26 februari 2010 door Joanna Sandberg
Drie jaar geleden zijn we naar Canada geëmigreerd met onze kinderen van nu 7 en 5. Kort na de emigratie hebben we een derde kindje gekregen, dat nu 2 is. Hoewel de tijd na de emigratie een zeer hectische periode was, zijn we in korte tijd goed ingeburgerd geraakt en de kinderen zijn gelukkig. Onze oudste twee kinderen gaan naar een lokale basisschool, onze jongste nog niet. Alle kinderen zijn meisjes.
Om een aantal redenen willen wij graag weer terugkeren naar Nederland. De belangrijkste is het niet kunnen vinden van voldoende opdrachten (mijn man en ik zijn beiden ondernemers). Daarnaast is het een probleem dat er voor onze jongste dochter geen kinderopvang beschikbaar is.
Bijna een jaar geleden hebben wij dan ook besloten om terug te keren naar Nederland en ons huis te koop te zetten, maar tot op heden hebben wij het niet kunnen verkopen. Terugkeren terwijl het huis nog niet is verkocht, is geen goede optie.
Ik overweeg nu om zelf met de twee jongste kinderen alvast terug naar Nederland te gaan. De reden waarom we aan de twee jongsten denken, is omdat die de sterkste band met mij hebben, en omdat het juist voor hen niet mogelijk is hier kinderopvang te vinden. Onze oudste dochter heeft een sterkere band met mijn man, komt pas om 15.30 met de schoolbus naar huis, en kan zich dan nog uitstekend twee uurtjes rustig vermaken terwijl mijn man (thuis) aan het werk is. Ook is zij erg gelukkig op haar huidige school en wil ze het liefst niet verhuizen.
In Nederland zouden de twee jongste kinderen en ik waarschijnlijk tijdelijk bij mijn ouders gaan inwonen. Mijn ouders hebben aangegeven te willen helpen met het opvangen van de kinderen terwijl ik dan weer 3 of 4 dagen per week aan het werk ga.
Veel van onze vrienden hebben hun zorgen geuit over dit plan. Op zich zien wij ook wel in dat het geen ideale situatie zal zijn, maar hier in Canada blijven legt ook een druk op onszelf en op ons gezin. Niet alleen financieel maar ook emotioneel.
Wat zou deze stap voor gevolgen hebben voor onze dochters? Wat zou het voor hen betekenen om tijdelijk van een van beide ouders gescheiden te zijn? Is het beter om de kinderen bij elkaar te houden? We willen onze kinderen natuurlijk geen trauma bezorgen.
De belangrijkste vraag is dus wat de gevolgen kunnen zijn voor de kinderen, als zij tijdelijk gescheiden zijn van één ouder en gedeeltelijk van elkaar.
Ik denk dat daar geen eenduidig antwoord op te geven is. Het is in ieder geval belangrijk om goed naar de wensen van uw kinderen te luisteren, zoals u dat trouwens al doet, met name wat uw oudste dochter betreft, die het liefst in Canada wil blijven. De uiteindelijke beslissing zult u echter zelf – samen met uw man – moeten nemen, ook al zal misschien niet ieder kind het ermee eens zijn.
Eigenlijk draait het vooral om uw oudste dochter, en of die nu wel of niet mee moet gaan naar Nederland. Dat u zelf vooruit gaat, en dat u uw jongste dochters meeneemt, lijkt me vrij logisch. Maar hoe moet dat nou met jullie oudste?
Om te beginnen moeten alle betrokkenen zich realiseren dat het min of meer uitstel van executie is, als uw oudste voorlopig nog in Canada blijft. Want vroeg of laat zal ze toch terug moeten naar Nederland (evenals haar vader). Het zal hoe dan ook moeilijk voor haar blijven om weg te gaan van haar huidige school, waar ze zich op dit moment nog zo gelukkig voelt.
Maar los daarvan. Stel dat ze blijft, wat dan? U vertelde dat ze een sterke band heeft met uw man, en dat het daarom misschien fijn voor haar is om bij haar vader te zijn. Dat is heel goed mogelijk, want als ze alleen met hem is, hoeft zij zijn aandacht niet te delen met de anderen, en is ze veel alleen met hem samen. Daar is allemaal niets op tegen, maar...
Houd er rekening mee dat er iets anders achter kan zitten. Het zou kunnen dat ze graag bij haar vader wil blijven omdat ze voelt dat hij dat graag wil. Zonder haar zou hij moederziel alleen zijn, terwijl u en de andere kinderen 'gezellig' met elkaar bij opa en oma zijn.
Ze kan dat voelen zonder dat haar vader zelf iets in die richting gesuggereerd heeft, juist omdat ze zo'n sterke band met elkaar hebben. Ook vindt ze het zelf misschien zielig voor papa als hij alleen achter blijft. Bovendien vindt ze het heel leuk op school, dus lijkt de keus niet moeilijk voor haar.
Toch wil ze misschien het liefst met u en haar zusjes mee, en houdt ze zich groot. Het hoeft niet, maar het kan. Houd daar dus rekening mee.
In zo'n soort situatie is het vooral belangrijk om zo dicht mogelijk bij je eigen gevoel te komen; als individuen, als echtpaar, en als ouders. Dus:
U zei dat u uw kinderen geen trauma wilt bezorgen. Op zich hoeft u daar niet zo bang voor te zijn, want kinderen kunnen best veel hebben, als er maar liefde is. Liefde maakt dat kinderen veel aankunnen! Als kinderen voelen dat er veel van ze gehouden wordt, en dat hun ouders van elkaar houden, dan kunnen ze meestal wel accepteren dat er tijdelijk geen makkelijke oplossing is.
Wel belangrijk is dat ze weten waar ze aan toe zijn. Zorg dus dat er duidelijkheid komt over de vraag hoe lang deze situatie op zijn hoogst gaat duren, en zorg dat daar niet van afgeweken wordt. Neem de periode ruim, zodat het alleen maar mee kan vallen als het huis eerder verkocht wordt.
Daarnaast kun je de pijn natuurlijk verzachten door regelmatig contact te houden met behulp van alle middelen die daar op dit moment beschikbaar voor zijn, zoals e-mail, Skype, MSN, goedkoop bellen, etc. Steek daar veel energie in!
