1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Onze dochter is anderhalf jaar oud. Soms kan ze erg driftig zijn en huilt dan lang door; ook als er niets meer aan de hand is. We hebben haar een paar keer op de gang gezet om 'af te koelen'. Dit werkte een keer.
Maar laatst ging het fout. Ze huilde hartverscheurend en riep om papa en mama. Na een minuut of twee werd het te erg en deed mijn man de gangdeur open. Ze 'smeet' de deur zowat open en keek ontzettend angstig. Dat is wel het laatste wat we willen: haar bang maken.
Is ze misschien te jong om op de gang te zetten om af te koelen? Of is het sowieso een achterhaald 'middeltje'?
Een temperamentvolle dreumes hebben is leuk, maar (soms) ook lastig. Zij doet graag wat zij zelf wil, maar op deze leeftijd willen ze vaak meer dan ze kunnen en worden dan driftig uit frustratie. Levendige, extraverte kinderen worden tijdens hun ontdekkingstochten eerder gefrustreerd, en dus vaker driftig, dan introverte kinderen.
Een kind op deze leeftijd heeft het nog niet in de hand om een driftbui te voorkomen. Het krijgen van driftbuien hoort 'gewoon' bij de emotionele ontwikkeling. Wel zijn het heftige gevoelens voor het kind. De dreumes heeft dan grenzen -- geen straf -- nodig van de volwassene om weer tot zichzelf te komen. Het leert dan dat de driftbui overgaat, waardoor het leert dat het niet zo eng of erg is om een driftbui te krijgen. Ook naarmate het kind ouder wordt en meer zelf kan, wordt zij minder gefrustreerd, en worden de driftbuien minder.
Om uw dochtertje af te laten koelen hebt u een paar keer de 'time-out'-methode gebruikt. Deze methode is niet achterhaald, maar uw dochtertje is er nog te jong voor. Op deze leeftijd kunnen kinderen nog niet de reden van het apart gezet worden begrijpen. Het kind voelt zich dan opeens totaal verlaten, en wordt dan heel erg angstig. Waarschijnlijk doordat zij nog moeilijk het besef kan vasthouden dat zij een en hetzelfde kind blijft als u er plotseling niet meer bent.
U kunt uw kind helpen zichzelf weer onder controle te krijgen door haar te begrenzen. Dit doet u door haar te beschermen zodat ze zichzelf, of een ander, geen pijn doet. Dus niet door tegen haar te schreeuwen of door boos op haar te worden, maar door haar rustig vast te pakken en op schoot vast te houden. Sommige kinderen willen absoluut niet vastgehouden worden, en die kunnen bijvoorbeeld op de bank of een groot bed gelegd worden, en daar in de aanwezigheid van de ouder, hun driftbui uitleven.
Probeer ook in de omgang met uw kind uitwegen voor alternatief gedrag open te houden. Hiermee bedoel ik dat het minder frustrerend voor een kind is als u benadrukt wat het al zelf kan, in plaats van dingen te gaan verbieden. Bijvoorbeeld (dit is een goede tip van een vriendin van mij met een dreumes) door niet te zeggen: "je mag het papiertje niet op de grond gooien", maar door te zeggen: "gooi het papiertje maar in de prullenbak". En als ze dit dan doet, complimenteert u haar daarmee. U geeft dan positieve aandacht aan haar 'kunsten'.
Het is altijd beter om het goede gedrag te belonen, dan negatief gedrag te bestraffen. Dus, en dat is makkelijker gezegd dan gedaan, laat u niet door haar gegil, etc. verleiden tot terugschreeuwen of zelf woedend worden. Bedenk, het kind groeit er overheen. Tegen de tijd dat ze een kleuter is, zo vanaf twee en een half jaar, zijn de heftigste driftbuien voorbij.
