9 juni 2006 door Henk Boeke
Onze dochter is 2 jaar en is een pittig kind dat weet wat ze wil. We kunnen onze weg daar aardig in vinden (grenzen stellen, apart zetten, belonen, etc.)
Wat ik alleen erg lastig vindt, is dat ze, zodra we buiten zijn, alle kanten op vliegt. Ze loopt direct weg als ik haar even los laat. Wij proberen steeds te zeggen dat ze bij ons in de buurt moet blijven, dat ze niet weg moet lopen, maar apart zetten kan nu eenmaal niet buiten. Zodra we even niet opletten, heeft ze haar hielen gelicht en rent ze (ze loopt ook niet, ze rent) weg.
Gevoelig voor belonen en straffen is ze niet. Als ze buiten is, zijn de verleidingen gewoon te groot. Ik zet haar nog vaak in de wagen, maar dat vindt ze niet leuk. Ze wil zelf lopen!
Gisteren waren we in een Meubelhal, en dan heeft ze de tijd van haar leven. Maar wij rennen voortdurend achter haar aan. Wat zou ik kunnen doen?
Vooral belangrijk is dat u uw dochter wél zo veel mogelijk loslaat en haar laat wegrennen waar het ook maar even kan. In de tuin, in het park, op de stoep van een woonerf... overal waar het geen kwaad kan. Ze heeft immers een behoefte die past bij haar leeftijd, en die behoefte moet gewoon zo veel mogelijk bevredigd worden. Zo traint ze haar eigen motoriek.
Dat neem niet weg dat er natuurlijk plaatsen zijn waar het te gevaarlijk of anderszins onwenselijk is om haar weg te laten rennen. Dan moet ze gewoon bij u blijven. De eerste keus is dan toch het wandelwagentje. Geef haar iets leuks om mee te spelen, zodat haar aandacht wordt afgeleid van haar andere wensen en verlangens.
Mocht het met dat wagentje écht niet lukken, dan kunt u het gebruik van een kindertuigje overwegen. Het ziet er belachelijk uit, en je haalt je er de verschrikkelijkste opmerkingen van anderen mee op de hals ("Bent u uw hondje aan het uitlaten?"), maar het werkt wel. Als het niet goed voelt, moet u het niet doen natuurlijk, maar het is het overwegen waard. Veel andere mogelijkheden zijn er namelijk niet.
