1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Mijn zus heeft twee kinderen, een dochter van 2 1/2 jaar en een zoontje van zes weken oud. Zij heeft twee weken geleden een ernstige complicatie bij de griep gekregen met als gevolg dat ze heel ernstig ziek geworden is. Ze ligt al 10 dagen op de intensive care en wordt beademd.
Hoewel er veel hulp van schoonfamilie in huis is, en het met de kinderen goed lijkt te gaan, vraag ik me af hoeveel last zo'n klein baby'tje van de hele toestand kan hebben. Hij ziet nu steeds andere gezichten en hij krijgt uiteraard geen borstvoeding meer.
Hoe verloopt het hechtingsproces in zo'n situatie? Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat zijn moeder terugkomt, maar er is nog geen zicht op herstel.
Zijn er speciale dingen die we kunnen doen om het voor de kinderen dragelijk te houden?
U vraagt hoe de situatie voor de kinderen zo draaglijk mogelijk te maken nu uw zuster zo ernstig ziek is geworden. Het is voor dit jonge gezinnetje een moeilijke en verdrietige periode, en laten we hopen dat uw zus snel opknapt.
Uw peuternichtje zal haar moeder erg missen, en ook niet goed begrijpen waarom haar moeder er opeens niet meer is. Het is belangrijk dat er niet geheimzinnig wordt gedaan over de afwezigheid van uw zus, en dat haar eventuele vragen zoveel mogelijk beantwoord worden.
De kans is groot dat ze zich onveiliger voelt en dit ook uit in gedrag. Daarom is het belangrijk dat ze verzorgd wordt door een paar mensen die ze goed kent en vertrouwt. Laat haar gewone dagritme zoveel mogelijk doorgaan, dus bijvoorbeeld als zij gewend was om naar de peuterspeelzaal te gaan, continueer dit dan zo veel mogelijk. Geef haar ook extra aandacht en vertroetel haar.
De baby is nu zes weken oud. Het is natuurlijk jammer dat de borstvoeding plotseling moest stoppen, maar het is geen ramp. Hij zal zijn moeder nog niet echt missen, want een baby kan pas rond de twaalf weken zijn moeder onderscheiden van anderen. Wel is het belangrijk dat ook hij niet te veel wisselende verzorgers krijgt, zodat hij zich zo veilig mogelijk kan voelen en kan hechten.
Drie personen -- die goed met elkaar kunnen overleggen -- lijkt mij het maximum. Ook is het van groot belang dat zijn verzorgers zoveel mogelijk dezelfde verzorgingspatronen aanhouden. Zoals patronen in de dagindeling, in het voeden, het troosten, het slapen gaan, naar buiten gaan, etc.
In uw vraag schreef u niets over de vader en zijn rol in zijn gezin. Kan de vader zorgverlof opnemen? Voor de kinderen zou deze moeilijke periode nog het rustigst en veiligst verlopen, wanneer ook hun vader voor hen zorgt. Niet dat hij dat alleen hoeft te doen of moet doen, maar dat hij één van de (drie) vaste verzorgers is.
Het is namelijk goed als de baby zich het meest gaat hechten aan zijn vader, want zijn vader zal ook in de toekomst voor hem kunnen blijven zorgen, naast zijn moeder die hopelijk snel weer beter wordt.
