18 juni 2010 door Justine Pardoen
Mijn kind speelt Darkorbit en blijkt daar ook via de Wallie-card in te investeren. Er schijnt ook iets van een gok-element in te zitten.
Wat zijn de gevaren die ik niet ken en mij niet worden verteld door mijn zoon? Hoe zorg ik ervoor dat ik contact blijf houden en ik het element "gokken met games" buiten de deur krijg, en houd?
Het spel Darkorbit (spreekt uit: Dark Orbit, oftewel 'donkere omloopbaan') is een zogeheten browser-game, te vinden op game-portals als Speeleiland.nl en Funnygames.nl. Het speelt zich af in de ruimte. Het is een spel van Duitse makelij, van het bedrijf Bigpoint.
Mijn antwoord op uw vraag zal ik splitsen in twee delen: wettelijk en opvoedkundig, waarbij de nadruk zal liggen op de opvoedkundige kant van de zaak. En dat splits ik weer in 'tot 12 jaar' en 'na 12 jaar'.
In de gebruiksvoorwaarden van het spel staat dat het bedoeld is voor 18 jaar en ouder. Minderjarigen mogen het niet spelen, ook niet als ze toestemming hebben van hun ouders. Dat hangt ongetwijfeld samen met de Duitse wetgeving (in Nederland hebben we iets dergelijks), namelijk dat kinderen niet verleid mogen worden tot gokgedrag.
Wettelijk gezien heeft u dus het recht om het account van uw zoon per direct te laten opheffen, en het geld dat hij eraan besteed heeft terug te vorderen.
U kunt contact opnemen met het bedrijf om een en ander te regelen. De contactgegevens vindt u – in dit geval – op www.darkorbit.nl, helemaal onderaan, bij 'Disclaimer'.
Tot zover de wettelijke kant van de zaak. Daarnaast is er nog de opvoedkundige kant, waar u zelf al naar vroeg. U maakt zich terecht zorgen om de aspecten die bij gokken horen, namelijk obsessief gedrag en teveel geld uitgeven.
Jammergenoeg vertelde u niet hoe oud uw zoon is, want dat is belangrijk voor de manier waarop u hem het beste kunt aanspreken. Grofweg zijn er twee benaderingen, afhankelijk van de leeftijd, gebaseerd op het uitgangspunt dat je kleine kinderen vooral moet beschermen, en grotere kinderen vooral moet leren omgaan met de verlokkingen van het leven.
Een kind dat jonger is dan 12 (basisschoolleeftijd), kun je simpelweg verbieden om dit soort spellen te spelen. Dat levert wel gedoe op, maar dat komt wel vaker voor, ook in andere omstandigheden. Dus dat gevecht kunt u wel aan, denk ik.
Een kind dat ouder is dan 12 (middelbare-schoolleeftijd), moet de kans krijgen om zelf keuzes te maken, ook op internet, maar wel binnen de door u gestelde voorwaarden.
Misschien komen jullie er dan samen op uit dat hij wel zijn zakgeld mag besteden aan zo'n spel, maar dat daar een grens aan zit, en dat hij goed moet bijhouden hoeveel hij uitgeeft. Zodat hij niet in de knel komt met andere behoeften en uitgaven.
Ook kunnen jullie een tijdsduur afspreken, dus niet langer dan X uur per dag of per week, etc. Dat is nodig, omdat kinderen en jongeren zichzelf niet kunnen beperken. Uw zoon zou het liefste zo vaak en zo lang mogelijk dingen doen op internet die leuk zijn. Maar net als met cola en chips: beperkingen zijn belangrijk, al was het alleen maar als leerproces.
Met afspraken en regels reikt u hem de middelen aan om zijn gedrag te kunnen reguleren. Niet om hem tegen te werken, maar om hem te helpen zijn doelen te bereiken. Huiswerk maken, andere activiteiten ontplooien (sport enz.), niet teveel geld uitgeven, niet verslaafd raken, enzovoorts: dat zijn allemaal doelen die voor hem óók belangrijk zijn.
Controleer de afspraken zo nu en dan. Niet vanuit alleen bewaking van zijn gedrag, maar ook uit interesse. Gaat het nog goed? Lukt 't hem om zich aan de afspraken te houden? En vraag ook eens wat er zo leuk en aantrekkelijk is aan het spel, hoe geld een rol speelt, etc. Kan hij zich voorstellen dat mensen hieraan verslaafd raken, en dat ze dan in geldproblemen komen? Zou het hem zelf kunnen overkomen? En hoe denkt hij dat hij dat kan voorkomen?
Kortom: is uw zoon ouder dan 12, stel dan regels, handhaaf die, en voer een gesprek met hem over zijn interesses en ervaringen, waardoor hij gaat nadenken over wat hij zelf wil (of niet wil) en waarom.
Voor meer informatie: zie Consuwijzer, "Praktisch advies van de overheid over uw rechten als consument".
