27 november 2009 door Channah Zwiep
Mijn zoontje van 8 jaar heeft seksuele gevoelens voor mijn vriendin. Als hij 's morgens bij ons in bed komt, kruipt hij altijd tegen haar aan en begint dan tegen haar aan te bewegen. Je kunt dan zien dat hij seksueel opgewonden is. Hij claimt haar ook als zijn vriendin.
U begrijpt dat dit een dilemma voor ons is. Aan de ene kant willen we hem niet straffen maar aan de andere kant keuren wij dit gedrag niet goed. Wat moeten we hiermee aan?
Even vooraf: ik ga ervan uit dat u met 'mijn vriendin' een nieuwe partner bedoelt, die niet de moeder van uw zoon is. Dat verschil is belangrijk, omdat het initiatief om er iets over te zeggen nu vooral bij u ligt, terwijl het anders zijn eigen moeder zou zijn. Stiefouders hebben een minder belangrijke rol in de opvoeding dan biologische ouders.
Dan wat uw vraag betreft. Het is heel begrijpelijk dat uw 8-jarige zoon opgewonden raakt van lichamelijk contact met uw vriendin. Tegelijkertijd is het heel voorstelbaar dat u dit niet prettig vindt. Maar hoe dan ook: zijn gedrag gaat waarschijnlijk vanzelf weer over. In de tussentijd kunt u hem uitleggen waarom u liever niet wilt dat hij met uw vriendin 'vrijt'.
Hieronder zal ik iets meer vertellen over wat er gebeurt, en hoe u daar het beste mee om kunt gaan.
Uw zoon vindt uw vriendin spannend. Hij is daarbij heel lichamelijk ingesteld en kruipt graag tegen haar aan. Dat hij dit als 8-jarige zonder gêne doet, is heel aandoenlijk.
Het lichamelijke contact geeft hem vanzelfsprekend een prettig gevoel. Hij raakt er zelfs fysiek opgewonden van, maar daar kan hij weinig aan doen. Dat gebeurt nu eenmaal.
Kinderen die met een (nieuwe) partner van hun vader of moeder te maken hebben, kunnen daar heel verschillend op reageren. Sommige kinderen worden verliefd op de nieuwe partner van hun vader of moeder. Het gedrag van uw zoontje kàn een manier zijn van hem om te accepteren dat zijn vader een vriendin heeft.
In feite doet hij u, zijn grote voorbeeld, na. Daar kunnen ook gevoelens van wedijver een rol bij spelen. En kennelijk is het gewoon een grote knuffelkont.
Kortom: het gedrag van uw zoon is begrijpelijk en verklaarbaar.
Op zich is het gedrag van uw zoon niet slecht voor zijn ontwikkeling en hij doet jullie er ook niet bewust kwaad mee. Maak er daarom geen groot probleem van. Vermoedelijk stopt zijn gedrag binnenkort vanzelf weer, omdat hij zich bijvoorbeeld kan gaan schamen voor zijn gevoelens. Dat is op deze leeftijd heel gewoon.
Vanzelfsprekend moet u uw zoon wel leren dat er grenzen zijn. Met een 8-jarige kun je bijvoorbeeld goed praten over het verschil tussen knuffelen en (seksuele) opwinding, en waar de grens ligt.
Leg uit dat u zijn gedrag begrijpt, maar dat vrijen voor volwassenen is. Ook uw vriendin kan hierin een rol spelen, en uw zoon uitleggen dat zij úw vriendin is, en niet de zijne.
Blijf in ieder geval positief. Dat wil zeggen: koppel geen straf aan zijn gedrag. Hij doet immers niets verkeerds. Positief blijven betekent ook dat u uw zoon tegemoet kunt komen, door te zeggen dat u zijn behoefte aan lichamelijkheid goed begrijpt. En door te zeggen hoe en wanneer hij wél mag knuffelen. Bijvoorbeeld met u.
Mocht uw zoon zich toch weer tegen uw vriendin aanwrijven en hiervan opgewonden worden, dan kunnen jullie hem allebei corrigeren door te zeggen dat hij moet stoppen.
Herinner hem aan jullie afspraken hierover. Dat kun je op dezelfde manier doen als bij elk ander ongewenst gedrag, en je kunt het telkens herhalen als dat nodig is. Maar wel zonder boos te worden.
Succes!
