1 februari 2008 door Antheny Verhoef
Ik ben een vader die na zijn scheiding, vijf jaar geleden, om de week voor zijn kinderen (nu 16 en 18 jaar) heeft gezorgd. De afgelopen vijf jaar heb ik ze best wel in de watten gelegd. Maar nu kies ik voor mijzelf, mijn huidige partner en een nieuw leven. De kinderen kunnen echter niet overweg met mijn nieuwe partner. Ik ga verhuizen en met mijn nieuwe partner samenwonen in een andere stad.
Tot op heden woonden mijn ex en ik een paar straten van elkaar vandaan. Mijn kinderen hebben aangegeven niet mee te willen naar de andere stad. De beslissing om te gaan verhuizen wordt mij niet in dank afgenomen.
Mijn kinderen willen dat ik ze op neutraal terrein blijf zien, zonder mijn partner. Ik wil ze graag blijven zien, maar niet op hun voorwaarden (neutraal terrein) omdat ik daarmee het niet-bestaan van mijn nieuwe partner voor hen in stand houd.
Ik zit in een lastig parket omdat mijn kinderen ook menen dat ze niet meer nummer één zijn. Hoe los ik dit op?
Het is fijn dat u verder kunt met uw leven en dat daar een nieuwe partner bij is gekomen. Minder fijn is dat u hierdoor met uw kinderen in conflict bent gekomen en in een moeilijke situatie bent beland. Dit probleem zult u samen met uw kinderen moeten oplossen, waarbij iedereen wat water bij de wijn doet.
Als u strikt blijft vasthouden aan uw eigen voorwaarden, zullen uw kinderen dat waarschijnlijk ook blijven doen. Iedereen zet dan zijn hakken in het zand, waardoor de strijd alleen maar groter zal worden en u uiteindelijk niet bereikt wat u wil. Uw kinderen ook niet, trouwens.
Willen jullie het contact met elkaar voortzetten, dan zullen jullie het probleem gezamenlijk moeten oplossen. Ga daarom met uw kinderen in gesprek en zeg wat u graag wilt bereiken (namelijk dat u ze graag wilt blijven zien). Laat ze hierin meedenken en ga met ze onderhandelen. Wees geduldig en denk in kleine stappen.
Een mogelijk compromis zou kunnen zijn: een om-en-om oplossing. Dus: de ene keer op hun voorwaarden (contact op neutraal terrein) en de andere keer op uw voorwaarde (contact bij uw thuis).
Als dit niet lukt, kunt u verder onderhandelen en voorstellen om het gedurende een bepaalde periode op hun voorwaarden te doen. Later kunt u dat dan weer bijstellen. Hiermee laat u zien dat u begrip heeft voor hun standpunt, en dat u bereid bent om uw voorwaarde los te laten (al is het maar tijdelijk). Tegelijkertijd wint u krediet voor de 'vervolg-onderhandelingen', als de tijdelijke regeling ten einde is.
Naast het in stand houden van het contact heeft u nog een tweede doel. Namelijk dat u graag zou zien dat uw kinderen bereid zijn om uw partner te ontmoeten en jullie relatie te accepteren. U kunt dat uitleggen. U kunt zeggen dat u verder wilt met uw leven en dat naast het contact met uw kinderen nu ook uw partner daarbij hoort.
Geef uw kinderen de tijd om aan deze situatie te wennen en laat ze meedenken over het doel dat u wilt bereiken. Probeer dus niet om een contact te forceren tussen de kinderen en uw partner. Ten eerste zal dat waarschijnlijk toch niet lukken en ten tweede zet u de zaak daarmee zó op scherp dat u het contact met uw kinderen misschien wel helemaal kwijtraakt. En dan bent u nog verder van huis.
Mijn voorspelling is dat als het contact tussen u en uw kinderen eenmaal goed verloopt, zij eerder bereid zullen zijn om uw partner te ontmoeten en het contact met haar een kans te willen geven.
Succes ermee!
