17 juni 2005 door Sanderijn van der Doef
Sinds enige tijd reageert onze 14 jarige dochter erg fel thuis. "Niemand begrijpt me", horen we vaak. Afgelopen zaterdag kregen we van kennissen een telefoontje of wij wisten dat onze dochter in haar bikini intiem wandelde met een veel oudere man. Het blijkt dat deze persoon getrouwd is en zelf kinderen heeft in de leeftijd van 5 en 9 jaar.
Bij navraag zegt ze het ene moment dat ze daar niet met hem geweest is en het volgende moment weer wel. Ze zegt dat ze gezoend hebben, om dit nog geen twee minuten later weer te ontkennen.
Aan alle kanten houdt ze hem de hand boven het hoofd en verdedigt ze hem. Wij hebben nu elk contact met hem verboden maar zelf wil ze het contact beslist doorzetten.
Hoe kunnen wij als ouders haar helpen om in te zien dat een relatie als deze ongezond is?
Elke puber heeft in meer of mindere mate de neiging zich tegen zijn ouders af te zetten. En elke puber doet dat op zijn eigen manier, variërend van piercings zetten, tatoeages aanbrengen en hanenkammen maken, tot weglopen, drugs gebruiken en relaties aanknopen met foute vriendjes.
De kans is groot dat dit ook voor uw dochter geldt. Maar hoe kun je daar nu het beste mee omgaan?
Uw dochter verkeert in een periode waarin ze blijkbaar veel behoefte heeft aan iemand die haar op dit moment die dingen geeft die zij thuis niet kan vinden. Wat dat precies is, kan ik van hieruit niet beoordelen, maar het kunnen dingen zijn als: begrip, waardering, zelfvertrouwen, tijd, rust, noem maar op.
Elk kind heeft dat soort behoeften, vroeg of laat. Het ene kind kan ze bevredigen bij vrienden en vriendinnen, het andere kind deels bij de ouders en deels bij vriendenkring. Weer een ander kind duikt in de literatuur (gedichten!), of in de muziek, of in de drugs, of in de koffer.
Kortom: elke puber zoekt naar zichzelf en naar waardering. Soms kunnen ouders daar wel een beetje bij helpen, maar uiteindelijk zal de puber toch steeds zijn of haar eigen weg zoeken.
In die zoektocht is uw dochter tegen deze meneer aangelopen. (Zo zal het waarschijnlijk zijn gegaan, want maar weinig pubermeisjes zijn op die leeftijd actief op zoek naar een volwassen man).
Deze meneer heeft haar nét op het juiste moment op de juiste manier benaderd, waarschijnlijk omdat hij op dat moment ook zoekende was. En datgene wat hij miste, heeft hij teruggevonden bij een meisje van 14.
Dit is een moeilijke situatie waarin u als ouders op eieren zult moeten lopen, om op de juiste manier te reageren. Elke verkeerde reactie zal uw dochter nog verder van u doen verwijderen. Een gelukje is trouwens dat zij nog maar 14 is; een meisje van 16 jaar of ouder is in zo'n situatie al veel zelfstandiger.
Uw dochter is nog deels een kind (al gedraagt ze zich niet zo). Het lastige voor mij om u hierbij te adviseren is dat ik niets weet over de thuissituatie en de voorgeschiedenis. Waarom kiest een meisje van 14 voor een volwassen man en niet voor een hartsvriendin of een vriendje van haar eigen leeftijd of ietsje ouder?
Het enige wat voor mij wel duidelijk is, is dat ik de situatie niet gezond vind. Een vriendschap met een volwassen man, okee. Maar het is duidelijk dat er al meer is dan een vriendschap. En dat 'meer'-gevoel kan leiden tot een relatie waar beiden later spijt van kunnen krijgen.
Dus: stoppen hiermee. Maar hoe doe je dat, zonder dat er een averechts effect optreedt?
Ik zou in ieder geval eens met deze man gaan praten (in eerste instantie zonder uw dochter erbij). Hoe ziet hij de relatie met uw dochter? Wat verwacht hij ervan? Wat denkt hij dat het voor effect op uw dochter heeft?
Probeer in zo'n gesprek uw emoties zoveel mogelijk in toom te houden. Door een rustig gesprek bereikt u veel meer. Namelijk: dat hij gaat inzien dat een dergelijke verhouding toch wel heel zonderling is.
Bovendien krijgt u in zo'n gesprek misschien een beter beeld van datgene wat hij en uw dochter voor elkaar betekenen. Als het namelijk alleen maar om begrip en goede gesprekken gaat, dan is er eigenlijk niet zoveel aan de hand.
Voer ook zo'n – rustig en open – gesprek met uw dochter. Probeer haar duidelijk te maken dat deze relatie een grote kans op mislukken heeft (al was het alleen maar omdat beide partijen totaal andere interesses hebben) met alle vervelende gevolgen vandien, met name voor haarzelf.
Die meneer is sterk genoeg genoeg om zich wel te redden, maar een meisje van 14 niet. Zij is veel kwetsbaarder.
Daarnaast is het misschien handig om eens te kijken of u met uw dochter hulp kunt zoeken bij een gezinstherapeut, die uw gezin kan begeleiden in het voeren van gesprekken.
In die gesprekken zou je boven water moeten zien te krijgen waaróm uw dochter deze keuze heeft gemaakt. Want als je dat weet, dan weet je ook wat er in het gezin zou kunnen veranderen om uw dochter gelukkig te krijgen op een manier die meer past bij haar leeftijd, met minder risico's op een slechte afloop.
Ik wens u heel veel sterkte!
