29 mei 2009 door Sanderijn van der Doef
Mijn zoon en dochter (beide 8 jaar, tweeling) hebben met twee vriendjes, een van 8 jaar en een van 9 jaar, op een afgelegen plek en onder dwang elkaars geslachtsdelen moeten likken.
Mijn dochter vond het achteraf niet leuk, vertelde ze mij. ("Mam! ik heb iets heel erg vies gedaan!") Mijn zoon zei er in eerste instantie niets over, maar na enig doorvragen gaf hij het wel toe en baalde hij ervan dat "het geheim" was uitgekomen. Want nu mochten ze waarschijnlijk niet meer meedoen met de club.
Ik heb dit zorgvuldig met de moeder van hun vriendje besproken en zij heeft dit bij haar zoon nagevraagd. Deze ontkende in alle toonaarden. Nu gebeurt het wel vaker dat hij liegt over diverse zaken en het is natuurlijk ook wel voor te stellen dat je over zoiets niet makkelijk de waarheid vertelt (schaamte) als je je vrienden plechtig laat beloven dat ze dit geheim moeten houden.
Onze kinderen zijn nog niet zo met seks bezig. Ze weten wel hoe baby's worden gemaakt en wat daarbij komt kijken, maar verder niet. Dus dit moeten ze van iemand anders hebben...
We hebben ook al samen met de moeder van de aanstichter ("dader" klinkt wel erg zwaar voor een 8-jarige) bedacht dat ze misschien bij elkaar moeten gaan zitten om dit uit te praten, maar dit ventje heeft nogal verbaal overwicht dus dat is ook geen optie.
Wij als ouders zijn van mening dat dit ventje de boel gewoon bij elkaar liegt. Wat moeten we hier nu mee?
Kinderen willen graag bij een club horen, en hebben daar soms veel voor over. In dit geval was de 'introductie-rite' het likken van elkaars geslachtsdelen en dat is natuurlijk wel een zware eis, als je dat niet leuk vindt om te doen.
Nu is het moment gekomen om alle kinderen een aantal dingen goed uit te leggen.
Dus: leg ze uit dat een club die anderen dwingt tot dit soort spelletjes geen leuke club is. Dit is een club waar de leden elkaar dwingen en daar wil je niet bijhoren. Door ze dit te leren worden ze weerbaarder en leren ze opkomen voor zichzelf. ("Wil ik dit echt? Is dat de moeite waard?", etc.)
Dit kan alleen als alle ouders hiermee instemmen, en als ze begrijpen dat het niet de bedoeling is om in dit gesprek schuldigen aan te wijzen (de initiatiefnemer zal immers altijd ontkennen) maar om iedereen duidelijk te maken dat dit soort spelletjes echt niet kunnen en dat je elkaar al helemaal niet mag dwingen tot dit soort spelletjes.
Als je een club wilt vormen, zijn er ook andere regels te bedenken. Probeer eventueel samen met alle kinderen nieuwe regels te formuleren!
Zo laat je iedereen merken dat je er niet aan twijfelt dat de dingen waar het om gaat echt gebeurd zijn (ga daarover ook geen discussie aan), en dat je hier niet bent om een schuldige aan te wijzen, maar dat je alle kinderen duidelijk wilt maken dat je dit niet meer wilt hebben.
Door zo'n gesprek met alle kinderen én de ouders te voeren (wat overigens best kort kan zijn), voorkom je een beetje dat uw kinderen de gebeten hond zijn, of als verklikkers worden gezien, en dat de initiatiefnemer de wind van voren krijgt.
Als u wilt dat de kinderen weer in harmonie met elkaar gaan spelen, dan zou ik proberen om hen een nieuwe club te laten oprichten. Laat ze dan ter plekke nieuwe regels opstellen.
Maar als u na dit incident uw kinderen niet meer met de andere club-leden wilt laten omgaan, dan kunt u het gesprek als een afronding beschouwen.
