11 juni 2010 door Joanna Sandberg
Sinds 2½ jaar heb ik een vriend. Mijn dochter (nu 8 jaar) heeft pas een soort dagboek gekregen en was erin aan het schrijven. Ze gooide het boek dicht toen ik binnenkwam, maar ik mocht het wel lezen. Ze had opgeschreven dat mijn vriend haar "piepie" had gelikt en met zijn vinger erin had gezeten.
Toen ik ernaar vroeg, vertelde ze langzamerhand een beetje wat er was gebeurd. Eerst was het pas geleden, toen weer langer geleden, maar wel was ze vrij duidelijk in de beschrijving van wat er was gebeurd.
Mijn eerste reactie is dat mijn vriend dit absoluut niet heeft gedaan, en dat het wellicht wel is gebeurd, maar niet door hem. En dat mijn dochter hem de schuld geeft omdat ze mijn volledige aandacht wil.
Maar ze blijft volhouden dat hij liegt (hij zegt dat hij haar nooit zo heeft aangeraakt) en dat hij het wel heeft gedaan. Verder is ze erg vrolijk maar ze wil hem wel graag weg hebben.
Kan een 8 jarige hierover liegen, of moet ik ervan uitgaan dat ze niets heeft verzonnen en dat alles toch echt gebeurd is?
U zult wel heel erg geschrokken zijn van het verhaal van uw dochter, dat ze seksueel misbruikt zou kunnen zijn. En dan zegt ze ook nog eens dat uw vriend dat heeft gedaan. Het liefst wil je zoiets niet geloven en is je eerste reactie dat je partner niet in staat is om dit soort dingen te doen. Maar helaas, het kan echt gebeuren, zonder dat je het in de gaten hebt.
De vraag die u stelde, is of ze nu de waarheid spreekt of niet. Hoe kom je daarachter? Dat is heel moeilijk.
U vertelde dat uw dochter duidelijk was in de beschrijving van het misbruik, en dat u gelooft dat het misschien wel gebeurd is maar dan door iemand anders (omdat ze uw vriend weg wil hebben zodat ze u voor zichzelf kan hebben).
Het zou erg ver gaan als uw dochter uw vriend onterecht zou beschuldigen, maar ook dat is mogelijk. Hij zegt dat hij haar nooit zo heeft aangeraakt, en uw dochter zegt dat hij liegt. U zit ertussen. Wie moet u nou geloven? Wie wil u geloven?
Ik ben overigens wel benieuwd hoe uw vriend reageerde. Als hij het niet gedaan heeft, dan moet hij toch erg ontsteld zijn. En vooral: leeft hij met uw dochter mee, of is hij vooral bezig zichzelf te verdedigen?
U gaf verder weinig informatie, behalve dat uw dochter erg vrolijk is. Bedoelde u daarmee dat u haar niet gelooft, omdat ze anders niet zo vrolijk zou zijn?
Kinderen met een misbruik-ervaring hoeven niet meteen na het misbruik raar of afwijkend gedrag te vertonen. Soms vertonen ze pas veel later bepaalde symptomen, zoals:
Ook belangrijk om te weten is dat misbruikers meestal goede bekenden van het kind zijn, en geen 'kinderlokkers'.
Vanaf deze afstand kan ik helaas niet zeggen hoe het in elkaar zit. Wel zou ik u aanraden om uw dochter zeer serieus te nemen. Als uw vriend haar heeft misbruikt, is dat heel erg voor uw dochter, maar als een ander dat heeft gedaan is dat óók heel erg voor uw dochter.
Als er niets gebeurd zou zijn, behalve dat uw dochter dit verhaal verzonnen zou hebben, is er toch zeker wat aan de hand met haar, anders zou ze niet zo'n heftig verhaal verzinnen. Ook zijn de relaties in uw gezinnetje verstoord, wat er ook gebeurd is (of niet gebeurd is).
Waarschijnlijk voelt u zich gevangen in een groot loyaliteitsconflict. Want de een geloven en steunen, betekent: de ander niet geloven en dus beschuldigen.
Maar hoe dan ook: u bent de moeder van uw dochter, en het probleem waar zij mee zit, is wel zo ernstig om haar verhaal goed en professioneel uit te laten zoeken en haar hulp te bieden.
Ik raad u dan ook aan om tegen uw dochter te zeggen dat u haar serieus neemt, dat u haar wil helpen, en dat u dat gaat doen door snel hulp voor haar te zoeken. U kunt daaraan toevoegen dat u iemand gaat zoeken die al vaker kinderen heeft geholpen met dit probleem, en dat diegene met haar gaat praten.
De plek waar je voor dit soort zaken terecht kunt, is het AMK. Daar werken vertrouwensartsen bij wie u om advies en hulp kunt vragen.
Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK)
www.amk-nederland.nl
tel. 0900 - 123 123 0
Daarnaast zou ik u aanraden om met uw eigen huisarts te gaan praten, omdat die u en uw dochter kent, en u zelf toch ook wel wat extra steun kunt gebruiken.
Ik wens u succes en sterkte!
