6 juni 2008 door Sanderijn van der Doef
Mijn zoontje van 5 is geobsedeerd van voeten. Toen hij 2 was, begon dit al. Hij wil eraan ruiken en ermee spelen. Hij doet dit onder het mom van "doktertje spelen", of hij vraagt of hij je voeten in mag smeren met crème. Ik merk dat hij daar een stijf piemeltje van krijgt.
Hij doet het bij bijna al mijn vriendinnen en bij z'n tantes. Alleen niet bij mij of z'n oma.
Ik vind het erg gênant en weet niet zo goed hoe ik erop moet reageren. Eigenlijk word ik er wel een beetje boos om, maar ik wil hem niet laten denken dat hij stout is, want dat is hij natuurlijk niet. Ook wrijft hij vaak met z'n piemeltje over de punt van de tafel omdat hij "jeuk" heeft. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Zoals u zelf al zei, is uw zoontje helemaal niet stout als hij de voeten van zijn tantes en uw vriendinnen wil inwrijven met crème. Hij heeft daar blijkbaar veel plezier in en de ontvangers zijn er ook blij mee (anders zouden ze zelf wel nee zeggen). Er is dus niets mis mee, zou ik zeggen.
Dat hij van dit gedrag een opwindend, seksueel gevoel krijgt, is ook ook volkomen normaal. Hij voelt en wrijft met zijn handjes over de huid van een ander lichaam, zachtjes, zorgvuldig en met aandacht. En blijkbaar geeft hem dat een bijzonder lekker gevoel.
Zolang niemand er last van heeft, is er niets aan de hand en zou ik er niets aan doen. Dus niet boos worden, en hem gewoon zijn gang laten gaan. Wel is het goed om hem te leren het eerst even netjes te vragen aan de 'ontvanger' of die het ook leuk vindt, en om af te wachten of zij het goed vindt dat haar voeten worden ingesmeerd.
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat wil. Omdat u de enige bent die al van te voren weet dat hij daar (soms) ook een stijf piemeltje van krijgt, kunt u zelf de situatie enigszins in de hand houden.
Dus als u merkt dat hij het vraagt aan iemand waarvan u denkt dat die vreemd of negatief zal reageren (op de seksuele reactie die het voeten-smeren bij hem geeft), dan kunt u al meteen opmerken dat u nu even liever niet heeft dat hij dat doet. U kunt dan bijvoorbeeld zeggen dat u zelf even met het bezoek wilt praten of iets dergelijks.
In zo'n situatie, bij mensen waarvan u denkt dat die vreemd zullen reageren, kunt u suggereren dat hij even iets anders gaat doen. Daarmee zegt u niet dat u zijn gedrag afkeurt, maar dat het nu, bij deze persoon, in deze situatie, even niet handig is. Voor uw zoon zal dit volkomen acceptabel zijn. En zo niet, dan zal hij het toch moeten leren.
Als hij van het publiek wel voetjes mag smeren terwijl u dat zelf gênant vindt om ernaar te kijken, dan kunt u zich het beste even omdraaien en weglopen.
Het feit dat hij het niet aan u zelf vraagt, geeft al aan dat hij heeft gemerkt (op basis van uw lichaamstaal en non-verbale reacties) dat u er niet goed raad mee weet. Zo selecteert hij zelf al met wie hij wel en niet dit spelletje kan doen.
Tot slot nog een opmerking over het wrijven – over de punt van de tafel – met zijn piemeltje (omdat hij jeuk heeft). Check of het piemeltje er rood en geïrriteerd uitziet. Zo ja, dan kan daar de jeuk vandaan komen. Ga in dat geval even met hem langs de huisarts om te vragen wat eraan gedaan kan worden.
Wrijven over de punt van een tafel lijkt me nogal pijnlijk en kan de irritatie juist verergeren. De 'jeuk' kan echter ook betekenen dat hij gewoon een stijf piemeltje heeft. Hij kan dan beter over iets zachts wrijven, of gewoon wachten tot zijn piemeltje weer wat zachter en kleiner is geworden.
