18 april 2003 door Lya Mac Donald
Mijn zoontje van 26 maanden zit drie dagen in de week op de crèche. Hij heeft het daar heel erg naar zijn zin. Nu ik (parttime) ben gaan werken, moet ik hem overplaatsen naar de crèche van mijn werk, of een onredelijk hoog bedrag aan kinderopvang gaan betalen.
Aangezien ik alleenstaand ben, met een minimum-inkomen, kan ik die meerprijs niet betalen. Maar ik wil mijn zoon ook niet laten overplaatsen, omdat hij op zijn huidige crèche al zijn vriendjes en vriendinnetjes heeft, en een goed contact heeft met de leidsters. Bovendien heeft hij in zijn eerste levensjaar al zoveel meegemaakt (drie maanden ziekenhuis, terwijl ik een PPD had, 4 maanden pleeggezin, etc.), dat ik het onverantwoord zou vinden om hem deze stabiele, veilige basis te ontnemen.
Desnoods wil ik dit juridisch aanvechten. Wat vinden jullie hiervan?
Overigens heb ik voor mijn werk een jaarcontract, dus als dat ten einde loopt, zou hij wéér naar een andere crèche moeten. Dat zeulen van crèche naar crèche is toch niet goed? Is er op dit gebied wettelijk niets geregeld?
U heeft volkomen gelijk dat het niet verstandig zou zijn om uw zoontje over te plaatsen naar een andere crèche. Hij heeft het heel erg naar zijn zin, hij heeft nu vriendjes en vriendinnetjes, en hij heeft een goed contact met de leidsters. Vastigheid, continuïteit, regelmaat en herkenbaarheid van de situatie zijn kwaliteitskenmerken van een voorziening. Daarom is het inderdaad niet raadzaam om uw zoontje over te plaatsen.
De vraag is echter of er mogelijkheden zijn om die gunstige situatie in stand te houden. Het antwoord luidt: in principe niet, maar 100% hopeloos is het nou ook weer niet. De kans bestaat dat er tóch wat te regelen valt.
U schrijft dat u moet kiezen tussen het overplaatsen van uw zoontje naar de crèche van uw werk, of het betalen van een onredelijk hoog bedrag voor de huidige crèche die goed bevalt. Ik vrees dat er wat dat betreft weinig te kiezen valt.
Op dit moment is het inderdaad zo dat u geen volledig vrije keuze hebt als u niet zelf het hele bedrag voor de kinderopvang kunt betalen. U bent dan min of meer gedwongen om de goedkoopste optie te nemen.
Tot zover het basisprincipe. Het zou echter kunnen zijn dat u toch nog ergens een gaatje vindt; hetzij in een gemeentelijke regeling, hetzij in uw CAO of in de kinderopvang-regeling van uw werkgever.
Als uw gemeente een regeling voor gesubsidieerde kinderopvang heeft, komt u hiervoor slechts in aanmerking als uw werkgever geen regeling heeft, of als er wachtlijsten bestaan. Uw probleem is dat uw werkgever juist wél een regeling heeft (namelijk een eigen crèche), dus dat is een doodlopende weg. Maar misschien is er een wachtlijst?
Daarnaast zijn er gemeenten die – via de sociale dienst – iets geregeld hebben voor alleenstaande ouders. Ook dat zou een optie kunnen zijn.
Veel CAO's kennen een regeling voor kinderopvang. Ik raad u dus aan om uw CAO goed door te lezen, om te zien of daar wellicht een aanknopingspunt voor een oplossing te vinden is.
Wees vooral alert op het feit dat de hoogte van uw bijdrage gerelateerd is aan uw inkomen. Dat geldt overigens niet alleen voor de CAO, maar ook voor de eerder genoemde gemeentelijke regelingen.
U geeft aan dat uw werkgever een eigen voorziening heeft. Of er dan tóch nog een mogelijkheid bestaat om uw kind op een andere crèche te laten, hangt af van de manier waarop uw werkgever zijn regeling geformuleerd heeft. Lees ook die tekst dus nog eens goed door.
Al met al is het pas na bestudering van alle regelingen (gemeentelijk, CAO en werkgever) mogelijk om na te gaan of het zinvol is om juridische stappen te ondernemen.
Hoewel u daar op dit moment natuurlijk niets aan heeft, is het wel goed om te weten dat dit soort problemen zich in de toekomst niet meer voor zou moeten doen. Dat is althans de bedoeling. Op termijn krijgen we namelijk de Wet Basisvoorziening Kinderopvang (WBK) die een echte vrije keuze mogelijk zou moeten maken.
Het was de bedoeling dat de WBK op 1 januari 2004 zou worden ingevoerd, maar dat is inmiddels al weer uitgesteld tot 2005.
