7 maart 2002 door Nanny Gortzak
Mijn dochter Sara is nu 11 maanden oud en weigert al vanaf 6 maanden om meer dan één of twee hapjes vaste voeding te eten. Ook weigert ze uit een fles of tuitbeker of van lepel te drinken.
Borstvoeding krijgt ze elke 2½ uur, op vraag. Dit gaat prima; ze is vrolijk en gezond, maar ik moet over twee weken weer aan de studie (5 dagen in de week, waarbij ik in de lunchpauze op en neer kan naar de crèche).
Ik ben nu op advies van het consultatiebureau bezig om één voeding (die van 15 uur) te vervangen door een flesvoeding, om haar zo te dwingen iets anders te eten of te drinken.
Het probleem is alleen dat ze helemaal over haar toeren raakt en helemaal niks meer wil weten van lepels, flessen of wat dan ook. Ze wil nog wel wat proberen na een borstvoeding.
Nu wordt het tijd om nog een voeding te laten vervallen. Maar ik twijfel. Heeft deze methode kans van slagen? (Het wordt nu immers meer de uithonger-methode.) Mensen om me heen zeggen dat ik gewoon moet doorzetten, en wat harder moet zijn. Dat ze vanzelf wel gaat eten. Maar ik weet het niet. Kan het kwaad om het zo te forceren?
Het wordt zo langzamerhand een groot probleem. Ik heb geprobeerd om haar spelenderwijs aan ander eten te laten wennen, maar zonder veel resultaat. Ook het toekijken op de crèche hoe andere kinderen eten, helpt niet veel. (Ze knabbelt wel meer aan een koekje).
Ik breng haar elke middag naar de crèche; vorige week zijn we begonnen om de middagvoeding over te slaan. Maar de leidsters belden iedere keer of ik haar toch wilde komen voeden of eerder kon komen ophalen, omdat ze zo huilde (terwijl ze het als een uitdaging zien om haar aan een fles en vaste voeding te krijgen.) Dit even om aan te geven dat ik niet de enige 'softie' ben..
Ik kan ook nog stoppen met studeren, maar ik hoef nog maar een half jaar en dan ben ik dierenarts. Ik ben bang dat Saar over een half jaar nog steeds niet aan andere voeding wil.
Wat zijn uw ervaringen of heeft u nog goede tips? Waar zou ik anders met dit probleem terecht kunnen?
Om te beginnen zal ik u geruststellen: als een baby van elf maanden nog steeds hoofdzakelijk borstmelk als voeding heeft, dan krijgt hij nog steeds voldoende vitamines, mineralen en eiwitten binnen.
Als regel wordt gesteld dat baby's van zes maanden en ouder beginnen met bijvoeding. De meeste baby's beginnen met kleine hapjes (theelepeltjes), wat na verloop van tijd meer zal worden. Ook het aantal voedingsmiddelen wordt geleidelijk aan uitgebreid.
Gedurende het eerste levensjaar is melkvoeding de belangrijkste voeding. Vanaf – ongeveer – de eerste verjaardag zullen de meeste kinderen min of meer met de pot mee-eten, hoewel variaties hierin mogelijk zijn. Omdat moedermelk van uitstekende kwaliteit is, hoeft men echter niet gauw bang te zijn voor tekorten bij een baby als deze nog niet zo veel met de pot mee-eet.
De manier waarop kleine kinderen vast voedsel gaan eten, kan verschillen. Het ene kind wil graag dat alles zeer fijn vermalen is, wil juist wel of juist niet kant en klare maaltijden uit een potje; het andere kind wil uitsluitend eten wat het zelf in de hand kan houden en in de mond kan stoppen. U kunt uitproberen wat voor uw dochter het beste werkt.
Probeer groenten die zacht en gaar gekookt zijn eens aan te bieden in stukjes en kijk wat uw dochter ermee doet. Blijf er wel bij zitten om op te letten of zij stukjes die zij in haar mond stopt wel goed kan verwerken. U kunt dit ook doen met broodkorsten, soepstengels, stukjes zacht (niet plakkend) fruit, enzovoorts.
U schrijft dat uw dochter wel eens wat wil proberen na een borstvoeding. U kunt dan ook proberen om eerst een borst te geven, dan wat hapjes aan te bieden en als ze daarna nog honger heeft, de andere borst aan te bieden.
Baby's die te hongerig zijn, zijn namelijk niet echt bereid iets nieuws te beginnen. U kunt dan beter zorgen dat de ergste honger weg is, voor u met ander voedsel of andere eet-methodes gaat experimenteren.
Een enkele keer wil een baby geen vast voedsel doordat hij moeite heeft om stukjes door te slikken. In dat geval is overleg met een arts of logopedist die ervaring heeft met voedingsproblemen bij kleine kinderen de aangewezen weg.
