1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Onlangs was het feestje ter ere van de tweede verjaardag van het zoontje van mijn vriendin. Haar zoontje is een vrolijk en actief jochie, maar de omgang met andere kinderen loopt niet altijd even soepel. Hij loopt of duwt ze soms omver, grist hen soms speelgoed uit handen, deelt wel eens een klap uit en incidenteel ook wel een kopstoot.
Wat mij daarbij opviel, is dat dit gedrag vooral optreedt naar kinderen van zijn eigen leeftijd of iets ouder. Dit speelt sinds ongeveer een half jaar, zowel thuis als op het kinderdagverblijf.
Mijn vriendin probeert het als een fase te zien, gedrag dat bij hem ontstaan is uit de frustratie dat hij zich nog niet goed mondeling kan (kon) uiten. Hij begint nu te praten en het gedrag lijkt de laatste tijd wel minder te worden, maar toch maakt het mijn vriendin onzeker.
Ik probeer haar gerust te stellen, maar weet niet goed hoe. Heeft u hier ervaring mee? En heeft u eventueel adviezen hoe dit gedrag zo goed mogelijk in goede banen kan worden geleid?
Volgens uw vriendin gedraagt haar zoontje zich soms agressief naar andere kinderen omdat hij gefrustreerd is doordat hij zich nog niet verbaal kan uiten. Ik denk dat uw vriendin dit goed ziet.
Je ziet vaak bij vrolijke, actieve, extraverte kinderen dat zij zich agressiever gedragen dan introverte kinderen omdat deze kinderen hun frustraties impulsief uitreageren. Dit jongetje is niet bang voor andere kinderen en natuurlijk nog heel egocentrisch.
Als andere kinderen niet doen wat hij wil, of dingen in hun bezit hebben die hij wil hebben, dan probeert hij te zorgen door middel van intimiderend gedrag dat hij toch zijn zin krijgt. Kinderen van deze leeftijd spelen ook nog niet echt met elkaar.
U ziet ook dat zijn lastig gedrag minder aan het worden is doordat hij begint te praten. Hij kan dan verbaal duidelijk maken wat hij wil, en hoeft dit dus niet meer door middel van zijn gedrag te doen.
Wel is het altijd zaak om hem duidelijk te maken dat hij een ander kind geen pijn mag doen. Pak hem bijvoorbeeld bij de hand als hij dit gedrag vertoont, en spreek hem bestraffend toe, en zeg hem ook dat een ander kind dit niet leuk vindt. Vaak helpt dit al, omdat hij dan even los komt van de situatie. Maak er geen drama van. Leidt hem daarna af met een speelgoedje of iets anders leuks.
Wanneer hij wel leuk speelt, naast een ander kind of alleen, geef hem dan extra aandacht. Zijn moeder zal zien dat wanneer hij goed gaat praten, hij verbaal zijn acties gaat begeleiden en zeer waarschijnlijk een leuk initiatiefrijk en sociaal jochie wordt.
