19 november 2010 door Nanny Gortzak
Onze zoon van 8 weken oud heeft veel last van 'iets'... We moeten hem wakker maken om te verschonen, waarna hij aan de borst komt. Hij draait dan met zijn hele lichaam en maait met zijn armen. Maar honger heeft hij! Na lastig aanleggen, waardoor ik gevoelige tepels heb, drinkt hij erg gulzig. Zijn lichaam is dan rustiger, maar wanneer hij een boertje aanvoelt komen (na ongeveer 3 minuten), draait het weer alle kanten op. Snel rechtop zetten en de diepe boeren komen. Of niet, en dan is het paniek!
Soms lukt het nog om verder te voeden, maar soms ook niet. Ik leg hem weer aan aan dezelfde borst, waar hij dan nog een minuut of 3 drinkt. Hij laat zelf los, waarna mijn borst leeg aanvoelt. Na wat boertjes, waar we echt de tijd voor moeten nemen, krijgt hij de tweede borst. (Weer aan dezelfde borst aanleggen kost me mijn tepel. Na een minuut of 5 wordt hij moe en valt hij in slaap. Bij het wederom boertjes laten wordt hij wakker en hebben we een fantastische 10 minuten, met glimlachjes en geluidjes. Maar daarna is het weer huilen...
We hebben het idee dat hij wat opspuugt en dan weer inslikt. Hij verslikt zich hier soms in, en kan daardoor geen adem halen. Dit is zeer akelig!
Wanneer hij weer rustig is, leg ik hem terug in bed maar soms zit het dan nog niet goed en wordt hij na een uur onrustig slapen huilend wakker. We hebben dan het vermoeden dat hij last van zijn darmen heeft. Hij probeert te poepen maar er komt niet altijd iets. Soms wel heel veel scheetjes.
Het totale ritueel van voeden en boertje laten duurt ongeveer 1 uur. Al met al is het gevolg dat hij veel huilt. Maar eenmaal goed in slaap (soms onrustig) kan hij wel goed doorslapen.
Het is moeilijk om iets te zeggen over de borstvoeding als je het niet van dichtbij kunt zien. De gevoeligheid van de tepels kan bijvoorbeeld te maken hebben met aanleggen, maar ook met spruw. Je moet het zien om te weten wat er aan de hand is.
Iets dergelijks geldt voor de onrust. In combinatie met het vele boeren, en mogelijk iets teruggeven, kunnen er opnieuw twee dingen aan de hand zijn. Het kan bijvoorbeeld te maken hebben met (te) veel melk, of het kan reflux zijn. (Reflux is het terugstromen van de maaginhoud naar de slokdarm, en soms nog verder. Dat kan pijn doen, omdat de maaginhoud zuur is, en de slokdarm niet goed tegen het zuur kan.)
Kortom: als u vindt dat de baby niet goed in zijn vel zit, en het voeden ook niet vlekkeloos verloopt, dan moet dat onderzocht worden. Afhankelijk van wat u zelf het waarschijnlijkst vindt, kunt u starten bij de huisarts of bij een lactatiekundige. Als u bijvoorbeeld niet opvallend veel melk heeft, is reflux waarschijnlijker, en kunt u beter beginnen bij de huisarts dan bij een lactatiekundige. Overigens is goed aanleggen in álle gevallen van belang, dus daar moet u sowieso goed aandacht aan besteden.
Het aanleggen gaat lastig, vertelde u. Maar wat bedoelde u daarmee? Kan de baby maar moeilijk de borst grijpen? Glijdt hij er weer vanaf? Of hapt hij toe maar laat hij dan weer los na het toeschieten?
In ieder geval kunt u proberen of het helpt om heel precies aan te leggen. De meeste baby's vinden het prettig als de borst asymmetrisch in hun mond ligt. Zodanig dat er meer van de 'onderkant' (als de kin tegen de borst ligt) in de mond van de baby zit, dan van de 'bovenkant', als zijn neus naar de borst wijst. Dus: als de kin en de neus van de baby allebei de borst raken, is de kans groot dat de tepel niet asymmetrisch in de mond ligt.
Probeer te denken aan een boterham die u voor u houdt, ter hoogte van uw neus, om daar een flinke hap uit te kunnen nemen. Dan moet u het hoofd ietsje in de nek leggen, en dan naar de boterham toe bewegen. Zo'n hap is veel groter dan wanneer je kin op je borst ligt, omdat er dan bijna geen ruimte meer is om de mond goed open te doen.
Bij het aanleggen moet u er dus op letten dat de neus van de baby tegenover de tepel ligt, zodat hij iets moet opkijken om te kunnen aanhappen.
Het lijf ligt lekker dicht tegen de moeder aan, de armen van de baby liggen om de buik of borst van de moeder. (Dus niet voor de baby's borst langs gekruist. Dan ligt hij te ver weg.) Als de moeder naar de baby kijkt, kan ze twee ogen zien. Als de moeder alleen het profiel van haar baby ziet, ligt de baby scheef aan de borst.
Goed aanhappen zorgt ervoor dat de tepel niet beschadigt, de baby een goede melkstroom heeft, en niet van de borst afglijdt. Dit maakt het voeden allemaal rustiger.
Zie ook: Wat is een goede zuigtechniek? (met foto).
Is er veel melk, dan is het zaak dat je goed naar de baby kijkt en hem rustig van de borst af laat komen (of neemt), als de stroom te hard gaat. Op die manier voorkom je verslikken, en ook is dat een mooi moment om alvast een boertje te laten opkomen.
Netjes aanleggen voorkomt ook dat er grote hoeveelheden lucht worden ingeslikt.
U vertelde dat uw zoon onrustig wordt na zijn voeding. Goed aanleggen – en tijdens de voeding boertjes laten doen – kan helpen.
Ook kan het helpen om eventueel een speentje aan te bieden voor een aantal minuten na de voeding. (Uw zoon is daar inmiddels oud genoeg voor.) Dat kan helpen om de melk meer binnen te houden, en daarmee het verslikken te voorkomen.
Eigenlijk ben ik nooit zo'n voorstander van speentjes (meestal stel ik voor om de baby aan de borst te laten zuigen), maar als hij al ongelukkig is door een grote hoeveelheid melk, dan is elk beetje melk dat hij bij lekker aan de borst liggen nog extra binnenkrijgt, te veel voor hem om zich lekker bij te voelen. Een speentje kan dan een betere oplossing zijn.
Het verslikken van uw zoon, en de gevoeligheid van uw tepels, kunt u bespreken met uw huisarts. Die kan bepalen of er sprake is van reflux, en of er wat uw tepels betreft sprake kan zijn van spruw.
Maar voor u naar de huisarts gaat, is het allereerst nodig om goed aan te leggen, en om na te gaan of de gevoeligheid van uw tepels niet toch door het aanleggen komt.
Veel succes gewenst!
