13 oktober 2006 door Joanna Sandberg
Mijn dochter van 14 heeft een verkeerde vriend (kampjongen) die steelt en niet naar school gaat. Afgelopen zomer heeft hij samen met zijn vader iemand beroofd, waarvoor hij op het politiebureau heeft gezeten. Deze familie doet alles wat verboden is.
Ik ben een alleenstaande moeder die fulltime werkt. Mijn dochter is straalverliefd op hem en ik verbied haar om met die jongen om te gaan. Dit gaat al 11 maanden zo. Er is niemand van haar vrienden en kennissen (pubers) die met deze mensen om wil gaan, behalve zij.
Ik sta met mijn rug tegen de muur. Voorheen hielp het nog wel als ik haar strafte, maar nu niet meer. Ze luistert totaal niet meer. Deze week ben ik begonnen haar te negeren. Ben benieuwd of dat gaat helpen.
Bij pa mag alles en die geeft geen straf, dus ik ben de boze moeder. Ik ben het spuugzat met haar. We lopen ook al bij maatschappelijk werk maar daar wil zij ook niet meer mee praten. Ze loopt met een waas voor haar ogen en alleen hij telt nog maar.
Wat moet ik doen?
In dit soort situaties probeer je als ouder natuurlijk alles uit de kast te halen om je doel te bereiken, maar dat kunnen soms nét de verkeerde dingen zijn, die uiteindelijk een averechts effect hebben.
Eerst zal ik aangeven wat u beslist niet moet doen, en daarna wat u wel moet doen.
Door uw dochter te negeren jaagt u haar júist in de armen van haar vriendje. Kinderen in het algemeen en pubers in het bijzonder vinden het namelijk heel erg om genegeerd te worden; ze vinden het nog vele malen erger dan ruzie hebben. U maakt het thuis dus zó vervelend voor uw dochter, dat u haar min of meer dwingt om naar haar vriendje te gaan die wél aandacht aan haar besteedt.
Daarnaast is er nog een tweede – meer principiële – reden waarom 'negeren' in dit geval een foute keuze is. Het betekent namelijk dat je bewust elk contact belemmert, terwijl 'contact' nu juist het enige is wat nog kan helpen in zo'n situatie. Praten, praten, praten. Meer kun je niet doen, hoe verkeerd die vriend ook is. Uw dochter is nu eenmaal straalverliefd op hem, en gaat al 11 maanden met hem om, ondanks uw boosheid en ondanks de straf die u haar heeft gegeven.
Ik kan me levendig indenken dat u ontzettend bezorgd bent over de invloed van deze jongen en zijn familie, en dat u deze verkering wilt verbieden. Maar ook verbieden helpt niet. Want dan zal ze haar verkering stiekem voortzetten, wat de verhouding nog specialer voor haar maakt. Bovendien heeft u dan helemáál geen zicht meer op wat er gebeurt.
Op de een of andere manier is ze dol op deze jongen, ondanks zijn criminele gedrag. Liefde maakt blind... Ze is ook nog heel jong, en verliefde jonge meisjes zijn vaak heel naïef en eigengereid.
U bent met uw dochter in een strijd verwikkeld geraakt die u eigenlijk al niet meer kunt winnen, althans niet met uw huidige aanpak. Uw dochter kan namelijk nooit voldoen aan uw wens om het uit te maken, omdat ze dan altijd de verliezende partij zal zijn, wat ze natuurlijk nooit zal laten gebeuren.
Hoe kunt u dan alsnog uw doel bereiken? Door iets te doen wat volledig tegen uw gevoel indruist, en wat ook heel moeilijk is, maar wat echt de enige optie is. Namelijk: door de strijd te staken, zodat er geen winnaars of verliezers meer zijn. (Misschien denkt u dat u dan zelf de verliezer bent als u de strijd staakt, maar dat is niet zo. Het is alleen maar een tactische truc om uw doel te bereiken.)
U moet de verkering dus niet meer verbieden, en die jongen niet wegjagen, maar hem juist in huis halen. Bijvoorbeeld door hem te vragen om te komen eten.
Zo krijgt u grip op de situatie. Door hem in huis te halen leert u de jongen kennen, u gaat zien hoe hij is, hoe hij praat, hoe hij denkt over zijn eigen gedrag, of hij zijn gedrag misschien wel wil verbeteren, of hij vatbaar is voor uw goede invloed (of juist helemaal niet), hoe hij met uw dochter omgaat, hoe zij met hem omgaat, hoe hij tegen u is, enzovoorts.
Het is heel goed mogelijk dat uw dochter dan na enige tijd zelf gaat inzien dat hij niet goed voor haar is, en dan kan ze het uitmaken zonder gezichtsverlies. Er is dan geen strijd meer, dus ook geen winnaar of verliezer.
Als u deze jongen af en toe uitnodigt om te komen eten, kunt u ook anderen te eten vragen. De ene keer een vriendin van u, een andere keer een zus of een broer van u, met wie uw dochter ook kan opschieten. Dat kan helpen om uw dochter te blijven beïnvloeden.
Uw dochter is echt nog heel jong (hoe oud is haar vriendje trouwens?) en denkt waarschijnlijk dat ze het allemaal wel weet, maar ze heeft nog veel begeleiding nodig. Zowel van u als van uw ex-man. Dat kan alleen maar door met haar in gesprek te blijven.
U vertelde dat ze alles mag bij haar vader. Dat is natuurlijk niet bepaald het beste voor uw dochter. Het is dus belangrijk om uw ex-man de ernst van de situatie te laten zien.
Dat hoeft u niet in uw eentje te doen; het maatschappelijk werk waarmee u al in contact bent (of waarmee u het contact kunt herstellen als het verwaterd is) kan u daar heel goed bij helpen. Het maatschappelijk werk kan u helpen om uw ex zijn verantwoordelijkheid als vader duidelijk te maken. Hij wil toch ook niet dat het slecht gaat met zijn dochter? En soms kunnen gescheiden ouders toch nog onverwacht heel goed samenwerken, wanneer dat nodig is voor hun kind.
