boek 'Ben jij ook op mij?' leg ik dan ook IVF en kunstmatige inseminatie uit aan kinderen. Mijn vriendin was me daar erg dankbaar voor.
Mijn motto bij voorlichting is: 'door er al vroeg gewoon over te praten, wordt het voor kinderen ook gewoon'.
Zo kun je begrippen als homoseksualiteit, IVF, KI en Aids tot 'gewone en bespreekbare onderwerpen' maken bij kinderen, zodat ze niet als uitzonderlijk en dus raar worden gezien.
Mijn advies is dus om er zeker met je kind over te praten (zonder veel details te noemen) en uit te leggen dat er meerdere manieren zijn om zwanger te worden.
Wees niet bang dat jonge kinderen daarna moeilijke vragen gaan stellen over Petri-schaaltjes en ingewisseld worden, want dat zijn vragen die niet bij kinderen opkomen als ze jong zijn.
Pas als ze wat ouder zijn en meer informatie over deze methoden krijgen (en kunnen bevatten), zouden ze wel eens met zo'n vraag kunnen komen. Maar dan zijn ze ook oud genoeg om op een eerlijke en uitgebreide manier met ze te praten over dit onderwerp.
