27 juni 2008 door Sanderijn van der Doef
Deze week betrapte ik mijn dochter van 7 in bed met een jongen van dezelfde leeftijd (klasgenoot). Ze lagen boven op elkaar en vertelden naar aanleiding van mijn vragen dat ze aan elkaars plasser hadden gezeten!
Ik wist mij geen raad met de situatie en heb de moeder van die jongen gebeld om hem te halen. Tegen mijn dochter heb ik gezegd dat zulke spelletjes niet voor die leeftijd zijn, en dat ik met haar vader een straf zou bedenken. Mijn man was het niet eens met straf geven en zei dat het 'ontdekken' is.
Ik had niet verwacht dat ik op deze leeftijd al met deze situatie te maken zou krijgen. Is dit nu echt al normaal?
Op deze leeftijd doen kinderen allerlei seksuele spelletjes met elkaar, omdat ze aan het experimenteren zijn met hun seksuele gevoelens. Ze weten echter nog niet precies wat wel en niet mag. Dat is iets wat ze van hun ouders (of andere opvoeders) moeten leren.
Het is begrijpelijk dat je in eerste instantie schrikt, als je je kinderen zo bezig ziet. U bent ook echt niet de enige moeder die schrikt van zoiets. Je verwacht immers niet dat je kind daarmee bezig is. Toch doen kinderen van deze leeftijd dit soort spelletjes. Het hoort in zekere zin bij hun ontwikkeling (het hóeft niet per se, maar het kan).
Uw schrik is dus begrijpelijk en normaal, maar uw reactie daarná (jongetje naar huis sturen, boos worden, straf aankondigen) was niet zo handig. Ze hebben immers niets verkeerds gedaan. U wilt alleen maar dat ze dit soort spelletjes niet meer doen.
Mocht zich binnenkort opnieuw zo'n situatie voordoen, dan zou u kunnen uitleggen dat u snapt dat dit een leuk spelletje is, maar dat u het liever niet heeft. Er zijn ook andere spelletjes om samen te doen. Vervolgens geeft u een voorbeeld, en neemt u ze mee om iets anders te doen. Klaar.
Dus: geen heisa van maken, alleen duidelijk aangeven dat u het niet wilt hebben, en dan voorstellen om iets anders te gaan doen (waarin u zelf de leiding neemt). Eventueel kunt u – als u dat wilt – ook uitleggen waaróm u het niet wil hebben. Namelijk dat dit geen dingen zijn die kinderen met elkaar doen, zoals u zelf al aangaf.
Als je het aanpakt zoals ik voorstelde, dus zonder boos te worden, voorkom je dat kinderen gaan denken dat de dingen die ze deden wel heel slecht zullen zijn. Kinderen begrijpen dan dat dit gewoon iets is wat mamma op dit moment liever niet wil, net zoals mamma wel meer dingen niet leuk vindt (zoals neuspeuteren onder het eten, of de keuken onderkliederen, etc.)
Straf geven of boos worden geeft kinderen de indruk dat ze iets heel slechts hebben gedaan. En dat is echt niet zo. U schrok alleen omdat u dit niet verwachtte, maar verder is er niets verkeerds aan.
Kortom: dit gedrag is normaal voor de leeftijd, maar dat betekent niet dat u het daarom ook goed zou moeten vinden. Daarin kiest iedere ouder zijn eigen norm. De een zal het verbieden terwijl de ander zich er niet aan stoort.
