7 december 2007 door Frea Kruisinga
Ik heb een dochter van inmiddels 7 maanden. Ze was erg laat met kijken; ze kijkt ons pas aan sinds ze 5 maanden is. Het consultatiebureau maakte zich ook altijd zorgen. Men vreesde dat ze blind zou zijn. Inmiddels zijn we er gelukkig achter dat ze wel kan zien, en dat ze mensen en dingen kan volgen met haar ogen.
Waar ik mij wel zorgen over maak, is dat ze soms heel goed kan kijken en volgen, maar soms ook absoluut niet. Ze kijkt dan straal langs ons heen. Wij kunnen dan met geen mogelijkheid haar aandacht trekken. Zelfs als ze ons wél aankijkt, lijkt het net alsof ze niet direct in onze ogen kijkt maar een beetje erlangs.
Is dit normaal bij baby's, of moet ik mij zorgen maken en hier naar laten kijken? Ben soms bang en denk aan autisme. Of is het te vroeg om hier aan te denken?
De verschijnselen die u beschreef, zijn erg opmerkelijk. Wat dat betreft is het dus niet 'normaal', zoals u vroeg. Over het algemeen lukt het baby's al binnen enkele weken na de geboorte om hun ogen te fixeren op iets (bijvoorbeeld een gezicht) en dat een beetje te volgen in verschillende richtingen. U vertelde dat uw dochter dit pas vanaf 5 maanden doet, en dan ook nog niet echt goed.
U vroeg zich af of er misschien sprake zou kunnen zijn van autisme. Dat is een aandoening met beperkingen op het gebied van sociale interactie, verbale en nonverbale communicatie. Herkent u daar iets van? Op deze jonge leeftijd kan de diagnose nog niet worden gesteld, hoewel er achteraf vaak al zorgen op zeer jonge leeftijd waren (zie ook: Hoe herken je autisme bij baby's, peuters en kleuters?). Er zijn echter nog veel meer oorzaken denkbaar voor de door u beschreven problemen.
Ik denk, kortom, dat uw zorg terecht is. Reden genoeg dus om in ieder geval een oogarts heel goed ernaar te laten kijken (voor zover dat nog niet is gebeurd). Daarnaast kunt u een verwijzing vragen naar een kinderarts voor verder onderzoek, zeker als er ook sprake is van andere problemen bij haar ontwikkeling.
