21 september 2007 door Joanna Sandberg
Wij hebben twee dochters, een van 10 jaar en een van 8 jaar. Het gaat om onze jongste dochter.
De jongste van 8 heeft een angst ontwikkeld voor overgeven. Dat is ooit eens gebeurd – 's avonds – en het was een erg benauwde ervaring voor haar. Nu is ze steeds bang om naar bed te gaan, omdat ze bang is dat het weer gebeurt. Ze eet daarom ook geen groenten meer, want dat was voor haar de aanleiding van het overgeven.
We hebben al veel geprobeerd, om de 10 minuten gaan kijken, rustgevende druppels en praten, maar ze komt er niet overheen.
Verder heeft ze moeite met het maken van keuzes. Bijvoorbeeld kleding uitzoeken voor de volgende dag. Het liefst doet ze elke dag het zelfde aan. Ik geef haar dan een tijdje de mogelijkheid zelf wat uit te zoeken met mijn hulp, maar dan is vaak niets goed. Na die bepaalde tijd leg ik iets voor haar klaar en dan kan ze helemaal door het lint gaan. Dan is er niet meer met haar te praten. Hoe kan ik dat doorbreken?
Zo op het eerste gezicht lijken dit twee heel verschillende problemen, angst voor overgeven en moeite met kiezen, maar er kan wel degelijk een verband tussen bestaan. Ik zal dat straks toelichten.
Daarna zal ik aangeven wat u kunt doen om het probleem op te lossen, waarbij ik zal pleiten voor de EMDR-methode. Ik besluit met een tip voor het aankleden en het eten van groente.
Elk kind is anders, en sommige kinderen zijn qua aanleg angstiger dan andere. Uw dochter lijkt mij zo'n kind, dat wat angstiger is dan andere kinderen. Kinderen die angstig zijn, houden niet van veranderingen, en vinden het maken van keuzes vaak erg lastig. Zo'n kind hangt erg aan regelmaat en voorspelbaarheid, omdat dat de angst vermindert.
Elk kind geeft wel eens over, maar uw dochter heeft het als een erg benauwde toestand ervaren en is er zelfs bang van geworden om naar bed te gaan. Ze bang is dat ze dan weer gaat overgeven. Het gaat zelfs zo ver bij uw dochter dat ze geen groenten meer eet, omdat ze na het eten van groenten overgaf. Het overgeven was een hele nare ervaring voor uw dochter, en de angst lijkt met de tijd alleen maar groter te worden.
Er bestaat een behandeling die snel en goed werkt bij volwassenen, én ook goede resultaten geeft bij kinderen die een nare ervaring hebben meegemaakt. Deze behandeling heet EMDR, wat staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing.
Het is een vrij nieuwe behandelingsvorm (de eerste versie stamt uit 1989) die in eerste instantie bedoeld was om traumatische ervaringen en posttraumatisch stress-stoornissen te behandelen. Inmiddels is er al veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar deze methode, waarbij gebleken is dat het ook in 'simpeler' situaties werkt. Zoals bij vermijdingsgedrag, wat uw dochter vertoont.
Het idee is dat de 'beschadigende ervaring' die de patiënt heeft meegemaakt, sporen heeft nagelaten in het geheugen. De EMDR-therapie wist die sporen uit, waardoor de klachten verdwijnen. Voor meer informatie verwijs ik u graag naar www.emdr.nl. Maar let op: het onderdeel 'Hoe gaat EMDR in z'n werk?' (bij 'Wat is EMDR' > 'Algemene informatie') heeft alleen betrekking op volwassenen. Bij kinderen gaat het iets anders.
Op de genoemde site vindt u ook therapeuten bij u in de buurt, die gespecialiseerd zijn in het gebruik van EMDR en daar de vereiste kwalificaties voor hebben. Zoek in de kolom 'Beroep/Specialisatie' naar kindertherapeuten.
Ik raad u dus sterk aan om uw dochter deze behandeling te laten ondergaan, omdat hij snel en grondig werkt. Ook bij kinderen.
Net als bij veel andere therapieën worden ook bij EMDR de ouders nauw erbij betrokken. U zult dus precies zien en meemaken wat er gedaan wordt met uw dochter.
Tot slot nog een tip voor het aankleed-probleem waar u 's ochtends mee te kampen heeft. Laat uw dochter de avond tevoren (dus zonder de ochtend-stress) kiezen uit twee setjes kleren die u voor haar klaarlegt.
Het is eigenlijk een retorische truc, die echter ook goed werkt in de opvoeding. Want in plaats van te zeggen "Doe kleren aan" of "Kleed je aan" (wat veel weerstand kan oproepen) geef je het kind het gevoel dat het zelf kan bepalen wat er gebeurt.
De weigering van uw dochter om groente te eten zou u op een vergelijkbare manier kunnen benaderen. U vraagt dan bijvoorbeeld "Wil je bietjes of wil je bloemkool?" wat beter werkt dan "Eet groente!" Kinderen pikken dit vaak goed op.
Ik wens jullie veel succes!
