23 april 2010 door Nanny Gortzak
Mijn dochter van 7 weken (eveneens 7 weken te vroeg geboren en nu dus net 'a terme') krijgt volledige borstvoeding, waarmee we zo vroeg mogelijk zijn begonnen.
Sinds een paar dagen ontaardt het aanleggen in een soort gevecht, omdat ze haar ene handje in haar mond stopt (in plaats van toe te happen), terwijl ze met de andere hand naar mijn borst/tepel grijpt, wat erg pijnlijk kan zijn.
Meestal lukt het haar wel om rustig te drinken (als het toch is gelukt om haar aan te leggen), maar soms is ze zo onrustig geworden dat ze steeds het vacuüm verbreekt, waarna het hele verhaal weer opnieuw begint.
Omdat ze bijna 7 weken te vroeg is geboren, wil ik haar zeker ook niet ontmoedigen om van alles vast te pakken en te ontdekken met haar handjes, maar ik ben vooral 's nachts niet altijd in staat om zelf voldoende rustig te blijven. Om de voeding toch te laten slagen, kies ik dan maar voor een flesje afgekolfde melk.
Is er iets wat ik kan doen met haar handjes tijdens het aanleggen?
Veel moeders hebben een probleem met aanleggen doordat de handjes van de baby in de weg zitten. Dat is lastig, die handjes, maar het is ook wel te begrijpen.
Hieronder zal ik eerst uitleggen waarom een baby zo met zijn handjes in de weer kan zijn, en daarna wat eraan te doen valt.
Iedereen die wel eens kittens heeft zien drinken bij de moederpoes, weet hoe ze met hun pootjes in de vacht van hun moeder klauwen. Dat dient om de melkstroom op gang te brengen.
Ook mensenbaby's kunnen helpen de melkstroom op gang te brengen. Ze pakken dan met hun handjes de borst vast. Op latere leeftijd kunnen ze de borst zelfs gaan kneden, wat soms behoorlijk hardhandig eraan toe kan gaan.
Daarnaast gebruikt een baby zijn handen om zich te oriënteren en om te zoeken naar de tepel.
Het moment dat het lastig wordt, is als de baby dicht bij de tepel is, zijn mond open doet, en dan een hand in zijn mond probeert te stoppen. Dat kan het bekende teken van "ik heb honger" zijn, maar ook is het een manier om zijn eigen handen te verkennen.
Sommige moeders – en sommige lactatiekundigen – wikkelen de baby in een doek, voorafgaand aan het aanleggen. Op die manier zijn de handen inderdaad uit de weg. De baby kan dan aangelegd worden, en eventueel kan de doek weer weggehaald worden als de baby goed aanligt.
Nadeel is wel dat de baby op deze manier niet meer zijn instinct kan volgen om de borst te voelen. Er is dus ook minder huid-op-huid contact, wat weer een ongunstig effect kan hebben op de melkstroom.
Een tweede nadeel van deze methode is dat de handen van de baby dan meestal voor zijn eigen borst liggen, waardoor hij misschien niet dicht genoeg bij de borst van zijn moeder kan komen. Met als gevolg dat er pijnlijke tepels kunnen ontstaan doordat de baby de borst niet ver genoeg in zijn mond kan nemen. Dit kan overigens wel gecorrigeerd worden als de baby eenmaal aan de borst ligt. Dan kun je de doek weghalen, en de baby dichter tegen je aantrekken.
Het kan helpen om uw baby iets eerder te gaan voeden dan u eigenlijk van plan was. Zoals gezegd kan 'hand naar de mond' een teken van honger zijn, maar vaak zijn daaraan al andere tekenen van trek vooraf gegaan. Zoals:
Misschien is de baby wel gewend om op bepaalde tijden te eten, maar dat wil niet zeggen dat hij niet eerder trek heeft!
Kortom: probeer eens uit hoe het aanleggen gaat als er minder stress door honger is. Als u er dan ook nog in slaagt om tijdens het aanleggen uw kindje al dicht tegen uw lijf aan te hebben, met haar armen om u heen gedrapeerd, dan is de kans een stuk kleiner dat haar handen tussen uw borst en haar mond komen te liggen.
Bij wijze van experiment kunt u ook eens proberen wat er gebeurt als u achterover geleund gaat liggen, en u de baby op uw buik in de buurt van uw borsten legt. Steun de baby waar dat nodig is, maar geef haar de kans om zelf naar uw borst te gaan.
Ook hiervoor geldt dat de baby niet al te veel honger moet hebben, maar wel voldoende interesse om te gaan drinken. U begint dus met deze manier van aanleggen zodra u de eerste tekenen van honger ziet.
Op deze manier stimuleer je de natuurlijke instincten van de baby, inclusief het voelen waar de borst is, terwijl hij anderzijds misschien minder geneigd is om zijn handen naar zijn mond te brengen. Een baby kan zich namelijk maar op een ding tegelijk concentreren, in dit geval: actief aan de borst gaan.
Voor ik de laatste oplossing geef, eerst even iets anders. U zei dat u uw dochter niet in de weg wilt zitten bij het leren gebruiken van haar handen. Dat is een nobel streven, maar op dit moment nog niet zo aan de orde. Op deze leeftijd is een baby nog heel erg oraal georiënteerd. Als er iets te voelen is, dan gaat dat direct de mond in. Actief iets beetpakken komt pas later.
Om een indruk te geven: met ongeveer 8 weken kun je dingen ophangen waar de baby naar kan slaan, met zo'n 12 weken kan een baby gaan reiken naar dingen in de buurt, en met ca. 16 weken kan de baby ze ook gaan grijpen. In uw geval kan dit alles zelfs nog wat langer duren, vanwege de vroeggeboorte.
Anderzijds: als een baby iets in zijn handen voelt, dan laat hij dat niet snel meer los!
Ter oplossing van uw probleem kan het dus helpen om uw dochter een zacht voorwerp, bijvoorbeeld een knuffeltje, in haar handen te geven tijdens het aanleggen. Er zijn baby's die speciale voedingsknuffels, kettingen, of doekjes erg prettig vinden, en nog heel lang zo'n voorwerp willen vasthouden tijdens het voeden.
Succes gewenst!
