Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
25 februari 2011 door Sanderijn van der Doef
Mijn dochter heeft verteld misbruikt te zijn vanaf 6-jarige leeftijd tot 10 jaar, door een jongen van dezelfde leeftijd.
Kunnen jongens al seksueel actief zijn op een volwassen manier op de leeftijd van 6 jaar? En moeten ze dit zelf meegemaakt of gezien hebben? Het uiterste van zijn daden was geslachtsgemeenschap.
Voor ik antwoord geef op uw vragen, eerst iets over misbruik in het algemeen.
Uw dochter zegt dat ze tussen haar 6e en 10e seksueel is misbruikt door een jongen van dezelfde leeftijd. Dat misbruik kan allerlei vormen hebben gehad. Zelfs een simpele aanraking van de geslachtsdelen kan al een vorm van seksueel misbruik zijn.
Het belangrijkste criterium is daarom niet zozeer wát er is gebeurd, maar of dat tegen de zin van uw dochter is gebeurd.
Sommige doktertjes-spelletjes die kinderen doen zijn onschuldig, zolang beide kinderen er vrijwillig aan meedoen. Maar zodra een van beiden niet meer wil doorgaan, en toch gedwongen wordt, kan er sprake zijn van seksueel misbruik.
Maar ondanks het feit dat uw dochter het niet wilde, kan dat voor de jongen heel onduidelijk zijn geweest op die leeftijd. Misschien wist of begreep hij helemaal niet dat ze niet (of niet meer) wilde. Wat niet wegneemt dat het voor uw dochter een nare gebeurtenis blijft. Zeker omdat het jaren is doorgegaan.
Verder is het – in het algemeen, dus niet in dit specifieke geval – belangrijk om in ogenschouw te nemen hoe oud de jongen precies was: ongeveer dezelfde leeftijd of ouder. Als er 3 jaar of meer verschil tussen zit, voelt het jongste kind zich sneller geïntimideerd dan wanneer beide kinderen ongeveer even oud zijn.
Dan uw eigenlijk vragen:
Meestal gebeurt het omdat hij het heeft gezien. Of erger: omdat het bij hemzelf is gebeurd. Die kans is kleiner, maar zeker aanwezig. Daarom vind ik dat je in zo'n geval niet kunnen spreken van één dader en één slachtoffer. Naar mijn mening zijn beide kinderen dan slachtoffer. Ook de jongen, omdat er een grote kans is dat hij tot dit gedrag is gekomen vanwege iets wat hemzelf is overkomen. In zo'n situatie hebben beide kinderen hulp nodig.
is als psychologe en seksuologe gespecialiseerd in de seksuele ontwikkeling van kinderen. Ze werkte eerder bij de Rutgers Stichting en het NIGZ en werkt nu sinds kort bij de World Population Foundation. Zij heeft ook een eigen praktijk. Daarnaast is zij ook op andere fronten actief. Onder andere: als auteur van boeken en lesmappen, als adviseur voor tv-programma's, etc.