28 november 2008 door Joanna Sandberg
Mijn vraag betreft mijn twee zoontjes van 6½ jaar (tweeling). Eigenlijk hebben wij geen probleem, maar ik vraag mij vooral iets af. Onze jongens zitten in groep 3. Het gaat prima op school. Ze voelen zich op hun plek, doen goed mee in de klas, zijn gezond, hebben vriendjes. Niks aan de hand.
Ze gaan twee dagen in de week naar de opvang. Twee dagen haal ik ze van school, een dag mijn man. Ze zijn dus met de weekenden erbij vijf (mid)dagen in de week thuis. Wij wonen in een zeer kinderrijke buurt, waardoor de jongens de vriendjes voor het uitkiezen hebben en vice versa. Dit is natuurlijk hartstikke fijn voor ze.
Maar nu komt mijn vraag. Door de vele vriendjes zijn ze eigenlijk ieder vrij moment aan het spelen met anderen. We hebben elke keer minstens twee vriendjes over de vloer (ze zijn dan met vier jongetjes in totaal). Soms zijn het er meer. Door dat vele spelen komen we thuis eigenlijk nooit toe aan bijvoorbeeld extra lezen, of schrijven, of tekenen, of gewoon niets doen.
Zoals gezegd gaat het heel goed met de jongens, maar ik vroeg mij af of het niet belangrijk voor kinderen is om ook een middag in de week niet af te spreken met vriendjes. Gewoon een middag lekker thuis niets doen.
Of maak ik mij nu zorgen om niets, en geven kinderen zelf wel aan als het te veel is? Graag hoor ik jullie reactie over de mogelijke nadelen van altijd temidden van vriendjes en nooit "alleen" te zijn. Ze zijn ook een tweeling waardoor ze ook bijna nooit alleen zijn.
Interessante vraag! Uw zonen doen het goed op school, hebben veel vriendjes en spelen elke dag met anderen - hebben ze niet wat meer rust nodig?
U gaf zelf het antwoord al, alleen twijfelde u of dat wel juist was. Maar het klopt: zolang uw zonen niet zelf aangeven dat ze meer rust nodig hebben, is het niet nodig dat u ingrijpt (vooropgesteld dat ze goed in hun vel blijven zitten en goed blijven functioneren - thuis, op school en met leeftijdgenoten).
Eigenlijk is het een 'moderne vraag', die vroeger nooit gesteld werd. Vroeger hadden kinderen uit grote gezinnen ook altijd andere kinderen in de buurt en waren ze nooit alleen (slaapkamers werden gedeeld, etc.). Dat vonden ze toen heel gewoon. En bedenk: uw zonen kunnen nog kiezen of ze met anderen willen spelen of niet, of alleen met elkaar.
Net als die kinderen van vroeger zijn uw zonen gewend om niet alleen te zijn, omdat ze tweelingbroers zijn. Gelukkig kunnen ze het ook goed met elkaar vinden, en geven ze elkaar de ruimte om met andere kinderen te spelen.
Ik zou zeggen: tel uw zegeningen, want regelmatig krijgen we bij Ouders Online juist de vraag hoe je om moet gaan met tweelingen die jaloers op elkaar zijn, elkaar claimen en het bijna niet kunnen verdragen dat het tweelingbroertje of -zusje met een ander kind speelt.
De onderlinge relatie tussen uw zonen 'verdunt' ook door veel met andere kinderen te spelen. Dat is goed omdat ze daar autonoom van worden. Anders gezegd: door veel te spelen met anderen, worden ze minder afhankelijk van elkaar en groeien ze op als aparte individuen.
En behalve dat ze door veel te spelen met anderen kunnen opgroeien als aparte individuen, doen ze ook nog eens veel sociale ervaring op. Dat is juist in hun geval heel nuttig, omdat tweelingen soms geneigd zijn geen leeftijdgenoten toe te laten. Ze hebben immers genoeg aan elkaar.
Kortom: veel met andere kinderen spelen is in alle opzichten goed voor hun ontwikkeling.
Ik kan me voorstellen dat u het zélf mist om af en toe eens rustig iets te doen met uw jongens, zoals lezen of tekenen. Dat is dan uw gevoel en dat mag natuurlijk. Als dit inderdaad het geval is, dan kunt u dat gewoon tegen ze zeggen. "Ik heb zin om te tekenen, wie doet er mee!" Of: "Ik heb een spannend nieuw spel. Het lijkt me geweldig om dat eens samen uit te proberen!"
Stel dat u met ze gaat tekenen. Houd dan goed in de gaten hoe lang ze dat volhouden. Als ze geen zin meer hebben – of als één van de twee er geen zin meer in heeft – dan laat u ze gewoon weer hun eigen gang gaan.
Al met al zou ik zeggen: geniet van uw zonen, die zoveel plezier hebben en zo goed in het leven staan!
