20 maart 2002 door Sanderijn van der Doef
Ik heb een vraag over mijn oudste zoon van 7. Hij is verliefd op een meisje uit zijn klas. Een week of twee geleden zei hij tegen mij dat hij bepaalde gedachten had over haar, maar hij durfde het niet aan mij te vertellen. Hij zei dat ik het raar zou vinden.
Omdat ik het idee had dat hij er nogal mee in zijn maag zat, heb ik hem gezegd dat hij er rustig met mij over kon praten en dat ik er met niemand over zou praten als hij dat niet wilde.
Uiteindelijk kwam toch het hele verhaal eruit: hij wilde haar op haar mond zoenen, bloot tegen haar aanliggen en vrijen zoals grote mensen doen. (Hij had het over penis-in-vagina-contact.)
Hoewel ik er behoorlijk door van mijn stuk was gebracht, heb ik heel rustig gereageerd. Ik heb hem verteld dat het leuk is dat hij op haar verliefd is en dat een kusje op haar wang (als zij dat ook wil) een leuke manier is om te laten zien dat hij haar lief vindt.
Over het vrijen en het zoenen op de mond heb ik gezegd dat dat pas gebeurt als je een stuk ouder bent. Hij zei uit zichzelf dat die gedachten ook niet echt goed aanvoelden en een gewoon kusje wel.
Ik dacht dat hiermee het onderwerp was afgesloten, maar vandaag begon hij er opnieuw over. Hij fantaseert erover om samen met haar in de kleedkamer opgesloten te worden, zodat ze elkaars blote lichaam zien.
Ik weet niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Voor mijn gevoel passen deze gedachten helemaal niet bij een kind van 7 jaar. Hoe moet ik hierop reageren?
Dat kinderen van 7 jaar verliefde gevoelens kunnen hebben, is inmiddels wel bekend en geaccepteerd. Maar dat kinderen op die leeftijd ook al seksuele gevoelens hebben, dat is soms nog moeilijk te bevatten en al helemaal als ze die seksuele gevoelens uiten op een in onze ogen 'volwassen' manier.
Ik denk overigens dat u niet zozeer moeite heeft met het feit dat uw zoon al seksuele gevoelens heeft, als wel met het feit dat die gevoelens worden opgewekt door een meisje en hoe hij met die gevoelens wil omgaan. Ik kan u echter in alle opzichten gerust stellen; zowel wat zijn gedrag betreft, als uw reactie daarop.
De gevoelens van uw zoon horen helemaal bij zijn seksuele ontwikkeling. Hijzelf is er duidelijk ook verward over en weet blijkbaar nog niet goed wat hij ermee moet. Vandaar dat hij ermee naar zijn moeder gaat.
Wees blij dat hij daar zo open over is en prijs hem voor het feit dat hij het toch heeft verteld aan u. (Want als hij het idee heeft dat u bent geschrokken, of dat u boos bent, zal hij niet snel weer over dit soort dingen durven praten.)
Ik begrijp dat u even moet slikken als u hoort wat voor een volwassen ideeën hij heeft. Maar vergeet niet hoe groot de invloed van de hedendaagse media op kinderen is. Kussen op de mond, bloot tegen elkaar aanliggen en zelfs geslachtsgemeenschap zijn beelden die we dagelijks op de tv zien; ook op tijdstippen dat kleine kinderen kijken.
Dit soort beelden wekt bij praktisch iedereen lichte tot heftige seksuele prikkels op, zelfs bij 7-jarige jongetjes. Dat is een normale reactie van elk mens. Zijn prille verliefde gevoelens wekken blijkbaar ook zijn seksuele gevoelens op, die hij dan koppelt aan beelden die hij uit de media kent en die in het verleden voor hem prikkelend waren.
Ouders hebben een belangrijke rol in dit proces. Het is hun taak om antwoord op vragen te geven, en om aan te geven hoe hun kinderen kunnen omgaan met hun seksuele gevoelens. Dus: het antwoord aan uw zoon dat vrijen iets is dat grote mensen met elkaar doen en dat kinderen andere dingen doen als ze verliefd zijn, was prima!
Op deze leeftijd kun je inderdaad doen wat u al zei: samen spelen, briefjes schrijven, lieve dingen zeggen, kusjes op de wang geven, handje vasthouden, niets tegen de zin van de ander doen, zelf ook geen dingen tegen je zin doen, enzovoorts. Daarmee maakt u hem duidelijk wat u vindt dat een kind van 7 in zijn verliefdheid wel en niet kan doen. Die duidelijkheid is alles wat hij nu vraagt.
Later, als hij ouder wordt, zal hij die gedragsregels (of 'seksuele regels', in het jargon van de seksuologen) steeds meer ontlenen aan het gedrag van leeftijdgenoten en andere door hem zelf gekozen bronnen. Maar nu, op zijn zevende, bent u de belangrijkste persoon die hem die regels kan meegeven.
