6 maart 2009 door Annelou de Vries
Ik ben gescheiden en ik heb een omgangsregelling met mijn ex voor onze zoon van 9. Onze zoon heeft ADHD en ODD, wat soms best veel stress geeft. [ODD staat voor 'Oppositional Defiant Disorder', een agressieve gedragsstoornis - red.] Nu is het geval dat mijn ex niet gelooft en niet accepteert dat onze zoon ADHD/ODD heeft. Hij laat hem gewoon alleen om boodschappen te doen, enz. Ik vind het risico dat hem iets overkomt ontzettend groot.
Ook heeft mijn zoon astma en er is daar geen ventilatie op de slaapkamer, dus elk weekend is het weer raak. Dan krijg ik een oversturig kind terug dat benauwd en opstandig en moe is.
Erover praten met mijn ex heeft geen nut. Er is al van alles geprobeerd. Kan ik onze zoon thuishouden?
Nee, het lijkt me geen goed idee om uw zoon thuis te houden. Het contact van een kind met zijn vader is zo belangrijk dat u hem dat beter niet kunt ontzeggen, ook al zijn de omstandigheden bij de vader niet optimaal.
Hieronder zal ik eerst iets vertellen over het verloop van scheidingen in het algemeen, en wat je moet doen om de schade bij het kind zo beperkt mogelijk te houden. Daarna zal ik dieper ingaan op de specifieke problemen die er in uw geval spelen: de gedragsstoornissen van uw zoon en uw zorgen over zijn verzorging door zijn vader.
Na een scheiding houden veel ouders conflicten over hun kinderen. Zoals u zelf al aangeeft, begint het er natuurlijk mee om samen te praten en tot een oplossing te komen. Maar u vertelde dat dat geen nut heeft. Helaas is het zo dat veel ex-echtgenoten niet meer met elkaar kunnen overleggen, ook niet over hun kinderen. Hoe ga je daar als ouder nu het beste mee om?
Een scheiding is voor geen enkel kind leuk. Toch hoeft een scheiding niet per definitie slecht te zijn voor een kind. Wel is het zo dat een scheiding voor kinderen een stressvolle gebeurtenis is die de oorzaak kan zijn van gedragsproblemen en emotionele problemen. Dat geldt echter vooral voor kinderen van wie de ouders openlijke conflicten hadden, waar de kinderen getuige van waren (of nog steeds zijn).
Het blijkt dat niet zozeer de scheiding zelf zorgt voor problemen bij het kind, maar meer de manier waarop de ouders met elkaar omgaan. En dat is niet alleen voor de scheiding zo, maar ook daarna. Het is voor het kind dus het allerbelangrijkst dat de openlijke conflicten tussen de ouders er niet zijn of zo snel mogelijk stoppen.
Hoe ga je dan om met het feit dat je het niet eens bent met wat de vader met je kind doet? Dat is een heel moeilijk te beantwoorden vraag, omdat je als moeder natuurlijk denkt dat je weet wat het beste voor je kind is. In dit geval betekent het dat u als moeder moet zorgen dat uw zoon buiten de conflicten blijft die u met uw ex heeft over hoe er met hem omgegaan moet worden.
Hoe moeilijk het ook voor u is, vertel uw zoon dat u het belangrijk en fijn voor hem vindt dat hij naar zijn vader gaat. Dat is heel moeilijk, maar u moet accepteren dat uw ex de verantwoordelijkheid voor uw zoon heeft in de tijd dat hij bij hem is.
De vraag is dan hoe u ervoor kunt zorgen dat de weekenden bij zijn vader toch wat beter verlopen en vooral dat u uw zoon wat minder overstuur terugkrijgt.
Het kan helpen om hem rondom de bezoekregeling extra duidelijkheid en structuur te geven. Zeker voor een kind met ADHD en ODD is die structuur belangrijk. Dus:
Ten slotte uw zorgen over de manier waarop uw ex jullie zoon verzorgt. Alleen als er zeer ernstige mishandeling of verwaarlozing zou spelen, zou dat een reden zijn om de omgangsregeling te veranderen. Dat kan dan alleen met behulp van een juridische procedure waarbij de tekortkomingen van de vader aangetoond moeten worden. Maar ik waarschuw u: dat is in bijna alle gevallen een zeer taai proces over dingen die vaak erg moeilijk aan te tonen zijn.
Als u echt dingen wilt veranderen in de omgangsregeling, zou u nog wel kunnen proberen met behulp van een mediator om de tafel te gaan zitten. Mediators zijn mensen die gespecialiseerd zijn in het helpen oplossen van conflicten, om samen met ex-echtgenoten tot een nieuwe overeenstemming te komen. In veel gevallen is dat aan te raden boven langdurig getouwtrek, omdat het kind degene is die daar uiteindelijk de dupe van wordt.
Ik wens u veel succes!
